DE SCHAFTKEET

Werken buiten? Ok, maar dan wel graag met een schaftkeet in de directe nabijheid. Vooral met dit shit-, fuck-, rot-, en pokkenweer. Ik was zo vrij om eens bij een schafkeet naar binnen te gluren en moet zeggen: het zag er gezellig en behaaglijk uit. Frisdrank op tafel, een pak melk, een in aluminium verpakte lunch, een bekertje suiker of koffiemelk, een bosje rozen, (zijn ze echt of nep?) een flesje water, een blikje met een bepaalde inhoud etc. 

Ik zie er eerlijk gezegd geen ruige arbeiders- en mannencultuur aan af. Het ziet er zo verzorgd uit. Ik heb hier niemand gesproken en ik vraag me af of er ook een (chemisch) toilet in zit.

Ik heb vaker verteld dat ik oorspronkelijk een Knoalster ben. Daar hoorde ik vroeger opmerkelijke verhalen over het begrip schaften. Vooral in combinaties met arbeiders van buiten Groningen. Mensen van buiten de provincie werden "Hollanders" genoemd. Er blijkt wel eens ruzie te zijn voorgekomen als een Grunninger in zo'n geval een pauze aankondigde. Schafttijd? Hé, schoft! Kijk, dat viel niet bij iedereen in goede aarde, de Hollanders hadden bij deze aankondiging vaak het gevoel dat ze uitgescholden werden. Maar daar bleef het niet bij, Grunningers hingen ook wel eens een bord boven de deur van de schaftkeet als ze aan het pauzeren waren: Wie bin'n schoften, oftewel, we zijn aan het schaften. Geweldige Grunninger cultuur. Als een Hollander zei: 'ik denk dat u niet helemaal de waarheid vertelt' zei de Grunninger gewoon: lokst!