BEIJUMWATCHERS ONTMOETEN ELKAAR

Ik kom ze regelmatig tegen. En zij mij ook. We hebben veel overeenkomsten, maar ook redelijk wat verschillen. Zij houden de buurt in de gaten, maar ik ook. Zijn er bijzondere dingen? Is er iets niet in de haak? Een praatje aanknopen met die of gene, het behoort tot onze standaardbezigheid in Beijum.

Maar ik mag niet zonder helm op een brommer rondrijden, dat wordt een bekeuring. Zij mogen blootshoofds, ze zijn niet alleen de ogen maar ook de oren van de wijk. En die moeten dan niet bedekt zijn. De heren worden betaald voor hun oplettende rondjes door de wijk, deze blogger niet. De wijkagenten hebben werkkleding aan en ik niet.

En zo kunnen we wel even doorgaan. Aardig is, vind ik, dat we elkaar in de gaten houden. Zoals vorige week. Altijd als ik ze ergens ontwaar trek ik mijn pistool. Er kan toch zo maar iets aan de hand zijn wat op de foto of film moet. Tijdens de laatste ontmoeting werd het pistool, de camera, ook van hun kant getrokken en op mij gericht. Een koekje van eigen deeg, het gezag werd hersteld en de verhoudingen werden even weer scherp neergezet. Zij zijn de baas op straat. Ik vergeet steeds hun namen maar volgens mij richt Hofman zijn wapen op mij en zit van Eekst goedkeurend toe te kijken

Even zinspeelde ik erop ze uit te dagen voor een duel. Met de ruggen naar elkaar toe, tien meter uit elkaar en vervolgens kijken wie het snelst zijn pistool trekt, zich omdraait en een foto van de ander weet te maken. 

Maar het is goed zo, het is eigenlijk mooi in balans en het geeft een veilig gevoel. We houden de wijk en elkaar een beetje in de gaten.
http://www.politie.nl/Groningen/uwwijk/Groningen_Oost/wijkagenten.asp