Ik weet niet hoe het de lezer vergaat, maar ik kan me af en toe jaloers voelen als ik schoolkinderen door de wijk zie paraderen. Wat een onschuld, wat een ongereptheid en wat een ongecompliceerdheid bij elkaar. Ok, misschien idealiseer ik het teveel, er zit best druk op de kids qua schoolprestaties, en je zult ze erbij hebben die gepest worden, verlegen zijn of niet lekker in hun vel zitten. Maar ze dragen nog niet de verantwoordelijkheden die je geacht wordt op je te nemen als je volwassen bent. Volgens mij ben je als kind meer een met de natuur omdat koppies met ronddraaiende gedachten( bij volwassenen kan het oeverloos tekeer gaan in de bovenkamers) nog zeldzaam zijn. Rust in het hoofd en in het hier en nu leven, dat lijkt me het ideale van een kind die lekker in z'n vel zit. De tijd gaat voor kinderen ook langzamer. Dat klinkt gek, tijd is tijd, maar als je ouder bent schieten de dagen, weken en maanden voorbij. Zie ze daar lopen, een hoop onschuld bij elkaar. In de verte rechts staat het hek voor de Johannes Calvijnschool, maar ik weet niet of ze daar vandaan komen. Maar wat maakt het ook uit. Soms is het belangrijk om weer even kind te zijn en niet alles te willen weten. Het hoofd zit bij volwassenen al te vaak vol. Even weer kind zijn, je verwonderen en helemaal in het hier en nu zijn.
Jazeker, groep 4 van de Calvijnschool. Waarschijnlijk op weg terug van een leuk uitje naar het grote veld bij Kardinge waar ze een buitenles of extra speeltijd gehad hebben. Moet kunnen. Daar hou je ze ontspannen bij, en af en toe een extra beloning mag om ze gemotiveerd te houden.
BeantwoordenVerwijderen