Het hek bij de Boerderij is dicht en zo te zien wordt er dit jaar niet echt meer gewerkt, het verdiende kerstreces lijkt voor de noeste arbeiders die de Boerderij herbouwen te zijn begonnen. Zo gaat de Boerderij er van buiten uit zien, zie foto. Het is even wennen, de oude afgebrande Boerderij had sfeer, romantiek en geheimzinnigheid. Flip Klatter had de vrije hand met zijn Bezoekerscentrum, bijna alles was mogelijk. Wat een prachtige eenvoud werd hier al die jaren tentoon gespreid. Maar dat zal allemaal anders worden, het zal er vanaf volgend jaar, als alles klaar is, "professioneler" aan toe gaan. Dat kan zijn voordelen hebben, maar ik ben er niet helemaal gerust op. Jaren geleden had je het oude pannekoekenhuisje aan de rand van het Zilvermeer. Een oud schamel gebouwtje, krakende en deinende ouwe vloer en een lekker oud en chaotisch terrasje erbij. Maar gezellig en gelieft! Nu heb je het moderne "voorzieningenpaviljoentje." Dat loopt van geen meter, ongezellig en niet in de harten van Beijumers gesloten. Als dit maar niet ook gebeurt met het miljoenenproject aan de Beijumerweg. Modern, zakelijk en "professioneel" ok, maar het gaat erom dat Beijum de nieuwe Boerderij in het hart sluit, dat het een geliefde plek wordt om heen te gaan. Liefde is niet te koop, het gaat om gevoel. Kan het peperdure project de eenvoud van de jaren negentig doen vergeten?
Tussen nu en oud en nieuw verschijnt hier nog een video over de werkzaamheden van de afgelopen weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten