FOTO'S UIT DE WIERSHOECK- EN SCHOOLTUIN (33)

Als niet-deskundige kom je in de tuin regelmatig iets tegen dat je niet kent. Zo ging het ook deze keer toen ik de “kegeltjes” van deze boom op de foto zette. Het is een loofboom en voor zover ik weet hebben die geen kegeltjes. Bij navraag bleek dat het een berk is, en wel een zwarte berk. Deze berk heeft een ronde kroon, roodbruine en sterk afbladderende schors die later bruinzwart wordt. Hij heeft een grillige groeiwijze. Hij werd ooit ingevoerd vanuit het oostelijk deel van Amerika.

De berk is een winterharde boom, deze boom groeit zelfs ten noorden van de poolcirkel. Het is een erg taaie boom die mee buigt met de harde wind. Het is ook een mysterieuze boom. Voor de Siberische volkeren is het een heilige boom, voor de Germanen was het de boom der wijsheid en ook bij de Kelten had deze boom een bijzondere betekenis. Bij inwijdingsrituelen gebruikten de Keltische druïden berkentwijgen. In de boomkalender van de Kelten is de berk de boom van de maanden december-januari en symboliseert de wedergeboorte van de zon.

In Nederland is de berk geen onbekende. De plaatsen Berkel en Berlicum danken hun naam aan deze boom. De berk wordt gezien als een sierlijke, vriendelijke boom. De berk wordt ook wel de Dame van het woud genoemd, of de Witte Vrouw met de groene sluier.

De naam “berk” komt van het Oudindische woord bharg, het betekent glanzend en dat slaat waarschijnlijk op de mooie witte bast van sommige berken.
De botanische naam is betula en dat komt van het Keltische woord betu. “Betu” betekent slaan. Na een bezoekje aan de sauna slaat men zich wel met berkentakken op het lichaam ter stimulering van de bloedsomloop.
In berken zien we vaak vreemde takkenbossen, de door zwammen veroorzaakte heksenbezems. De zwarte berk is niet inheems in Nederland. Dat zijn wel de ruwe berk, de zachte berk en de zilverberk.

Foto + tekst: Luist Staghouwer
(met dank aan onderstaande reactie op 8/4 gecorrigeerd)