Vanochtend ging ondergetekende weer eens kijken hoe 't Dijkrijk er bij ligt. De speelplaats bij De Dijk bestaat ongeveer een half jaar en naar eigen oordeel krikt het plein het nivo van dit gedeelte van Beijum nog steeds op. Het is een plaatje, zogezegd. Het is dat de kinderen en juffrouws jassen aan hebben en dat je rechtsachter op de foto kunt zien dat de bomen bladloos zijn, met het zonnetje erbij leek het wel voorjaar. Maar goed, even een foto maken. Maar hallo, wat doet die man daar met die camera op het plein? De jongedame met rode jas wist niks van de afspraken tussen ondergetekende en de schoolleiding dat er af en toe gefilmd of gefotografeerd mag worden en kwam poolshoogte nemen. Zo maar een vreemde kerel met een camera op een schoolplein, is dat wel in de haak? Allerhande associaties liggen in dat geval voor de hand. Nadat de situatie was uitgelegd en er een visitekaartje was gegeven was alles in orde. Nee, het geeft geen vervelend gevoel. Ik ben blij dat de begeleidster of docente op me af stievelde en me de vraag stelde wat ik van plan was met zo'n foto of eventuele video. Het laat verantwoordelijkheidsgevoel zien, en ook dat de veiligheid van de kids die ze onder haar hoede heeft haar wat waard zijn. Bescherming, veiligheid en verantwoordelijkheidsgevoel. De nieuwe week is weer begonnen. En hoe. Hoe ging dat liedje uit de zeventiger jaren ook nog maar? Het zijn de kleine dingen die het doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten