EEN ENQUETE OVER HANGJONGEREN

Deze 3 frisse jonge meiden kwam ik 10 minuten geleden tegen op de Emingaheerd. Ze vroegen(vragen) voorbijgangers of ze een paar vragen willen beantwoorden in het kader van een enquête over hangjongeren in Beijum. Of ik mee wilde doen? Jawel, maar mag ik dan een foto van jullie plaatsen en ook een paar vragen stellen? Deze deal was zo beklonken. U ziet hier 3 studentes van de Hanzehogeschool, studierichting maatschappelijk werk en dienstverlening. Ik moest o.a. een rapportcijfer van 1 tot 10 voor Beijum geven en de vraag beantwoorden of ik wel eens last van hangjongeren heb. Dat laatste heb ik nooit gehad en mijn rapportcijfer lag vrij hoog. Verbazing alom: "Alle mensen die we tot nu toe hebben gesproken zeiden nooit last van hangjongeren te hebben gehad." De inhoud van de enquête is eigenlijk niet relevant, aldus de dames, het is bedoeld als een leersituatie. Hoe leer je een enquête op te stellen en af te nemen? Als je dan naar Beijum gaat om praktijkervaring op te doen op het gebied van enquêtes dan moet je natuurlijk wel een goed onderwerp hebben. Beijum staat voor veel mensen nog synoniem voor overlast, dus de keuze voor dit onderwerp lag voor de hand. Goede vragen werden er gesteld, wiens verantwoording is het dat er hangjongeren zijn? De ouders, de jongeren of de politie? Was de overlast vroeger niet erger dan nu? Dit vond ik de beste vraag, veel beeldvorming over Beijum is gebaseerd op incidenten die een jaar of 5, 6 geleden plaatsvonden. Zo'n beeld over een wijk kan hardnekkig zijn en blijven hangen. Zo erg zelfs dat je er een enquêteonderwerp van kunt maken. Meiden, willen jullie aub zoals beloofd de uitslagen even doormailen?
(Naschrift: Een al te roze bril op over Beijum schiet natuurlijk weer de andere kant op door. Er is nog wel overlast, maar niet meer zo beeldvorming bepalend gewelddadig als 5 jaar geleden. Veel mensen storen zich nu aan vervuilers en over brommers die over Plein Oost en West scheuren)