HET (NEIS)DAGBLAD VAN HET NOORDEN

Zo lang als ik kan lezen is het Dagblad van het Noorden in mijn leven. Herstel, ik bedoel natuurlijk het Neisblad. Al op 7 jarige leeftijd spelde ik de chocoladeletters op de voorpagina, het maakte diepe indruk. De krant was een huisvriend, een strenge schoolmeester en mijnheer pastoor ineen. Je had het ‘mannetje van de radio’ en het anonieme maar onwrikbaar gezag van de krant. Het leven was overzichtelijk met 2 televisiezenders en met het Neisblad. Er waren geen discussies mogelijk, het stond in de krant en wat in de krant stond was waar. Het waren heilige momenten op de dag als vader de krant las, hem storen was bijna een doodzonde. Er was nog gezag en er bestonden nog heilige huisjes, het was nog net voordat de provo’s en de nozems de beeldenstorm van de zestiger jaren ontketenden. Ik herinner me de indrukwekkende voorpagina’s na de moorden op Kennedy(22/11/’63) en Martin Luther King(4/4’68) en kan me de berichtgeving en foto’s van de Vietnamoorlog levendig voor de geest halen. De krant was geen lachebekje, de ernst van het leven domineerde de kolommen van het Neisblad. Ik herinner me één feestelijke extra editie op 25 juni 1988, de dag dat Nederland Europees kampioen werd. In de zeventiger, tachtiger en negentiger jaren kwam er een fikse kentering in mijn gezagbeleving van de krant. Het waren woelige, opstandige en wereldverbeterende jaren. De kringen waarin ik verkeerde verketterden mijn Neisblad, het werd de Telegraaf van het Noorden genoemd. Want, de krant moest toch ook denken, vinden en uiteindelijk schrijven waar wij voor stonden?

We leven nu in 2009, in het digitale tijdperk. ’s Ochtends gaat de computer aan, en na een rondje http://www.dvhn.nl/ , http://www.oogtv.nl/ http://www.nos.nl/ en http://www.cnn.com/ ben je op de hoogte van de ‘latest developments.’ De papieren krant blijft vaak liggen en wordt hier in huize vaak vluchtig gelezen.

Tegenwoordig is het Neisblad een van de vele ‘nieuwszenders’, de monopoliepositie is weg. Vroeger moest je maar afwachten of een ingezonden brief geplaatst werd, tegenwoordig kan iedereen de krant een kopje kleiner maken op de eigen weblog of site. Na de dominee, de onderwijzer, de huisarts, de politie en de politiek is ook het Neisblad (definitief?) van zijn machtige voetstuk af gevallen. Het lezend volk moet gepaaid worden want de klant is nu Koning. Van oudsher heb ik diep respect voor het Neisblad en de worsteling van Dé en mijn Krant van het Noorden zit me in dit digitale tijdperk niet helemaal lekker. Het is mooi om een beetje mee te toeteren op het web, en leuk om de nieuwsreus qua snelheid te verslaan als het om Beijum(er)nieuws gaat. Maar, help je als beunhaas, met al die andere bloggers en nieuwtjesbrengers in de stad, zo niet een beetje mee om het aloude nieuwsbolwerk met z’n échte ambachtschrijvers te slopen?

Regelmatig zie ik ‘verkopers’ bij Winkelcentrum Beijum staan die (het) Dagblad van het Noorden aan de man/vrouw proberen te brengen, zie foto. Toe, alsjeblieft, wordt abonnee. Wat een contrast met 45 jaar geleden. De ooit zo stabiele en onaantastbare reus is half gestruikeld, en hij smeekt het volk om hem weer overeind te trekken. Het eens zo onaantastbare en gezaghebbende Hazewinkelconcern trekt tegenwoordig bedelend door de straten van Groningen.
Naschrift: Dat laatste is wellicht wat al te dramatisch gesteld. Maar feit is dat praktisch álle papieren kranten in zwaar weer zitten door de digitale revolutie. Wat vindt u als digitale lezer van deze ontwikkelingen? Beijumnieuws@online.nl