Gestreepte schildwants
Het is eind juni warm op de tuinen van De Wiershoeck en de Schooltuinen. Het is bijna niet te geloven dat er een paar maanden geleden nog veel lege plekken waren. Het groen is echt de grond uitgeschoten. De tuinen zijn nu een bonte mengeling van kleuren. De rozen staan volop in bloei, ze zijn er o.a. in het rood, geel en wit. Sommige geuren heerlijk, anderen ruik je (bijna) niet. Ook de papaver en de klaproos (ook een papaversoort) zijn nadrukkelijk aanwezig. De zaaddozen zijn erg decoratief en zullen t.z.t. ongetwijfeld worden gebruikt in droogboeketten.
Ook decoratief zijn de schermbloemen van de pastinaak. Er wordt al druk geoogst en je ziet ze terug in de mooie boeketten die op De Wiershoeck te koop zijn.
Op de pastinaak zag ik eindelijk weer eens een gestreepte schildwants. Ongeveer twee jaar geleden zag ik deze kleurige wants een aantal keren op een blauwe distel in het labyrint op de Schooltuinen. Daarna heb ik op De Wiershoeck en de Schooltuinen nog veel verschillende wantsensoorten gezien, maar geen enkele gestreepte schildwants. Deze rood-zwarte wants is ongeveer 12 mm. lang. De rode en zwarte strepen lopen op het schildje, dat tot aan het uiteinde van het achterlijf reikt, in lengterichting, maar op het achterlijf zelf (onder schild en vleugels) lopen ze dwars op de lichaamsrichting. De onderkant van het lichaam is even kleurig, maar gevlekt/gestippeld in plaats van gestreept. Aan het uiterlijk heeft deze wants ook zijn populaire bijnamen te danken: pyjamawants en gevangeniswants.
Over de levenswijze is weinig bekend. Mogelijk zuigt deze soort zoals de andere schildwantsen graag aan bessen, die daardoor de onaangename wantsengeur meekrijgen. De eitjes worden net als bij de groene stinkwants in dichte groepjes afgezet op planten. Jeugdstadia: de jonge larven leven dikwijls een tijd samen in eetgroepen. Ook de larven zijn bontgekleurd bij wijze van waarschuwingssignaal.
De gestreepte schildwants houdt van warmte en komt vooral in wijnstreken voor. Vaak treft men ze aan op schermbloemigen.
Foto + tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten