April is de maand van de paardenbloemen. Hele weilanden zijn dan geel gekleurd door de vele duizenden paardenbloemen. In bijna ieder grasveld groeien er wel een aantal. Ook op De Wiershoeck en de Schooltuinen staan her en der enkele paardenbloemen mooi te zijn tussen het groen van het gras.De paardenbloem is een soort uit de composietenfamilie. In deze familie zijn bloemen sterk gereduceerd en klein en staan dicht bij elkaar in een bloemhoofdje. Paardenbloemen zijn heel algemeen. In april kunnen ze hele weilanden geel kleuren. De paardenbloem komt van oorsprong voor in Afrika, Azië en Europa en is door toedoen van de mens over vele andere plaatsen verspreid.
Het bloemhoofdje wordt door velen aangezien voor een bloem, maar is feitelijk een hele verzameling kleine bloemetjes. Het bloemhoofdje van een paardenbloem bestaat uit alleen gele lintbloemen. De stengel is altijd hol en heeft nooit bladeren. De bladeren staan in een rozet bij elkaar. Ze zijn diep ingesneden tot bochtig getand. Bij kneuzing vloeit uit de plant een witte vloeistof, die paardenbloemenmelk wordt genoemd. Deze laat bruine vlekken achter.
De wortel is een penwortel die decimeters diep de grond in kan dringen. Wanneer hij afbreekt op behoorlijke diepte kan deze zich herstellen en meerdere rozetten geven.
De zaden van de paardenbloem worden door de wind verspreid doordat aan het zaad een soort parapluutje, het vruchtpluis zit.
Paardenbloemen worden ook wel gegeten. Bladeren worden hiertoe overdekt met zand, waardoor ze verbleken. Ze worden dan molsla genoemd. Het is het jonge blad van de paardenbloem. Vroeger werd in de lente in molshopen naar gebleekte paardenbloembladeren gezocht, vandaar de naam molsla.
Door veredeling is een verbeterde, bladrijke molsla verkregen. Molsla wordt op diverse markten in Europa als malse voorjaarsgroente aangeboden. In Nederland en België is het niet ruim verkrijgbaar.
Kruidengeneeskunde
De wortel wordt wel in gedroogde vorm tegen nier- en galkwalen gebruikt.
De melk van de plant kan gebruikt worden tegen puistjes door ze rechtstreeks aan te brengen. Afkooksel van de wortels, verse worteltinctuur of vers geperst wortelsap van de paardenbloem wordt gebruikt voor de behandeling van artritis (ontsteking aan de gewrichten)
De wortels en bladeren hebben een eetlustopwekkende werking vanwege de aanwezige bitterstoffen. In de Sovjet-Unie is getracht om uit paardenbloemen rubber te fabriceren. Er werden speciale landbouwwerktuigen voor ontwikkeld en speciale fabrieken gebouwd. In 1941 was het areaal paardenbloemen 67.000 ha groot en waren er meer dan 10.000 kolchozen (collectieve boerderijen) bij betrokken. In bepaalde jaren voorzag de paardenbloementeelt in 30 procent van de rubberbehoefte van de Sovjet-Unie. Eén hectare paardenbloemen levert 150 kilogram rubber tegen 2000 kg per ha voor de Braziliaanse rubberboom. Door de opkomst van synthetisch rubber werd de paardenbloementeelt voor de productie van rubber overbodig.
Paardensla is een alternatieve naam, de paardenbloem werd ook wel als veevoer gebruikt.
Cavia’s en konijnen zijn dol op versgeplukte bladeren van de paardenbloem.
(Bron: Wikipedia, de vrije encyclopedie)
Foto + tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten