HOERA, EEN DOCHTER

Het is al weer een tijdje rustig wat betreft de vreugdeuitingen omtrent geboren kinderen.
Opblaaspoppen, ooievaars en vlaggen, ik heb ze al een tijdje niet meer in het straatbeeld van Beijum
gezien. Je zou toch zeggen dat het niks met de herfst te maken kan hebben, kinderen komen het hele jaar door ter wereld. Maar geboren worden in de lente lijkt meer conform de natuurwetten te zijn, nieuw leven ontstaat nu eenmaal in het voorjaar.


Deze vlag hing ongeveer 3 weken aan een muur langs de wijkring, ter hoogte van de Kleihorn. Ondanks het uiterlijk vertoon komt het ook ingetogen over, gewoon hoera, we hebben een dochter. Verder geen opsmuk. Weer een Beijumer, in dit geval een Beijumse, erbij. Wat een plezier, wat een geluk en wat een blijdschap voor de ouders. En wat een gelul die economische recessie en financiële crisis. Het cliché is maar al te waar: het leven gaat door.
De babytijd is mooi maar intensief, korte nachten, paniek bij de eerste koorts, laat het kind niet vallen en eet het wel goed genoeg? Wat een kwetsbaarheid zo'n nieuwe wereldburger.

Maar de baby- en kindertijd gaat onherroepelijk voorbij, en komen er ook andere tijden. Zie het bericht hieronder.