![]()
Nee, de Wibenaheerd komt meestal niet al te positief in het nieuws. Dan is er weer een wietplantage aangetroffen, dan was er weer een schiet- of steekpartij, en afgelopen maandag werd er een pistool in een woning gevonden. Niet best allemaal. Besmuikt wordt de Wibenaheerd in de Beijumer volksmond wel de Dealemaheerd genoemd. Het doet in de verte wat denken aan het slechte beeld dat Beijum een jaar of tien geleden in stad en ommelanden had. Kom er maar weer eens los van en overstijg dat beeld maar eens. Valt niet mee. Lullig voor de ruim 99% van de Wibenaatjes die gewoon prettig en ongestoord in hun heerd willen wonen. Een minieme minderheid verpest het voor de meerderheid. Een heerdcomité in de Wibenaheerd zou iets kunnen helpen, maar ik ziet het er niet een twee drie van komen. Het lijkt net of er geen binding of samenhang is in de meest langwerpige heerd van Beijum. Ik laat me hierover graag op andere gedachten brengen. Eergisteravond liep ik met camera en al in de aanslag een rondje Wibenaheerd. De video die daaruit ontstond is voorzien van een nummer van Propaganda. Een live-optreden uit 1985. Het nummer heet Dream Within a Dream. Ook in de Wibenaheerd is het, net als in de rest van Beijum, prettig om iets te dromen te hebben.
Propaganda live op
You Tube.
'Het lijkt net of er geen binding of samenhang is in de meest langwerpige heerd van Beijum'
BeantwoordenVerwijderenHoe bedoel je dit? Architectonisch of sociaal? Op het sociale vlak kan ik dit wel beamen. Ik leef in een flat van Nijestee met iedereen achter zijn of haar eigen deurtje. Bijna alle mensen die hier wonen zijn hier niet geboren en hebben hun thuis ergens anders, in een andere heerd, stad, of in mijn geval, een klein dorpje in Noord-oost Groningen.
Om de sociale cohesie te versterken moet er iets gebeuren, vanuit Nijestee of vanuit de bewoners zelf, maar die lijken hun van elkaar afgezonderde bestaan wel best te vinden. Ik ook, want ondanks mijn ergernis bevalt het me hier best. Toch fnuikt het af en toe wel, met zoveel mensen dicht op elkaar en toch zo ver van elkaar af. Het minste wat ik doe is mijn medemens groeten, maar ook dit wordt in een stad soms met stilzwijgende verbazing beantwoord.
Gelukkig groet ik u iedere dag, lieve Jelger.
BeantwoordenVerwijderen