KNOBBELZWANEN IN BEIJUMER WATEREN

Philippine Koopman stuurde deze foto. Plaats van handeling, een sloot aan de rand van Beijum. Dit schreef ze erbij:
De knobbelzwaan die in het Engels 'mute swan' (stomme zwaan) genoemd wordt, is verre van stil. Hij maakt allerlei sis-, grom- en
blaasgeluiden. Ik had nog nooit een zwaan horen grommen, het was wel apart toen ik dat voor het eerst hoorde. Pasgeleden heb ik ook een
schaap horen grommen omdat zij vond dat ik te dicht bij haar kroost in de buurt kwam. Bijzonder was dat het zwanenechtpaar heel dicht naar mij toe kwam om te blazen, zo lieten ze blijken dat zij de baas zijn en en dat ze mij liever niet te dicht bij hun in de buurt willen hebben. Van
het mannetje mocht ik wel van heel dichtbij fotograferen. Hij heeft inderdaad duidelijk een zwarte knobbel op z'n neus. Hun eetgewoonten zijn opmerkelijk, ze eten wortels en wier uit de sloot. Een ander weetje is dat een volwassen zwaan dagelijk tot 4 kilo voedsel eet. Het
verenkleed bestaat uit 25.000 veren en het is één van de zwaarste vogels die kan vliegen.

HUISHOUDELIJKE MEDEDELING(EN)

Vanmiddag en vanavond wordt begonnen met het verwijderen van de anonieme reacties van de laatste tijd. Die zijn vaak weinig opbeurend. De komende tijd worden binnengekomen reacties eerst door de beheerder gescreend op aanvaardbaar niveau voordat ze worden geplaatst. Anonieme reactie worden niet meer geduld.
Veel reageerders ken ik. Maar voor mij anonieme reageerders als Nynke V. Anton S. Frank, Jan, Jeanette, Jeffrey, Geert, Jan, Henk en Stefan en nog een paar gelieve eerst even te mailen naar Beijumnieuws@online.nl voor er weer gereageerd wordt.

Update: 1 april. Er zijn wat reacties binnengekomen, zowel anoniem als ook met naam, onder dit artikel en onder de stelling. Die publiceer ik eerst niet. Paasweekend. Omdat uit beide kemphanenkampen ivm het bekende conflict anonieme reacties kwamen liep dat de spuigaten uit. Ik denk dit weekend na over een ander systeem en tips zijn daarbij welkom. Er zijn nog een paar dirty reacties over het hoofd gezien, die worden binnenkort verwijderd. Allemaal, voor én tegen, een goed paasweekend!

INFORMATIEAVOND GROENE LONG (gisteravond)

Foto's + tekst: Hilda Hofstra.

De Groene Long hield een informatieavond over de herinrichting van de Groene Long.
Ongeveer 35 mensen kregen in de Boerderijum een presentatie van de voorstellen tot verbetering. Dit proces begon al in 2008 met een inventarisatieronde voor verbeteringen in het gebied. Hoewel veel mensen actief zijn in de groene long en zijn begaan zijn met de natuur. Maar dan ben je er nog niet ,het is ook een park voor de toekomst en dan moet er wel af en toe ingegrepen worden. Vanuit de eerdere inventarisatierondes is er een klankbordgroep gevormd. Het resultaat viel vanavond te aanschouwen. Kees van Bohemen (landschapsarchitect) lichtte het plan toe. Het gaat erom om ook meer herkenbaarheid en afbakening te krijgen. Meer thema's centraal zoals water, historisch gebied, sport en spel en groen. En beter aangegeven fietsroutes. Dit beoogt men met gekleurde zone's voor wandelen en fietsen ineen. Het geld voor de realisatie komt deels via NLA. Een meevaller betreft het opknappen van de fietspaden. Dit staat al in de gemeentebegroting genoemd voor dit jaar. Naast de fietspaden heeft het watergebied bij de Fultsemaheerd prioriteit. Daar wordt het fietspad, de waterpartij en het grote veld wat aan Kardinge grenst aangepakt. Er komt een nieuw talud ,betere fietspaden en vlonders bij de waterkant. Vanuit de vergadering komen ook kritische geluiden. is dit allemaal wel nodig? zijn de fietspaden op deze manier wel veilig? En verdwijnen er niet allerlei dieren als er veranderd en gesnoeid wordt? Met de dieren zal het wel meevallen: egels vinden snel weer een plek en er komen vast veel vleermuizen voor terug.

DRUKKE "GOLFBAANAVOND" IN BEDUM

Foto's + tekst: Daan Tweehuyzen.
(morgen verslag Groene Longbijeenkomst)

De bijeen-komst van 29 maart over de plannen voor het gebied ten noorden van de stad, Woldstreek, was bijzonder druk bezocht. De zaal van het trefpunt in Bedum was meer dan vol met boeren, bewoners van Zuidwolde, Noorddijk, en deze keer ook Beijumers en Lewenborgers. Het is duidelijk dat er grote betrokkenheid is met het wel en wee van het gebied, niet in het minst door vrees voor aantasting ervan door ongewenste ontwikkelingen als toename van autoverkeer, of de aanleg van een grote golfbaan. De avond heeft enigszins teleurstellend geen concrete invullingen of toezeggingen opgeleverd, behalve de bevestiging dat de oude ideeën -inclusief de auto-ontsluiting- zoals die in de publiciteit zijn gekomen slechts ‘vingeroefeningen’ waren. Wat ons betreft: tamelijk ongelukkige. Ook het Beijumer bos zou niet aangetast worden. We kregen te horen dat alles in principe nog open ligt, en ieders inbreng welkom is: dat lijkt dan weer positief, en winst is toch dat ook wij Beijumers nu -eindelijk- bij de zaak betrokken worden. Of dat werkelijk effekt zal hebben staat niet vast, ‘marktpartijen’ in combinatie met volhardende gemeentelijke en provinciale overheden hebben toch vaak het laatste woord. Wij zullen in ieder geval geen genoegen nemen met zaken die de kwaliteit van het gebied aantasten.
Door de sprekers van de gemeente Bedum werd gesteld dat voor dit stadsrandgebied geen duidelijke bestemming bestaat, wat risico’s met zich mee zou brengen als ‘verrommeling’,‘verwaarlozing’, speculatieve grondtransacties e.d. zodat, opgenomen in een ‘integraal structuurplan’, aanpak ervan noodzakelijk zou zijn. Als dat inderdaad inhoudt dat natuurwaarden, openheid en rust behouden blijven of versterkt worden kunnen we dat alleen maar toejuichen, en we willen daar graag op positieve wijze aan bijdragen. Maar als dat inhoudt dat er (commerciële) aktiviteiten ontplooid worden die niet in ‘het DNA van het gebied’ passen, wordt het een ander verhaal.
Onder het publiek werd een breedgedeelde voorkeur uitgesproken voor behoud en waar mogelijk verbetering van de huidige situatie, en een even duidelijke, unanieme afwijzing van golfbaanplannen; ook de aanwezige agrariërs zien daar niets in. Bewoners van Noorddijk kwamen met een bijzonder uitgewerkt plan waarin natuur en verantwoorde recreatie voorop stonden, en zelfs ruimte was voor een golfbaan, maar dan wel veel kleiner en op ‘veilige’ afstand. Dit plan kreeg warm applaus, en hoewel toch een beetje als boeren met kiespijn werd dit ook door de representanten van Bedum c.s. voorzichtig positief beoordeeld. Wat hoop geeft dat suggesties uit de bevolking serieus genomen worden...
De bezoekers van de bijeenkomst konden na de diverse praatjes aangeven wat hun eigen ideeën zijn, en die op daarvoor geplaatste borden schrijven, waar druk gebruik van werd gemaakt. Daar zaten heel zinnige suggesties bij, en het zou verstandig zijn als die bij de plannenmakerij ter harte genomen werden.
Op 12 april houdt de gemeente Groningen een bijeenkomst over de zaak, waarvoor de ‘erkende organisaties’ zullen worden uitgenodigd. Daarover is verder nog niets bekend, maar we gaan er zeker naar toe.
Wordt vervolgd...

DE GROENE LONG

De berichten staan vaak te dringen en te drukken, al teveel achter elkaar plaatsen geeft teveel stuwing. Maar dit bericht had eigenlijk eerder gepubliceerd moeten worden. Onder het bekende motto beter laat dan nooit: vanavond is er een informatiebijeenkomst in de Boerderijum over de Groene Long.

De meeste Beijumers zal het worst zijn, die wandelen of fietsen er het liefst gewoon lekker doorheen, bezoeken de Schooltuin, de Boerderijum of gaan zitten vissen aan de waterkant. Lekker onbekommerd genieten van de mooie natuur in Beijum. Maar er zijn, zoals het met de meeste objecten in de openbare ruimte het geval is, ook plannen.
Hoe en wat gaat de Groene Long of het Groene Hart ons in de nabije toekomst brengen? Nieuwsgierig? Ga dan naar de informatieavond.

(een artikel over de 'golfbaanavond' in Bedum, gisteren, is aanstaande, het zal zsm door iemand worden opgestuurd)

STELLING VAN DE WEEK (13)

Een liefhebber van deze site vindt de berichtgeving hier dusdanig dat hij vindt dat het de wijk opstuwt in de vaart der volkeren. Zelf ben ik bescheiden van mening, maar op verzoek poneer ik onderstaande stelling:

BEIJUMNIEUWS VERHOOGT DE LEEFBAARHEID IN DE WIJK EN BEVORDERT DE PARTICIPATIE VAN BEWONERS(betrokkenheid)

DE PROMENADE MOET NOG MEER GAAN BRUISEN

Ik heb het hier vaker getoeterd, ik ben een fan van de promenade van Winkelcentrum Beijum. Met plezier loop ik regelmatig door ons eigen Kalverstraatje, of zoals u wil, de Herestraat van Beijum. Even kijken wie er allemaal achter de kassa zitten bij AH, even het advertentiebord napluizen bij de winkelwagens, ouwehoeren met André Hoogenberg en zijn vrouw, en even opletten of er nog bekende Beijumers in de slijterij te vinden zijn. De promenade in het dorp Beijum verveelt nooit, altijd een kletspraatje, altijd een groet van een caissière van AH, of een bekende tegenkomen. Wat mij betreft wordt de promenade een halve kilometer lang. De Lidl er bij aan, de Aldi, Karouline, de videotheek en het postkantoor, het Biljartcafé erbij, de schoenmaker, eettentjes, de kapper, een lekkere warm winkelpandje voor visboer Bronno Schut, etc. Wat een gezelligheid. Het begint al bij de ingang. De hele dag hangen hier halve kippen in een rooster te bakken. Bij de een roept dat weerzin op, bij de ander loopt het water in de mond. Maakt niet uit, er gebeurt iets in ons overdekte winkelstraat, leven in de brouwerij. Een aardige geste van de slager is dat hij de laatste tijd een bankje buiten de winkel zet, in de gang. Zie foto. Lekker hangen en mensen bekijken.

Er moet ook een bioscoop bij komen. Een sauna. Een casino. Waarom niet? We willen toch een Bruisend Beijum?

LUIFEL GIFTY'S HAIRSALON WORDT IN ERE HERSTELD

Wat zag het er kaal uit de laatste weken. Ongezellig en onaantrekkelijk ook. Tijdens het laatste weekend van januari reed een automobilist met een slok op de oude vertrouwde luifel kapot. Zie Maandagochtend nummer 17, de eerste maandag van februari..

Vandaag werd begonnen met het bouwen van een nieuwe overkapping. De foto is van vanmiddag 16 uur en te zien is hoe ze met de voorbereidingen zijn begonnen.

In de lente- en zomerperiode moet er met mooi weer natuurlijk een stalletje buiten kunnen staan. Pruiken op een tafeltje, lotions, nephaar, vlechten etc. Niet iets waar ik wat mee heb. Maar dat doet er niet toe. De winkel van Gifty Ismala uit Ghana fleurt dit stukje Beijum, tegenover het Gezondheidcentrum, mooi op.

GOLFBAANAVOND IN BEDUM

Er is al het nodige over geschreven en gezegd. De golfbaan. Niet alleen de golfbaan, maar vooral ook alles wat daar omheen komt kijken.

De bijeenkomst vanavond in Bedum, klik de flyer groter, staat niet alleen in het teken van de golfbaan maar gaat over het hele gebiedsplan van De Woldstreek.

Het is niet zeker of ik vanavond kan komen, maar een der betrokkenen heeft al toegezegd zijn best te willen doen om foto's te nemen en een stukje over de avond te schrijven.

Hoe komt gaat gebied ten noord-oosten van Beijum er de komende jaren uitzien? Vanavond is er de mogelijkheid om mee te denken.

Voor meer informatie surft u naar www.bedum.nl

U kiest vervolgens de optie Producten en Diensten en vervolgens Plannen en Projecten.

MAANDAGOCHTEND (24)

De overgang van wintertijd naar zomertijd verloopt bij de meeste mensen stroever dan in de omgekeerde volgorde. Een uur extra slaap, pas in het najaar weer, doet het hem nou eenmaal beter dan een uur minder. Gisternacht lag ik in verband met feestelijke omstandigheden pas om twee uur in bed, en zat zondag pas om (nieuwe tijd) 13 uur aan het ontbijt. Ik weet niet hoe het de lezer vergaat, maar om dan om 11 uur 's avonds weer te gaan slapen, dat lukt gewoon niet. Daar zit je dan maandagochtend met je chagerijnige kop achter het stuur. De slaap nog lang niet uit. Maar de plicht roept weer, de neiging was vanochtend groot om de onverbiddelijke brute wekkker door het raam te smijten. Een duffe en onuitgeslapen kop. Terwijl het juist op deze ochtend belangrijk is om erg alert bij de weg te zijn. De meeste verkeersongelukken schijnen statistisch gezien op deze maandagochtend voor te komen. De eerste werkdag na het ingaan van de zomertijd.
Biologische klok raakt uit de pas
De Groningse slaaponderzoekster Marijke Gordijn legt uit wat er gebeurt als we de klok verzetten. “Je lichaam heeft een eigen ritme, de biologische klok, die ongeveer 24 uur duurt. Dit zogenaamde circadiane ritme stuurt onder andere de slaap aan. Maar omdat dit ritme niet precies 24 uur duurt, moet het steeds bijgesteld worden. Dat gebeurt via licht.” Door ons gedrag (de gordijnen dicht doen bijvoorbeeld) kunnen we dit proces een beetje sturen, maar uiteindelijk wordt ons interne ritme vooral beïnvloed door licht en niet door het horloge. “Door de klok te verzetten gaat je interne ritme opeens uit de pas lopen met de licht/donker-cyclus.”
http://www.kennislink.nl/publicaties/biologische-klok-van-slag-door-zomertijd

EVEN DE AUTO-ASBAK OP STRAAT LEGEN

Deze peuken lagen op de grond bij een parkeerplaats op Plein West. Afkomstig van iemand die een schone auto-asbak wilde en er voor koos om de rommel dan maar op straat te smijten. Een donderpreek houden of keihard aanpakken biedt volgens mij geen soelaas.

Als niet roker wil ik niet te moralistisch doen over de wel-rokers, per slot van rekening rij ik ook veel in de auto. Over vervuilen gesproken.

Maar wat ik niet snap is waarom iemand een vijftigtal peuken op straat moet sodemieteren. Lekker een eigen schone auto en de vieze troep naar buiten gooien. Zal het het egoïsme in de mens zijn? Kernafval in de derde wereld dumpen. Winkelwagens in de Zuidwending. Als ik het maar goed heb. En schijt aan de rest.

KIJK OP DE WIJK (24)

Hij werd, als ik me goed herinner, "de ongekroonde koning van Groningen" genoemd. In een commentaar van Hans Berens in de Gezinsbode. PvdA-man Frank de Vries heeft net een nieuw links college in Groningen gesmeed en hij lijkt daarmee de politiek gezien machtigste man van de stad. Dat zal hij vast zelf ontkennen en relativeren, maar feit is dat hij de touwtjes in handen heeft op politiek stadsniveau.

Als ik hem vanuit mijn simpele Oost-Groninger achtergrond bekijk is mijn eerste (eenvoudige, Groningse) gedachte: je zou hem een cent geven. Zou hem iets mankeren? Maar omdat hij zo gewoon en simpel overkomt, zonder arrogantie en betweterigheid, blijft hij ook wat ongrijpbaar. Het geslepene en gehaaide lijkt hem te zitten in het juist niet geslepen en gehaaid overkomen. The man next door. Of, die gewone saaie en droge collega. Hij is toegankelijk, maar je vraagt je als je hem spreekt ook af wie hij nou in Godsnaam is.

Ik kwam hem begin maart tegen op een informatieavond op De Dijk. Of hij mee wilde werken aan een Kijk op de Wijk? Natuurlijk wel, geen probleem. Wat vindt hij van Beijum? Ik liet me afschepen met een veilig riedeltje over een mooie groene wijk etc. Is er ook wat aan te merken op Beijum? Jawel, er zijn ook gebieden waar het minder prettig is en waar bewoners wat minder participeren, aldus Frank de Vries. Het negatieve beeld over Beijum, wat ligt dat toch ver weg van de stad, ligt vooral tussen de oren. Achteraf gezien had ik veel kritischer door willen vragen over zijn Kijk op de Wijk Beijum. Maar ik stond met de bek vol tanden tegenover deze simpele man die je zo een cent zou willen geven. Kijk even mee naar de baas van politiek Groningen. Een rol die hij bij hoog en laag zal ontkennen. Wat is zijn Kijk op Beijum?

FOTO'S UIT DE WIERSHOECK- EN SCHOOLTUIN (32)

Slakken kom je bijna overal tegen, ook op De Wiershoeck. Soms zijn het naaktslakken, soms huisjesslakken. Parende slakken zie je toch niet vaak. Maar gelet op het aantal slakken is zo’n paring geen zeldzaamheid. Van egeltjes weten we allemaal dat ze “het voorzichtig doen”. Maar hoe doen slakken het?
Leggen slakken eitjes, of krijgen ze levende jongen?

De beide huisjesslakken op de foto zijn gewone tuinslakken. Ze zijn elkaar misschien bij toeval ergens in de tuin tegengekomen. Zou de donkere het mannetje zijn en de lichter gekleurde het vrouwtje? Nee, en ook niet andersom. Slakken zijn hermafrodiet, ze zijn zowel mannetje als vrouwtje. Ze hebben zowel een penis en zaadklieren als een vrouwelijke opening en eierstokken.
Slakken kunnen zichzelf niet bevruchten. De parende slakken op de foto hebben bij elkaar hun penis ingebracht. Maar voordat het zover kwam heeft er ongetwijfeld eerst een “paringsdans” plaats gevonden. Dat schijnt bij slakken gebruikelijk te zijn.
Bij de paring wordt er sperma overgebracht (bij slakken is dat dus “tweerichtingsverkeer”). Na verloop van tijd zijn de eitjes rijp. De slak graaft dan een kuiltje in de grond en legt daarin de eitjes met een ondoorzichtige kalkachtige schaal. Uit de eitjes komen kleine slakjes. Kleine huisjesslakken hebben ook kleine huisjes, in het begin zijn de huisjes heel kwetsbaar en min of meer transparant. Zolang de slak groeit, groeit het huisje mee. Het huisje bestaat hoofdzakelijk uit kalk. De kalk zit in hun voedsel, maar ze halen het ook wel uit de omgeving.

De slak bouwt regelmatig een stukje aan bij de mondrand (de opening) van het huisje. De opening wordt steeds groter en zo ontstaat het mooie spiraalvormige slakkenhuisje. Meestal is de mondrand van het slakkenhuisje redelijk sterk, maar tijdens de uitbouw is deze rand kwetsbaar.

Voor de paring nemen de slakken wel even de tijd. De paring was al “in volle gang” toen wij de slakken ontdekten. Ik heb er een aantal foto’s van gemaakt en toen we na bijna een uur nog eens gingen kijken waren hij/zij en zij/hij (de hermafrodieten) nog niet klaar.

Foto + tekst: Luit Staghouwer.

DE BROMMERS SCHEUREN WEER OVER PLEIN OOST

Met de langere avonden van de aanstaande zomertijd in het vooruitzicht duikt op Plein Oost weer een oud en vertrouwd probleem op. Tijdens de winter, en vooral in de periode dat er sneeuw lag, werd hier erg behoedzaam gefietst en gebromd. Eergisteren wilde ik een snelle brommer op de foto zetten maar ik was net te laat, de plof is net links uit beeld gereden. Maar geen nood, klik de foto groter, er kwam achter het trappenhuis nog een aanscheuren.
Ik heb er altijd een dubbel gevoel over, ik ben ook jong geweest en ik had ook een opgevoerde brommer, met een joekel van een uitlaat en een hoog stuur. Moet ik hier nou een morele preek afsteken van niet goed en hou daar mee op? Nee. Aan de andere kant, er lopen ook redelijk wat kwetsbare mensen(Innersdijk o.a.) op het plein rond. En als een jongetje of meisje ineens van achter het trappenhuis richting de oude slagerij zou beginnen te rennen. Je moet er niet aan denken.

HEIMELIJKE FOTO'S UIT DE BIEB (11)

Hoe zou het toch zijn om als kind de familiebibliotheek van Beijum binnen te lopen? Kunt u zich als volwassen lezer uw kinderjaren nog herinneren? Alles leek veel groter en magischer. Sinterklaas bestond nog, en Pipo de Clown ook. Stel je bent vijf of zes jaar en je gaat naar de bieb, hoe is dat? Ik val in herhaling, maar de vraag fascineert. Wat zou het wat zijn als je je als volwassene even tien minuten kind kan voelen in de bieb en daarna zou kunnen opschrijven wat je beleefd hebt. Zou je beheerder Menno een lieve man vinden, of schrik je er juist van? Zijn de medewerksters dan juffen waar je je veilig bij voelt en waar je iets aan durft te vragen? Is een zitzak, gezien door vijfjarige kinderogen, erg groot? Hoe is het toch om op zo'n gekleurd stoeltje te zitten, zie foto, en op zo'n berecomputer spelletjes te doen? Wat een vragen allemaal, ik voel me zo nieuwsgierig als een kind van vijf jaar. Wat moet het een genot zijn om op die leeftijd bij een medewerkster als Marieke, Marijke of Boukje op schoot te zitten, en dat ze je een mooi boekje voorlezen. Wat een fijne leeftijd om in de beschutte en veilige wereld van de bieb te verkeren. Nog niet groot genoeg om door het raam naar Plein Oost te kunnen kijken. Tevreden de bieb weer uitgaan met een zakje snoep van Menno, en een luchtballon van Boukje, een aai over de vijfjarige bol van Marijke. Wat een feest voor Beijumer kinderen: de prachtige gekleurde bieb aan de Ypemaheerd.

ZONDER AUTOGORDELS RIJDEN KOST € 90,-

Regelmatig zie ik een politieauto richting Winkelcentrum Beijum rijden. Niet dat het schering en inslag is trouwens, dat valt ook wel weer mee. De eerste associatie die bij me naar boven komt als de politie de parkeerplaats voor of achter het winkelcentrum oprijdt is: er is een winkeldief tegen de lamp gelopen. Wat een afgang moet dat toch zijn om tussen twee agenten in vanuit een winkel naar de politieauto te moeten lopen. Maar vanmiddag om 17 uur was er op het winkelplein duidelijk iets anders aan de hand, zie foto. Twee agenten, waarvan een met een pen en boekje in de hand spraken met iemand die in een auto zat. Was er soms iets met de auto? "Nee, maar de bestuurder moet wel autogordels om doen." Negentig euro boete. Ik wilde nog vragen hoe ze de bestuurder betrapt hebben. Reden ze naast hem of haar? Stonden ze samen naast het stoplicht? Waarom en hoezo op Plein West? Tijd om door te vragen had ik echter niet. Wegfietsend zag ik ook nog twee stadswachten verderop achter de rode auto's lopen, klik de foto groter. Een beetje blauw op straat kan natuurlijk geen kwaad.Want veiligheid is een groot goed.

FOTO'S VAN FLIP KLATTER (12)

Een paartje smienten (=eenden) in Kardinge met op de achtergrond Beijum op 18 maart.


Foto + tekst: Flip Klatter

KUNSTUITLEEN PAND49 VAN START

Kunstuitleen Pand49
Kunst voor en door Beijumers
Beijum is een kunstzinnige wijk. Sinds de komst van Pand49 hebben Beijumer kunstenaars een podium gekregen om hun werk te tonen aan wijkbewoners. Sinds enkele weken heeft Pand49 een kunstuitleen. Wijkbewoners hebben nu de mogelijkheid om een Beijums kunstwerk drie maanden lang in huis te hangen. Ruim tien kunstenaars bieden op dit moment hun werk aan via de kunstuitleen van Pand49. Binnenkort wordt het aanbod uitgebreid met nieuwe werken van andere kunstenaars.

Mevrouw te Witt heeft de primeur, zij heeft als eerste een schilderij van de kunstuitleen in haar woonkamer hangen. Ze heeft een schilderij van Marijke Langius uitgezocht.

Mevrouw te Witt is een Beijumer in hart en nieren. Al vanaf het begin woont ze in de wijk. Eerst een paar jaar aan de Boelemaheerd en vanaf 1985 in haar huidige woning aan de Froukemaheerd. Vijf jaar geleden kreeg haar woonkamer een opfrisbeurt. De twee grijs-witte lino’s van Arie Zuidersma (de laatste Ploegschilder) pasten eigenlijk niet goed meer in haar nieuwe interieur. Maar ze waren nog steeds mooi en dus bleven ze hangen.

Een paar weken geleden kreeg mevrouw te Witt in het winkelcentrum een folder in haar handen gedrukt van de Open Dag bij Pand49, het wekte haar belangstelling maar helaas kon ze die dag niet. Een paar dagen later besloot ze toch om eens een kijkje te nemen in Pand49 en toen kwam ze erachter dat er een kunstuitleen is. Misschien was dit dan het moment om de Arie Zuidersma’s te vervangen voor wat nieuws.

Mevrouw te Witt is onder de indruk van het prachtige werk van de Beijumer kunstenaars die aan de kunstuitleen meedoen. Ze heeft nog even getwijfeld over de ‘Slak’ van RIKY, maar uiteindelijk koos ze voor de ‘Zonnehoed’ van Marijke Langius. “De kleuren van het schilderij zijn prachtig en passen heel goed in mijn huis,” aldus mevrouw te Witt.

“Abstracte werken zijn vaak ook zo mooi qua kleur, maar ik ben een ouderwets typ, ik heb liever dat het schilderij wat voorstelt, bomen of bloemen vind ik mooi.” Mevrouw te Witt is blij dat het schilderij 13 weken in haar huis mag hangen. Daarna kan ze dat verlengen als niemand anders zich voor dit schilderij heeft aangemeld. Ze zou het schilderij best willen kopen maar het leuke van de kunstuitleen is dat er over drie maanden weer wat anders kan hangen. “Het is zo spannend om weer een nieuw werk uit te zoeken”, jubelt mevrouw te Witt. En als ze een paar schilderijen aan de muur heeft gehad, en ze blijft toch verknocht aan de ‘Zonnehoed’, dan kan ze alsnog beslissen dat het schilderij mag blijven en dat ze het schilderij koopt.

Wilt u ook een Beijums kunstwerk aan de muur? Kom dan eens langs in Pand49 aan de Ypemaheerd (naast de Aldi), of kijk op http://www.atelierpand49.nl/.

Tekst en foto: Atsje Straatsma

KLANKSCHALEN OP LOTUSHEERDAVOND (ingezonden)

Aankondiging:

Donderdag 1 April 2010

(Geen grapje)

Crista Versluis : Klankschaalervaring

Deze avond ontvangen wij Crista Versluis

Zij zal ons de klankschalen die ze meebrengt laten voelen en ervaren.

Als u dit liggend wil ervaren neem dan gerust een matje/kussentje mee

(Ik geef toe een korte aankondiging maar wat mij betreft zijn klankschalen niet uit te leggen maar is het inderdaad een kwestie van ervaren.)
Waar:

Buurtcentrum ’t Heerdenhoes

Isebrandtsheerd 97

Groningen

Wanneer:

Donderdag 1 april

Aanvang: 20:00uur (19:30 uur zaal open)

Entree: € 7.00

BEIJUMER KINDEREN LIEPEN VOOR WATER

In Beijum liepen kinderen van de Dom Heldercamara school en de Johannes Calvijnschool gisteren voor water. Dat klinkt wat gek als u de betekenis hiervan niet begrijpt. Daarvoor onderstaande teksten van de site http://www.aquaforall.nl/ Maar eerst de foto's, die werden gisteren opgestuurd door een vader van en leerling van de Dom Helder Camaraschool, Jack van Duinen. Hij stuurde er deze tekst bij: Jaarlijks organiseert Stichting Aqua for All een landelijk evenement onder de naam Wandelen voor Water. Basisschoolleerlingen uit groep 7 en 8 ervaren wat leeftijdgenootjes in ontwikkelingslanden moeten doen om aan drinkwater te komen: gemiddeld 6 kilometer wandelen met 6 liter water.
De basischool Dom Helder Camara en GBS Johannes Calvijn liepen vandaag mee aan dit project er is ongeveer 23000 euro bij elkaar gewandeld.

Van de site van Aquaforall:

Nederland is een waterland. Veilig drinkwater voor iedereen is vanzelfsprekend. En goede sanitaire voorzieningen zijn dat ook. Nederlandse waterprofessionals zijn trots op hun vak. Veel mensen op de wereld hebben geen toegang tot goede watervoorzieningen. Geen veilig drinkwater. Geen sanitaire voorzieningen.Aqua for All koppelt geld en expertise van de Nederlandse watersector aan water- en sanitatieprojecten in ontwikkelingslanden.
Aqua for All bouwt partnerschappen waarin de expertise van de een aansluit bij de behoefte van de ander.
Aqua for All wil bevorderen, dat de allerarmsten op de wereld worden voorzien van veilig drinkwater en goede sanitaire voorzieningen, zoals staat omschreven in Millenniumdoel 7. Aqua for All doet dit door kennis, expertise en financiële middelen te verkrijgen vanuit de Nederlandse watersector en die beschikbaar te stellen aan ontwikkelingsprogramma's gericht op water en sanitatie.

MACHTELD VEENKER OVER DE VERGADERING

(intro Johan Fehrmann)
Machteld Veenker stapte in 2007 als redactielid van de wijkkrant op. Ze ging afgelopen dinsdag na ongeveer twee jaar weer naar een vergadering van de bewonersclub. Daar waar tientallen Beijumers het niet meer zien zitten, bang om weggehoond of gekleineerd te worden. De sfeer was er een, begrijp ik uit getuigenverklaringen, van ben je niet voor mij/ons dan ben je tegen mij/ons. Jarenlang vrijwilligers schofferen, misbruiken en onderuit halen en tegelijkertijd de slachtoffer-troefkaart "wat word ik vreselijk behandeld en vooral ook op Beijumnieuws" spelen. Er waren 2 van de 33 mensen die het waagden een tegengeluid te laten horen. Aan de een werd direct de snerende vraag gesteld of "hij soms in het kamp van de tegenstanders en opgestapten hoorde." De ander trachtte een voorstel te lanceren tot het komen van een redactiestatuut maar bond onder druk van de tirannieke voorzitter in. De tientallen Beijumers die niet naar deze avond toewilden worden als een stelletje lafaards neergezet. Het probleem van de opgestapte redactie werd door voorzitter Wim Klein, tot eigen vermaak, geridiculiseerd tot een conflict over wat te plaatsen in de wijkkrant: een artikel over konijntjes in de wijk of de bouw van een flat bij de Korrewegbrug.

Onder het vorige artikel over de bewonersclubvergadering hebben enige bestuursleden anoniem gereageerd. Waarvan een die zich bij herhaling ergert aan de publicatie rond deze wijkmisstanden en het percentage bobberichten op Beijumnieuws bijhoudt. Het toont bij uitstek de strategie van de club die aanhoudend met Beijumers in gevecht blijft. De boodschapper (Beijumnieuws) bekritiseren, of afgehaakten neerzetten als lafaards en onwilligen. Een stategie van verdeel en heers.
Het stuk van Machteld Veenker hieronder is door de beheerder iets ingekort. Ze schreef:
ALV Beijum 23 maart 2010,
Een kort persoonlijk verslag van deze avond laat zich bewoorden op een manier die de schrijver, een betrokken toeschouwer, eigen is en dat heet schrijversvrijheid.
Ik spreek hier enkel over de redactionele perikelen, hoewel er natuurlijk vele belangrijkere en minder belangrijke onderwerpen zijn gepasseerd op deze helaas toch weer te karig bezochte ledenavond.
De manier waarop Menno Fritsema het redactieonderwerp benaderde kon bij mij de meeste inval vinden: "Hoe kan het zijn dat er binnen een relatief zó'n kort tijdsbestek er zóveel redactieleden ontevreden opstappen? Dit zijn allen mensen die enthousiast en vol ijver werken aan een krant en toch diep teleurgesteld weer vertrekken. En na een nét niet te heftige discussie: Dit conflict gaat niet over de onderwerpkeuze van te plaatsen artikelen -bijvoorbeeld, zoals BOB-voorzitter Wim Klein aangaf, of er een artikel wordt geplaatst over een 'kapster' of over de 'De Torenwachter' naast de Korrewegbrug- maar het gaat over de (werk)sfeer.
Eigenlijk heeft Menno en daarna Jochem hiermee naar mijn mening alles gezegd wat belangrijk is in dit probleem: hoewel nu de tweede keer dat een gehele redactie opstapt.
Was ik de vorig keer nog té verweven met dit onderwerp, nu kon ik met ietwat gezondere afstand luisteren naar de verschillende partijen.
Wat me is opgevallen dat er aangaande dit onderwerp nog steeds een bijzonder beladen sfeer ontstaat. Als we niet oppassen, wat wel gebeurde gelukkig, blijven hardnekkig wijzende vingers de gekozen wapens en blijven we ook droeve dolenden in niet willende genezing. Een onpartijdige gesprekspartner is dus noodzakelijk. Misschien wordt, stil in eigen huis, aan zelfreflectie gedaan, vast wel, maar er wordt niet vanuit díe bevindingen gesproken. Vergeven is en blijft een kunst. En ook valt me op dat we niet echt naar elkaar luisteren, maar doof ongeduldig enkel onze eigen mening willen zeggen, dicteren en horen. Dat schiet niet op.
Heel verwarrend bovendien was de afwisseling die aanwezig was van begrip, ruimdenkendheid, humor en souplesse met weer de enorme kloof, waarin de ongewenstheid van het 'anders denken' heerst en bij veel dat wat anders is, een sneer, een smalende lach of een overdonderend afleidende redenering vanuit voorzitter Wim Klein klonk, die enkel eigen mening verdedigd maar het antwoord schuldig blijft. Voorzitter, jij zit de bewonersorganisatie voor: je kunt pas zwak zijn als er echt vertrouwen is en dan nog....we blijven mensen. Met spot e.d. kom je daar nooit.
Vandaag vroeg iemand mij: "Ja, maar wat víndt je er nu van?". Wel, om eerlijk te zijn, ben ik blij dat ik momenteel andere activiteiten heb die passend zijn. We zijn zulke verschillende mensen en soms zijn we onverenigbaar. Dan moet je simpelweg uit elkaars pad. En verder: met ieder mens is op de een of andere manier te spreken, hoe verschillend je ook bent. Maar dat wil nog niet zeggen dat je met iedereen kunt samenwerken. Er zijn uitzonderlijke situaties waarin dat echt niet kan. Dit is er zo een: de sfeer is niet goed en voor mij, en kennelijk voor nog veel meer, onmogelijk om in te werken. Er is achterdocht (waarom zou je uitgaan van een journalist die zó schrijft dat er ergens iemand figuurlijk door wordt vermoord? En dat dan de BOB daarvoor verantwoordelijk is?) , angst (een pen kan scherp zijn, maar hij is vrij -ook wanneer je zou wensen dat dat niet zo was-, het is nog geen pistool: je kunt je omdraaien) en een ernstig verlatingsyndroom (wie bepaald de inhoud van de krant? Laat de redactie zo los als kan en blijf vertrouwen houden). Wees geen controlefanaat. Je kunt noch jezelf, noch de lezer voor alles behoeden.

Ik wens daarom de partijen die met elkaar een redactiestatuut willen bespreken bovenmenselijk veel sterkte, wijsheid en kracht toe, want er zullen misschien wel weer enthousiaste mensen te vinden zijn die de redactie willen bezetten, maar ik acht de kans van slagen tussen de twee partijen nihil wanneer hooghartigheid en teveel zelfbetrokkenheid niet worden afgelegd. Dat geld dus voor beide partijen.
Toch kon er een lichtje aan de horizon rijzen toen Jochem Atema zijn goede en vriendelijke conclusie trok met de uitspraak dat er nu dus een wil ligt voor een gesprek, waardoor alles toch nog open ligt en dat is belangrijk voor het houden van hoop.

Met hartelijke groet,
Machteld
( de discussie over de hele heisa loopt verder onder het vorige artikel hierover: 33 mensen..JF)

LIEVEHEERDBEESTJES IN BEIJUM

Dinsdagmiddag zag ik deze twee meiden met een doos vol lieveheersbeestjes. De beestjes zijn niet goed op de foto te zien maar er zaten een twintigtal in de doos. Wat zegt Wikipedia hierover?

Lieveheersbeestjes zijn opvallende, makkelijk te ontdekken kevertjes waar niemand een hekel aan heeft. Het is aardig ze te bekijken en er over te lezen, maar er is ook helemaal niets tegen om ze als onderwerp van een studie te maken.
Op deze site willen we interessante verhalen combineren met wetenswaardigheden en tegelijk laten zien dat natuurstudie, hoe eenvoudig of wetenschappelijk je het ook opvat, altijd ook leuk kan zijn. We hopen dat u veel te weten komt over de kevers, en dat u misschien met meer interesse naar natuurstudie in het algemeen gaat kijken.

Philippine Koopman stuurde de foto rechtsboven en schreef er dit bij: Lieveheersbeestjes vind je makkelijk op een zonnige dag. In de winter zijn ze al die tijd in slaap geweest en nu zoeken ze driftig naar groene heggetjes of bladeren die goed in de zon liggen. Onze tuin zat vandaag vol met lieveheersbeestjes.
Hoe heten de lieveheersbeestjes in het Duits, Engels en Frans? Marienkäfer, ladybug en coccinelle. Prachtige namen. Een meisje uit Beijum had een mooie variant: lieveheerdbeestjes.

DE ZIELSWIJZER IN SHANTI NIKET

(ingezonden)

In de loop van ons leven hebben we onze identiteit en het beeld wat we over onszelf hebben, gevormd op basis van overgedragen overtuigingen, gedachten en ervaringen. Velen van ons die vanuit allerlei drijfveren hun aandacht hebben leren richten op innerlijke processen, beleven deze gedachten, ervaringen en dogma's die te maken hebben met ons verleden als een keurslijf en voelen een toenemende behoefte aan het hervinden van levensvreugde en innerlijk geluk.

Je bent niet je denken, je bent niet je emoties. Je kunt je authentieke kracht mobiliseren door vanuit ontspanning opmerkzaam en open te zijn voor de rijkdom van het Leven in al zijn facetten zonder dat je dat wat je waarneemt meteen vertaalt in oordelen/veroordelingen en/of mentaal-emotionele patronen. Leven in het Nu met aandacht voor alles wat zich aandient in wat voor vorm of inhoud dan ook, daarin ligt de sleutel. Daarin ligt de vreugde van “heel” zijn, van overgave aan wat oneindig groter is dan jezelf, van “vallen” in het onnoembare.
ZIELSWIJZER biedt een ontmoetingsplaats, een steunpunt, een groei-impuls. Een plek van aandacht en opmerkzaamheid. Een plek met diep respect voor alles wat groter is dan jezelf. Een plek waar je kunt loslaten, helen en ontvangen. Een plek van energie, delen, stilte, liefde zijn en liefde uitdragen... 12 maandagavonden van 5 april t/m 21 juni van 19.30 tot 22.30 uur
Shanti Niket, Levensschool en Spiritueel Centrum, Heratemaheerd 24, Groningen (Beijum Noord)
Voor meer info: http://www.shanti-niket.nl/ (bij “Nieuws” Zielswijzer aanklikken), 0598-795241 of info@shanti-niket.nl

UIT DE OUDE DOOS (6)

Geachte lezer(es), de serie Oude Doos zit nog niet helemaal in mijn systeem. Dit artikel had gisteravond om 18 uur gepubliceerd moeten worden. Deze foto is als ik me goed herinner in de zomer van 2005 gemaakt tijdens een pleinfeest. Uiterst rechts boven ziet u een bord dat verkeer tegen moest houden, de busbaan was destijds nog intact. Het biljartcafé had nog een andere lichtbalk en zo te zien zat het postkantoor los van de videotheek. (weet ik niet zeker) Eigenlijk was de Claremaheerd, waar deze foto is genomen, destijds toegankelijker voor wandelaars en wielrijders. Geen parkeerplaatsen, en geen irritante haag die een grens markeerde tussen wat nu de parkeerplaatsen zijn en het voetpad. Je kunt je afvragen, als je de foto's van het oude Plein Oost ziet, of de situatie de laatste drie jaar daadwerkelijk is verbeterd. Hoe duur was de renovatie ook nog maar? Wanneer wordt het pand van de oude slagerij eens opgevuld?

33 MENSEN EN EEN WIJKVERGADERING

Ik had andere verplichtingen en kon er daarom niet aanwezig zijn. En achteraf gezien was dat maar goed ook. Uit betrouwbare bronnen kwam me ten gehore dat gisteravond, net als twee jaar geleden, tegenspraak niet werd geduld. En vooral kritiek ook niet, degenen die aanstalten maakte om iets te willen zeggen wat niet beviel werden gekleineerd of met een 'kwinkslag' ter zijde gezet. 

De algemene ledenvergadering van de bewonersorganisatie in Beijum werd, aldus enige aanwezigen, gekenmerkt door een donkere en vijandige wolk die boven de aanwezigen hing. Er werd, zoals verwacht, geen verantwoording gedragen voor het creëren van de donkere wolk. Nee, de slachtofferrollen werden goed uitgespeeld, wij zijn goede wijkopbouwers, maar dan die opgestapte redacteuren en die vreselijke blogger: dat Beijumnieuws, wat daar op geschreven staat, dat is toch te schunnig en te erg voor woorden!

Waar veel Beijumers deze site met veel plezier volgen, zo wordt het als bijna satanisch beleefd door het bestuur van de bewonersclub. Het zijn waarschijnlijk de intensiefste lezers, maar dat terzijde. Waar een bewonersorganisatie zou moeten staan voor vertrouwen, veiligheid en verbindingen leggen richting een wijk als Beijum, daar staat het voor zelfingenomenheid, eigenbelang en vijandigheid ten opzichte van andersdenkenden. Er waren 33 mensen aanwezig en het was een vertoning van 'zie ons eens goed doen.' Een vijandbeeld versterkte dat eigen 'goede' nog eens extra: die slapjanussen van weer een opgestapte redactie hebben de schuld van alles. Maar dan uw blogger, dat is toch wel staatsvijand nummer 1. Wat die allemaal schrijft! En zo hoeft er geen zelfonderzoek worden gedaan. Geen zelfrefleksie en niet kijken waarom tegenstanders monddood moeten worden gemaakt. Nee, de pijlen worden naar buiten gericht. Niet dat de club de agressor is, nee het zijn slachtoffers. Want ze doen zoveel goeds voor Beijum. Er waren 33 aanwezigen.

Gistermiddag sprak ik een wijkbewoner die haar complimenten uitsprak over Beijumnieuws. Maar ze leerde me ook een prachtig nieuw woord, een woord vervat in deze zin: ik vind het een geweldige blog, maar kan dat gehaggelwaggel over die BOB eens ophouden? Gehaggelwaggel. Heerlijk woord! En ze heeft ook nog gelijk, overdaad schaad.

Het kan zijn dat er vandaag nog een ingestuurd stuk over gisteravond wordt geplaatst en wordt gepubliceerd. Voor de rest wordt de berichtgeving hier weer voor 99% verder gevuld door frisse en verse nieuwtjes uit de mooiste wijk van de stad.

KONIJN VERGIFTIGD IN BEIJUMER TUIN

Gisteren ontving ik deze e-mail:
Graag wil ik U bij deze vragen of het mogelijk is dat u een stukje kan plaatsen over inbreken en het vermoorden van onze dieren in onze tuinen. Het is namelijk zo dat op de nacht van zondag naar maandag er bij ons achterhuis is ingebroken. De schutting deur lag er uit en het ergste is, ons konijn is vergiftigd. De dader is vermoedelijk gestoord geweest in zijn werkzaamheden want gelukkig hebben onze andere konijnen het wel overleefd. Wij hebben onze maatregel al genomen en via deze weg kan ik ook de mensen van Beijum waarschuwen dat zij ook hun maatregelen kunnen nemen.
Het schijnt dat er weer iemand actief is die het heeft voorzien op onze dieren net zoals in de jaren 80. Ook de katten van de buren hebben hier last van twee ervan moeten continue braken Wij zouden het erg op prijs stellen als u dit voor ons zou willen doen zodat iedereen gewaarschuwd is.
Na teruggemaild te hebben met de vraag of ik even langs kon komen kwam dit antwoord:

U mag rustig langs komen maar dan moet dat voor 13.30 uur want het konijn wordt opgehaald door de chauffeur van het crematorium en zal morgen gecremeerd worden. De schuttingdeur van de tuin was niet kapot maar er gewoon helemaal uitgehaald en dat is in middels alweer gemaakt. Wel wil ik u vertellen dat wij morgen een afspraak hebben om aangifte te doen bij bureau Kardinge.

Voor half twee langskomen lukte niet, het dode dier was reeds opgehaald op het moment van arriveren. Ontdaan en verdrietig zijn ze. Wilma, rechts op de foto en haar nichtje Rita aarzelden, is het nou wel verstandig om met onze hoofden op de foto te gaan? Een begrijpelijke aarzeling, want waar is zo'n dierenbeul allemaal toe in staat? Toch gingen ze beiden voor het lege hok staan, een overlijdenscertificaat in de hand: "Het is belangrijk dat Beijum weet wat hier gebeurd is. Dit kan zo toch niet"? Het vergiftigde konijn heette Beertje. Omgebracht door, tja, door wie? Zoals Wilma reeds mailde: vandaag wordt er aangifte gedaan bij de politie.

EEN PORTRETTENBOEK OVER MULTICULTUREEL BEIJUM

Op uitnodiging van opbouwwerkster Joyce van der Waal van Stichting Stiel kwamen vanavond drie mensen naar de Wegwijzer om met elkaar van gedachten te wisselen over het vormgeven en uiteindelijk het maken van een portrettenboek over multicultureel Beijum.

Het klinkt bijna magisch: we wonen met ongeveer 130 verschillende nationaliteiten in de groenste wijk van de stad. Maar, hoe beleven al die mensen met al hun verschillende achtergronden de wijk? Voelen ze zich hier prettig? Of juist niet? Wat is leuk? Wat schort er aan en wat kan eventueel beter?
En, wat weten we van elkaar, en wat weer niet? Wat bindt ons? Het hoeft geen verheven boek te worden. En vooral ook niet belerend of sturend. Meer een boek waarin nieuwsgierigheid de hoofdrol speelt, en daarom nog een rits vragen: wie ben je en hoe beleef je de wijk? Kun je hier, eventueel met je gezin, aarden? Kun je met je geschiedenis en achtergrond aansluiting vinden bij de rest? Vertel, vertel. Nieuwsgierig zijn naar elkaar is een natuurlijk tegengif tegen onverschilligheid. Binding en betrokkenheid naar elkaar, dáár gaat het om. De laatste twee zinnen geven al weer een moraal aan: wat is goed? Dat kan zijn, maar we willen ook gewoon een boek maken over het nuchtere leven op de Beijumer klei. Hoe is het om vanuit Afrika in Beijum te belanden? Bevalt het je hier met je Chinese achtergrond?Opgroeien in het Midden oosten en vervolgens naar Beijum verhuizen, hoe gaat dat? Vragen, vragen, vragen.

Op de foto ziet u links journaliste Marieke Laauwen en rechts fotograaf Arash Azad met ondergetekende overleggen over het hoe en wat met betrekking tot het boek. Hoeveel mensen gaan we interviewen? Welke vragen gaan we stellen? Wat wordt de toon van het boek? Wat is het doel? Wordt het een feel good boek, of mogen er ook kritische kanttekeningen in?

Geachte lezer, vanavond was de eerste bijeenkomst over het te maken boek en hoe het er precies uit gaat zien weet ik, weten we nog niet precies. De vragen overheersten, maar ik beloof u, de komende maanden zullen antwoorden volgen. En het uiteindelijk antwoord kunt u ergens in het najaar verwachten: een boek over het wel en wee van verschillende individuen met verschillende achtergronden in Beijum. Wordt vervolgd. De foto is genomen door Joyce van der Waal.

DE ZOMERTIJD KOMT ER AAN

Een explosie van speelgenot ontmoette ik vanmiddag omstreeks vijf uur op een speelveldje in Beijum-Zuid. Ineens waren daar meer dan 20 kinderen die in de zandbak bezig gingen, de schommels gingen bezetten en gingen voetballen. Alsof het was afgesproken. Een prachtig gezicht, spelende kinderen, wat een onschuld. Alhoewel, dat laatste, klopt dat wel? Er werd geruzied over wie er op de schommel mocht en een paar kinderen bekogelden elkaar met zand. Op kinderniveau vind ik dat niet erg, een beetje strijd en ruzie komt in de beste families voor. Ernstiger wordt het bij zgn. volwassen mensen, vaak merk je dat veel zogenaamde grote mensen klein zijn gebleven. Laat me daar nu niet over uitwijden, voorbeelden te over en dat ook op wijkniveau.

Nog vier nachtjes slapen, ik doe even alsof ik een groot kind ben, en dan is de zomertijd weer aangebroken. Het is vanaf zondag ineens tot half negen 's avonds licht en deze kinderen kunnen dan ook na de avondmaaltijd buitenspelen. Een verheugend vooruitzicht en dat geldt zeker ook

voor volwassenen. Mooi dat jonge grut, maar af en toe wil je ze wel achter het spreekwoordelijke behang plakken. Vanaf zondag is er een goed alternatief: naar buiten met die handel. Naar de wipkippen, de glijbanen, de schommels en de voetbalveldjes. Het leven is goed in Beijum. Wat een geweldige winter hebben we hier gehad. En wat komt er een mooie lente- en zomerperiode aan,

MATTI GELATIE EN HET NIEUWE IJSSEIZOEN

Dit is ongetwijfeld de laatste winterfoto van het net afgelopen winterseizoen. Ineens stond ie daar, eind december, kan ook begin januari zijn geweest. Matti Gelatie, ons aller pronkijswagentje. Een ijswagen in de sneeuw. Op het eerste gezicht klopt dat, maar bij nader inzien past een ijswagen natuurlijk beter bij hittegolfweer. 

Vrijdagmiddag kwam ik Erik Lems, een van de twee ijsmannetjes tegen. Gaat Matti Gelattie Beijum weer opfleuren? Volgens Erik komt het accent meer bij festivals te liggen. De ijswagen gaat alleen door Beijum trekken als ze daarvoor een medewerker kunnen aantrekken. Erik heeft last van zijn rug en hij kan niet rechtop staan in de ijswagen. Bekijk de video. En zie en hoor ook hoe zowel de interviewer als ook Erik de slappe lach krijgen. Tussendoor worden door ondergetekende smeekbedes aan de Beijumer ijscoman gericht: toe nou, doe Beijum een lol en ga weer rondtoeren met die kar. Enneh, als je ijsverkoper bent ga je zeker in de winter op vakantie? Vertel Erik...

10 APRIL SAM'S KLEDINGACTIE IN DE BRON

Op zaterdag 10 april vindt in Groningen een kleding-inzamelingsactie van Sam’s Kledingactie voor Mensen in Nood plaats. U kunt dan uw goede, nog draagbare kleding, schoeisel, huishoudtextiel en dekens in gesloten plastic zakken afgeven bij de volgende adressen op genoemde tijden:

Elim, Barkstraat 5 (Hoogkerk): inzamelen van 9.00 tot 11.00 uur.
Kerkgebouw De Ark, Haydnlaan (Zuid): inzamelen van 9.00 tot 11.00 uur
Salvatorkerk, Hora Siccamasingel 202 (Zuid): inzamelen van 9.00-12.00 uur
Kerkelijk Centrum De Bron, Bentismaheerd 1a (Beijum): inzamelen van 10.00-12.00 uur

Sam’s Kledingactie voor Mensen in Nood is één van de oudste, charitatieve kledinginzamelaars van Nederland. Bij de kledinginzameling wordt Sam’s Kledingactie ondersteund door ruim 1.000 vrijwilligers. De opbrengst van de ingezamelde kleding komt ten goede aan de noodhulp-, wederopbouw- en preventieprojecten van Cordaid Mensen in Nood.

Net als vorig jaar steunt Sam’s Kledingactie ook in 2010 het project in Kenia waarin ‘droogte cyclus management’ centraal staat. Droogte is al jaren een van de meest serieuze problemen in Kenia. Samen met lokale hulporganisaties zorgt Cordaid Mensen in Nood ervoor dat de mensen minder kwetsbaar worden in periodes van droogtes. Dit doen ze door het creëren van nieuwe inkomstenbronnen of het realiseren van waterbronnen. Hierdoor zijn de mensen minder afhankelijk van klimaatsinvloeden en zo hoeft droogte niet altijd tot een ramp te leiden!

Voor meer informatie over Sam’s Kledingactie voor Mensen in Nood en de gesteunde projecten kunt u kijken op www.samskledingactie.nl of bellen naar 073-687 1060.

IS DRAADLOOS INTERNET GEVAARLIJK?

Af en toe kom ik opschriften tegen waarvan ik echt geen enkele mallemoer snap. "Wat is dat nou weer," is mijn eerste gedachte dan. Vorige week zag ik dit plakkaat tegen een deur in Beijum hangen. Vol verbazing las ik dat een draadloze internetverbinding levensgevaarlijk is. En laat me nou al jaren een paar computers in huis hebben die via een wifi-stick geactiveerd worden. Draadloze verbinding dus. Stickie's die mijn verslaving in stand houden. Nee, weest gerust, geen rookstickie's, het gaat hier om internetverslaving. Maar speel ik al jaren roulette met mijn kinderen?
Klik de foto groter om het geheel beter te kunnen lezen. Via internet las ik o.a. onderstaande over drie linkse partijen in Groningen:De oproep van SANDALFON is niet bedoeld om de SP of Groen Links te benadelen, maar hen terug te dringen naar humane principes, grondweteerbiediging en een stuk laterale intelligentie en van de draadlooshysterie van de PvdA los te weken. Dat kan alleen als de fracties volledig ververst worden met nieuwe leden.
Het kan zijn dat me van alles ontgaat, dames en heren. Soms blijft het gissen, is iedereen geestesziek en in het bijzonder paranoia geworden, of zijn dit nou juist de wakkere lieden onder ons die terecht aan de bel trekken? Activeer onderstaande links en oordeel zelf.
http://www.niburu.nl/index.php?articleID=22797
http://www.sandalfon.nl/persberichten.html
http://sandalfon.groningen.org/pvdaknechten.html

MAANDAGOCHTEND (23)

Terwijl tegenover het pand van de buurtconciërges, rondom basisschool de Dijk, de werkzaamheden in volle gang zijn verzamelde deze buurtconciërge vanochtend omstreeks 11 uur rommel die hij op straat aantrof. Buurtconciërges zijn de stille krachten achter een leefbare wijk als Beijum. Ik ben niet zo op de hoogte van wat ze allemaal voor de wijk doen, maar dan is daar altijd nog internet. Op de site http://www.buurtbeheer.com/. staat o.a. dit:
SOCIAAL BUURTBEHEER ZORGT VOOR LEEFBAARHEID IN DE GRONINGER WIJKEN
Leefbaarheid in een prettige en leefbare woonomgeving door samen te werken met veel organisaties en mensen…..
Buurtconciërges die toezicht houden bij de Spelcontainers en samen met professionals spelactiviteiten begeleiden voor jonge kinderen in de buurt.
Buurtconciërges die een bijdrage leveren aan een sociale, veilige en leefbare buurt. De buurtconciërges werken in opdracht van diverse woningbouwcorporaties en de gemeente Groningen en werken intensief samen met bewonersorganisaties
Leefbaarheid in Beijum, een belangrijk hedendaags thema. Deze mijnheer op de foto draagt op zijn manier z'n steentje aan een leefbaar en opgeruimd Beijum. Op maandagochtend, de eerste werkdag van de lente 2010.

ANNA RIEMERSMA STAPT OP ALS BESTUURSLID BOB

Ik heb er de laatste tijd veel over bericht, en misschien wel teveel. Want, waarom steeds aandacht besteden aan het negatieve in de wijk? Aan de andere kant, de stinkende pus in de etterende wijk-wond die BOB heet kan het beste helemaal worden uitgedrukt. De leugens, insinuaties en verdachtmakingen die de laatste tijd vanuit de club richting opgestapte vrijwilligers zijn verspreid hebben het niveau van een smerige loopgravenoorlog bereikt. 

De laatste dagen komen me bijvoorbeeld berichten ten gehore over telefonische ronselpraktijken vanuit het bestuur van de club richting Beijumers, bewoners worden onder druk gezet om naar de aankomende clubvergadering te komen om bestuurslid Anna Riemersma weg te stemmen. De 'Beerput-organisatie Beijum' wordt sinds tweeënhalf jaar aangevoerd door voorzitter Wim Klein die op alle mogelijke manieren de baas probeert te spelen in Beijum en schaarse vrijwilligers schoffeert en bruuskeert. Anna Riemersma en Hans Koopman die onderstaand persbericht vanavond naar de stad-Groninger media stuurden verwoorden de handelswijze van de man in een bijlage (te uitgebreid om hier te publiceren) als stuitend, contraproductief en respectloos. 

Een citaat uit de vanavond verstuurde bijlage: De redactie wilde een andere vertegenwoordiger van het BOB bestuur om Wim Klein (voorzitter en notulist van het bestuur en voor juli 2009 OOK voorzitter en notulist van de Beijumkrant) te vervangen. De relatie met Wim Klein had de redactie beëindigd vanwege zijn stuitende, contraproductieve en respectloze gedrag.
U leest het goed, voorzitter én notulist bij zowel bestuursvergaderingen als ook bij de redactievergaderingen. De ultieme controle ten top. Of, zoals u wilt, een staaltje paranoia van het zuiverste soort. Onderstaand de verklaring die vanavond naar de lokale pers werd rondgestuurd. De vraag blijft hangen hoe lang de gemeente Groningen het gesubsidieerde ruziemaken in Beijum blijft gedogen. Lezers die van mening zijn dat ik overdrijf: de hier beschreven misstanden zijn nog maar een fractie van de werkelijke gebeurenissen die plaatsvinden. De verhalen van de vrijwilligers en de stukken die ik in bezit heb geven een onluisterend inkijkje binnen het bolwerk van gesubsidieerd ruziemaken in Beijum.

De bewonersorganisatie in Beijum is in oorlog met een groep schaarse vrijwilligers in de eigen wijk. De schuld ligt volgens hen bij de afgehaakte vrijwilligers en bij ondergetekende. In plaats van de vrijwilligers serieus te nemen spelen ze hun tragische wijkspel gewoon door. Een spel zonder winnaars, maar met alleen maar verliezers.

Hieronder de persverklaring:

Raadslid Anna Riemersma stapt op bij het bestuur van de Bewonersvereniging Beijum(BOB).Een maand nadat ze opgestapt is als eindredacteur van de Beijumkrant stapt Anna Riemersma nu ook op bij het bestuur van de BOB. Aanleiding is de slechte werksfeer die binnen deze bewonersorganisatie heerst.
Sinds juni 2009 zijn twee bestuursleden van de BOB bezig geweest met het stelselmatig op de persoon spelen van het bestuurslid dat tevens redactielid is, Anna Riemersma, en van de andere Beijumkrantredactieleden. Dit had tot resultaat dat op 19 februari de hele redactie van de Beijumkrant is opgestapt vanwege een onwerkbare situatie.

Komende dinsdag is er een algemene ledenvergadering van de BOB. Hier worden de jaarstukken gepresenteerd over 2009. Ondanks het feit dat Anna Riemersma tot heden nog steeds bestuurslid was, besloot het BOB bestuur toch de jaarstukken uit te geven zonder de goedkeuring van bestuurslid Riemersma. De verklaring in jaarstukken rond de perikelen rondom de Beijumkrant staat volgens Riemersma echter vol onjuistheden. (bijlage)
Naar verluid wordt er door de BOB actief naar Beijumers gebeld om tegen Anna Riemersma te stemmen op de Algemene Ledenvergadering op 23 maart a.s. Daarmee is de maat vol. Er is zo langzamerhand een heel leger te vormen van hardwerkende vrijwilligers die door de BOB op z’n zachts gezegd onheus zijn behandeld en aan de kant zijn gezet.

Anna Riemersma stapt op maar blijft zich inzetten voor een mooi Beijum.

NIEUWJAARS- EN LENTEVIERING IN DE KLEIHORN

Gisteren was het bewolkt en koud tijdens de lentemarkt op Plein Oost. Vanmiddag was er een activiteit binnen, onder het dak van de Kleihorn. Met stralend voorjaarsweer, een helblauwe lucht. Uit de flyer:

Nourooz is de traditionele viering van het 'nieuwe jaar' in veel Aziatische landen. In Europa wordt de start van de lente op dezelfde dag ingeluid. Van oudsher bestaan er verschillende lentevieringen. De Kleihorn staat daarom op 21 maart in het teken van Nourooz/ Lente.

De foto's zijn van het begin van de middag. Beijumers met verschillende achtergronden ontmoetten elkaar hier voor een multiculturele bijeenkomst. De prachtigste gewaden waren er te zien en de hapjes waren ongetwijfeld weer erg lekker zijn. Op de foto links ziet u zestal feestvierders die te voet naar de Kleihorn gingen.

De bovenste foto laat drie vrouwen en een man zien. Vol trots moest de Koerdische vlag ook op de foto. Ik had geen tijd om te vragen waarom, want verdelen nationale vlaggen niet eerder dan dat ze verbinden? Het was even wennen om op een nieuwjaarsfeest te zijn in maart. Maar er is iets voor te zeggen, een nieuw jaar die ingaat op de eerste dag van de lente. De middag wordt georganiseerd door de werkgroep "Ik ben er ook" en er worden dit jaar in Beijum nog meer van deze multiculturele middagen of avonden gepland.