EreprijsOp de composthopen van De Wiershoeck kun je regelmatig een bloeiend plantje aantreffen. In de zomer is dat niet verrassend, maar begin februari is dat toch anders. Ik zag er dit kleine blauwwitte bloemetje, het is een ereprijs. De gewone ereprijs zie je vaak in bermen en gazons.
Niet iedere “tuinliefhebber” is gecharmeerd van de ereprijs in het gladgeschoren gazon. Op de site van Lastvan.com wordt het ereprijs als volgt omschreven: “Meerjarig onkruid dat zich kenmerkt door fijne, kruipend wortelende stengeltjes.” Misschien komt het doordat wij geen gazon hebben, maar ik vind ereprijs in het gras prachtig.
In ons land komen 22 soorten wilde ereprijs voor. Wereldwijd zijn er meer dan 500 soorten bekend.
Het bloemetje van deze ereprijs is ongeveer een centimeter groot en heeft maar twee meeldraden (het mannelijke deel van een bloem) en één stamper (het vrouwelijke deel van de bloem). Het is dus een tweeslachtige bloem.
De bloem sluit zich bij langduriger regenval en harde wind. Bovendien gaan de gesloten bloemen hangen. De bloem wordt vanwege stuifmeel) en nectar bezocht door vliegen, de honingbij en kevers. Het stuifmeel wordt gemaakt in de helmknoppen aan het einde van de meeldraden, de nectar wordt uitgescheiden door zogenaamde honingklieren.
Ereprijs bloeit gewoonlijk van mei tot augustus. Dit is dus wel een erg vroege bloeier.
De naam ereprijs zou het plantje te danken hebben aan het feit dat in de Middeleeuwen, winnaars van grote toernooien een krans kregen van de bloemen. Het plantje was vroeger een belangrijk geneeskruid. Ereprijs schijnt goed te werken tegen een te hoog cholesterolgehalte, maar is ook te gebruiken als maagmiddel, bij darmproblemen, tegen nervositeit, geelzucht, niergruis, reuma en jicht, is goed voor de huid, bloedzuiverend en aan te bevelen bij chronisch eczeem en ouderdomsjeuk.
Het kruid komt ook voor in Noord-Amerika, daar werd het sap van het plantje door de Cherokee aangewend bij oorpijn. Nu is het kruid veel minder belangrijk, de werking wordt zelfs wel in twijfel getrokken.
Van het gedroogde blad is een smakelijke thee te trekken die als surrogaat kan dienen voor echte thee.
(Bron: o.a. Wikipedia)
Foto + tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten