HELP DE EENDEN DE WINTER DOOR (of niet?)

Dit plaatje schoot ik een paar dagen geleden vanaf de rotonde bij de Wibenaheerd, richting Zuidwending. Een oudere mevrouw, ze loopt regelmatig met een rollator door Beijum, voert de eenden.( en vogels) Die vinden dat natuurlijk geweldig en ze komen letterlijk in vogelvlucht naar de lekkernij toegevlogen. Als kind vond ik het vroeger zielig, de vogels in de winter wel te verstaan. Zomaar buiten in de vrieskou, de grond bevroren en dus niks lekkers te pikken, en geen dak boven hun hoofd. Ik heb het wel eens met mijn konijn dat ik denk: zal ik eens een tv in zijn hok zetten? Of een stereo? Dat zit daar maar in de vorst in zijn hok. Is dat niet zielig? De zeehondencreche in Pieterburen is o.a. op dit zieligheidsgevoel gesticht. Redden redden en nog eens redden. Is dit de behoefte van de dieren? Of van de mensen? Behoefte om goed te doen? Hoe ga je om met je zieligheidsgevoelens? Regelmatig zie ik mensen eenden en vogels voeren in Beijum.Lief natuurlijk, niks mis mee. Maar maak je de beestjes er niet lui en afhankelijk van? Straks krijgen ze bij wijze van spreken nog een uitkering. Het zal toeval zijn dat ik deze tekst intype met op de achtergrond een nummer van Bob Dylan: the answer my friend, is blowing in the wind, the answer is blowing in the wind