Het onweer van gisteravond/afgelopen nacht inspireerde lezer Wobke Kotterer dusdanig dat hij twee foto's opstuurde. Hij schreef er onderstaande tekst bij:
Onweer en met name de bliksemschichten ervan, hebben al sinds mijn jeugd mijn fascinatie. Met een digitale spiegelreflex camera in bruikleen, wilde ik eindelijk eens gaan proberen om dat wat mij zo intrigeert vast te leggen. Gistermiddag dus gekeken op internet of ik er wat over vinden kon, ‘hoe het beste’, ‘instellingen en dergelijke’. Veel concentratie ervoor had ik niet, maar een aantal basisdingen konden blijven hangen en ten tijde van het onweer uitgevoerd worden.
Zelf blij verrast met het resultaat, niet verwacht dat het me nu al zou lukken om daadwerkelijk foto’s te kunnen maken van de bliksemschichten. Hierbij twee van de gemaakte foto’s. De eerste is gemaakt door het raam, wat achteraf gezien (en eigenlijk wist ik dat al wel, maar zag ik geen andere mogelijkheid) niet geheel handig was, gezien de waterdruppels op het raam die de kwaliteit van de foto een stuk minder maken. Later aan de andere kant van het huis dus ook maar foto’s gemaakt met het raam open. De tweede foto is daar een resultaat van.
Zoals ik het zie/begrijp (laat het me horen als ik ernaast zit) is er bij de eerste foto sprake van een ‘ontlading naar de aarde’ en bij de tweede foto van een ‘ontlading van wolk naar wolk’.Een ontlading doorloopt een aantal stappen, kort door de bocht moet de elektriciteit zich ‘een weg banen door de lucht’, waarbij gelijke ladingen (min, min en plus, plus) elkaar afstoten en ongelijke (min-plus en omgekeerd) elkaar aantrekken (net als bij magneten het geval is).
Dit ‘weg banen’ gebeurd vanaf bovenaf, door een aantal zijvertakkingen, tot een bepaald punt (50 tot 100 meter) boven de grond. Dan ontstaat er ook een elektrisch veld boven het aardoppervlak en begint er een ontlading van ‘beneden naar boven’. Dit alles in tienden van seconden, dus niet zichtbaar voor het oog, enkel wanneer de ontlading via videobeelden geanalyseerd wordt. Vandaar ook dat er vaak gedacht wordt dat de ‘inslag’ van boven naar beneden plaatsvindt, in werkelijkheid is dit andersom. (zie ook Schaapbliksem.nl)
Bliksemontlading
Een bliksemontlading bestaat uit 3 deelprocessen: de voorontlading (“stepped leader”), de hoofdontlading, en een eventuele vervolgontlading door hetzelfde ionisatiekanaal (“return stroke”). De voorontlading ontstaat van de wolk en springt in stappen van 50-100 m naar het aardoppervlak en maakt daarmee het ionisatiekanaal. Dit betekent dat op een hoogte van 50-100 m boven het aardoppervlak de bliksem “beslist” waar hij gaat inslaan binnen een gebied van zeg 50 m rond het uiteinde van de voorontlading. De daadwerkelijke inslag volgt het ionisatiekanaal geproduceerd door de voorontlading. Op een hoogte van 50-100 meter maakt een geleidende pen van 2 meter hoogte weinig indruk en zal dus een zeer geringe aantrekkende werking hebben.” Bron: http://www.weerstationveldhoven.nl/informatie/bliksem/ De ‘ader’ waarlangs de ontlading vanaf het aardoppervlak terug naar boven plaatsvindt, ook wel ‘hoofdontlading’ genoemd zijn in feite dus ‘twee ontladingen over elkaar heen’, waardoor waarschijnlijk de (voor het oog) bredere, intenser witte ‘streep’ ontstaat.
Nog een mooi artikel over een bliksemontlading vind je hier.(Klik de foto's groter; JF)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten