Op de foto ziet u een lachende Betty Henstra uit de Hunze in een scootmobiel zitten. De lach was oprecht op het moment dat de foto werd genomen. Maar toch, wat Betty deze periode heeft te verhapstukken dat valt bepaalt niet mee.
Ik kwam onlangs met haar aan de praat in de promenade van Winkelcentrum Beijum. Een open gezicht, een groet van haar kant, - ik kende haar niet- en het contact was gelegd. Ik vroeg haar wat de reden was dat ze in een scootmobiel rondreed, en of ze misschien op de foto wilde? Jawel hoor, geen enkel probleem, doe maar. Leuk. De openhartigheid van veel mensen, en de bereidwilligheid om zich te laten fotograferen voor een plaatje op het wereld wijde web blijft me verbazen. "Ik zit in een scootmobiel omdat ik een heup heb gebroken nadat ik in de tuin ben gevallen. Ik hoop binnen een jaar weer te kunnen lopen." Niet leuk. Maar er is overheen te komen. Een krachtige en levenslustige vrouw keek me aan terwijl ze haar verhaal vertelde.
Maar dan.
Hoe is het verder met je?
"Ik heb een moeilijke periode omdat mijn vriend onlangs is overleden. Je kende hem misschien wel, Wim de Vries van de Rocking Tigers. De wereld stond even stil daar midden in het winkelcentrum. Alle geluiden en alle andere aanwezigen verstomden en vervaagden. Ik zag een intens verdrietige vrouw. Maar ook een krachtige vrouw. Een wereldwijf, zogezegd. En dat schrijf ik niet vanuit zieligheid, medelijden of onterechte ophemelarij. Kwetsbaarheid en kracht kwamen samen in de ogen waarin ik mocht schouwen. Maar Betty, mag ik dit allemaal echt wel publiceren? "Ja hoor, doe maar. Weet je wat het lastige is? De wereld staat persoonlijk stil voor me, maar het vreemde is dat het leven ook gewoon doorgaat."
Ik weet niks meer te schrijven dan de gangbare cliché's. Het is voorjaar, je zit in een scootmobiel en je geliefde is overleden. Ga er maar aan staan. Een moedige vrouw probeert haar levensdraad op te pakken en door te gaan. "Het doet zeer en ik voel me erg verdrietig, maar ik kan ook erg van de momenten genieten. Prachtig hoe de vogeltjes hun nesten bouwen of de bloesems aan de bomen te zien groeien."
Kijk ook op http://www.poparchiefgroningen.nl/person/info/150/wim-de-vries/
En op http://www.groningergezinsbode.nl/ staat op 15 maart van het lopende jaar dit:
Wim de Vries is op 65-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van darmkanker. Hij werd maandag door zijn vriendin gevonden in zijn woning aan de West-Indische kade. Wim de Vries maakte in de jaren zestig en zeventig naam als slaggitarist van de Rocking Tigers, een destijds populaire band in de noordelijke provincies. De groep won in 1963 de eerste prijs in de talentenjacht in AVRO's Oprechte Amateur en tourde door heel Nederland. De Vries speelde van 1961 tot 1966 bij de Rocking Tigers en stapte toen over naar The René Five. Met enkele mensen uit die formatie richt hij in hetzelfde jaar S5+1 op, waarvan hij tot 1967 deel uit maakt. Hij speelde even in The Tykes en toerde zelfs nog met Herman Brood & His Wild Romance.
Ik kwam onlangs met haar aan de praat in de promenade van Winkelcentrum Beijum. Een open gezicht, een groet van haar kant, - ik kende haar niet- en het contact was gelegd. Ik vroeg haar wat de reden was dat ze in een scootmobiel rondreed, en of ze misschien op de foto wilde? Jawel hoor, geen enkel probleem, doe maar. Leuk. De openhartigheid van veel mensen, en de bereidwilligheid om zich te laten fotograferen voor een plaatje op het wereld wijde web blijft me verbazen. "Ik zit in een scootmobiel omdat ik een heup heb gebroken nadat ik in de tuin ben gevallen. Ik hoop binnen een jaar weer te kunnen lopen." Niet leuk. Maar er is overheen te komen. Een krachtige en levenslustige vrouw keek me aan terwijl ze haar verhaal vertelde.
Maar dan.
Hoe is het verder met je?
"Ik heb een moeilijke periode omdat mijn vriend onlangs is overleden. Je kende hem misschien wel, Wim de Vries van de Rocking Tigers. De wereld stond even stil daar midden in het winkelcentrum. Alle geluiden en alle andere aanwezigen verstomden en vervaagden. Ik zag een intens verdrietige vrouw. Maar ook een krachtige vrouw. Een wereldwijf, zogezegd. En dat schrijf ik niet vanuit zieligheid, medelijden of onterechte ophemelarij. Kwetsbaarheid en kracht kwamen samen in de ogen waarin ik mocht schouwen. Maar Betty, mag ik dit allemaal echt wel publiceren? "Ja hoor, doe maar. Weet je wat het lastige is? De wereld staat persoonlijk stil voor me, maar het vreemde is dat het leven ook gewoon doorgaat."
Ik weet niks meer te schrijven dan de gangbare cliché's. Het is voorjaar, je zit in een scootmobiel en je geliefde is overleden. Ga er maar aan staan. Een moedige vrouw probeert haar levensdraad op te pakken en door te gaan. "Het doet zeer en ik voel me erg verdrietig, maar ik kan ook erg van de momenten genieten. Prachtig hoe de vogeltjes hun nesten bouwen of de bloesems aan de bomen te zien groeien."
Kijk ook op http://www.poparchiefgroningen.nl/person/info/150/wim-de-vries/
En op http://www.groningergezinsbode.nl/ staat op 15 maart van het lopende jaar dit:
Wim de Vries is op 65-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van darmkanker. Hij werd maandag door zijn vriendin gevonden in zijn woning aan de West-Indische kade. Wim de Vries maakte in de jaren zestig en zeventig naam als slaggitarist van de Rocking Tigers, een destijds populaire band in de noordelijke provincies. De groep won in 1963 de eerste prijs in de talentenjacht in AVRO's Oprechte Amateur en tourde door heel Nederland. De Vries speelde van 1961 tot 1966 bij de Rocking Tigers en stapte toen over naar The René Five. Met enkele mensen uit die formatie richt hij in hetzelfde jaar S5+1 op, waarvan hij tot 1967 deel uit maakt. Hij speelde even in The Tykes en toerde zelfs nog met Herman Brood & His Wild Romance.
Dit is een positieve reactie, ervan uitgaande dat het niet gaat om een verbrijzelde heup / femur.
BeantwoordenVerwijderenBetty, verkoop die scootmobiel, neem een rollator en koop een hometrainer (binnenfiets), dan kun je binnen een paar maanden weer lopen. Een jaar zitten levert niks op.