Sportpark Kardinge wordt in de volksmond niet voor niks Koudinge genoemd. Bitter koud was en is het daar vandaag. Om nog even in voetbalsferen- zie berichtgeving gisteravond- te blijven, het is wel een lekker plekje om op een verdwaalde zondag een balletje te trappen. Het hek staat in het weekend altijd open en er is altijd wel ergens een doel waar je lekker op kunt schieten. Het liefst een doel met een groot hek er achter zodat je niet te lang hoeft te lopen om een naast of over geschoten bal weer op te halen. Op de onderste foto ziet u vier kinderen. De twee kinderen die in het doel staan waren al een half uur bezig met voetballen. Beurtelings in het doel en op elkaar schieten.
Op dezelfde foto ziet u links twee andere kinderen aan komen lopen."Mogen we meedoen?" Probleemloos gingen ze met z'n vieren verder voetballen. Geen wanklank, totale harmonie. Sport kan inderdaad verbroederen, voetballen ook, het hoeft niet altijd tot gedonder en geouwehoer te leiden.
Een veld verderop was op kunstgras een wedstrijd aan de gang. Geen idee wie de ploegen waren maar het was een lekkere stevige pot tussen twee aan elkaar gewaagde teams. Langs de kant stonden een vijftiental deskundigen te kijken, commentaar te leveren en aanwijzingen te schreeuwen. Dikke winterjassen aan, handschoenen, sjaals etc. Hoe gaat dat liedje? Zondags staan we langs de lijn, niemand krijgt het noorden klein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten