ALLES TE WETEN MAAKT NIET GELUKKIG

Normaal gesproken wil ik als wijkverslaggever graag het naadje van de kous weten over allerlei dingen die spelen in Beijum. Een beetje wijkreporter beantwoordt natuurlijk vragen, eerder dan dat hij ze opwerpt. Maar er is iets wat me ervan weerhoudt om hier- zie foto- aan te bellen met de vragen: hebt u een café aan huis? En, is het nodig dat u zo streng bewaakt moet worden? Want ja, waar bemoei je je mee? Wie zegt dat ik geen gespierde tattoe-man op me af krijg met twee agressieve honden? Wat mot dat hier, lelijke nieuwsgierige Beijumwatcher!? Rot op! Zou het angst zijn? Of schroom? Wie zegt trouwens dat hier geen alleraardigste en vriendelijke mensen wonen? Hoezo vooroordelen? Dit huis zie ik af en toe in het midden van de wijk en het maakt me nieuwsgierig. Wie weet komt het er ooit van en ga ik er een keer heen en vraag ik of ik er een pilsje mag drinken. En, jazeker, ik hou dan natuurlijk de inrit vrij. Een kopje koffie mag trouwens ook.