Ik had ergens gelezen dat 'Vers van het Land', het jaarlijkse dichtfestijn bij de Wiershoeck vanavond om half acht zou beginnen. Bij de Wiershoeck aangekomen, iets voor half acht, bleek het begin een uur later te zijn. Balen. Want ik zat zoals altijd krap in de tijd i.v.m. andere verplichtingen. Maar niet getreurd, waarschijnlijk komt er nog een foto binnen van http://www.lijn6.com/. Toch baal ik achteraf ook weer niet. Want, wat een leuke ontmoeting met JP Rawie in het Groene Hart van Beijum! Hij zou gedichten voor gaan dragen op 'Vers van het Land', maar een toeschouwer seinde me in dat Rawie helemaal verdwaald was in Beijum. Hij was in de Froukemaheerd gesignaleerd, in de Wibenaheerd en in de Bentismaheerd; nee, hij kon in heerdendoolhof Beijum niet de kortste weg zum Ort des Geschehens vinden. Pardon, maar ik word helemaal dichterlijk van die man. Vlakbij de stadsboerderij van het dorp Beijum kwam ik hem op de Beijumerweg tegen. Keurig in het pak, representatief tot in de puntjes. Mijnheer Rawie, mag ik wel een foto van u maken? "Dat vind ik prima, maar kunt u me de weg naar de Wiershoeck vertellen?" Het fototoetsel klikte gretig en ik wees hem de weg, 100 meter verderop moest hij zijn. Ik weet niet hoe het de lezer vergaat, maar ik lees graag de weekendcolumn van Rawie in Dagblad van het Noorden. Altijd scherp en eigenzinnig, en op een nederige manier arrogant. Over zijn persoonlijk leven wilde hij in interviews nooit veel kwijt en hoewel de gedichten niet autobiografisch zijn, schemert - tussen de regels door - er wel iets van door: een voorkeur voor drank en vrouwen en pre-occupatie met de dood bijvoorbeeld zijn grote thema's in zijn poëzie. Ook zijn verschijning was opvallend: in het begin van zijn dichterschap stond Rawie vanwege zijn flamboyante stijl, gekleed in zwarte cape en getooid met hoed, bekend als de Groningse Oscar Wilde. Af en toe werd van hem verwacht dat hij zich verdedigde tegen kritiek op zijn beperkte thematiek, zijn soms archaïsche woordgebruik en het epitheton 'plezierdichter' dat anderen hem al te graag opplakten. Ten gevolge van zijn zijn drankgebruik werd hij in 1987 opgenomen in het ziekenhuis: hij ontsnapte ternauwernood aan de dood. Literair gezien betekende het een doorbraak. Sinds die tijd is zijn werk anders bekeken: als ironisch zowel als serieus, somber èn troostrijk.
Tussen 2005 en 2010 verschenen drie delen van de Rijmkroniek des Vaderlands, die Rawie samen met Driek van Wissen schreef. Rawie schrijft vooral over het verstrijken van de tijd en het lijden en hij vindt dat het publiek recht heeft op toegankelijke poëzie met een boodschap. Hij heeft niets op met experimentele gedichten. Rijm heeft volgens hem een geruststellend ordenend aspect en om zijn vormvastheid wordt hij wel vergeleken met Bloem en Nijhoff. Rawie's streven naar perfectie zorgde voor een verrassing toen het Letterkundig Museum hem vroeg om een handschrift met correcties erin: dat had hij niet. Om het museum niet teleur te stellen heeft hij er toen 'braaf' één gemaakt, compleet met fout geschreven woorden. Lees hier.
Tja, die Jean Pierre. Nee, zo kan ik hem natuurlijk niet noemen. Een beetje stijl graag. Die mijnheer Rawie. Voorkeur voor drank en vrouwen, en ternauwernood aan de dood ontsnapt. Zie boven. Dat maakt hem toch innemend, zo'n man die het leven tot nu toe echt geleefd heeft, vindt u niet? By the way, je snapt toch niet waarom zo'n gedichtenavond binnen in de Wiershoeck moest worden gehouden? Zo'n prachtige avond, waarom niet buiten in de tuin? Te koud, aldus een der organisatoren. Maar jongens, Jean Pierre, pardon, mijnheer Rawie komt toch ook? Die is toch hartverwarmend?
Genieten van poëzie en muziek in de tuinen van stadsboerderij De Wiershoeck in Groningen. Onder de oude boom treedt een keur van dichters op o.a. Jean Pierre Rawie, Atze van Wieren, Akke Brouwer, Matty de Vries en Marja van der Veen, omlijst door muziek van het trio Rakefet met viool, accordeon en diverse blaasinstrumenten. Vanwege de viering van het eerste lustrum hebben de dichters een speciaal gedicht gemaakt over De Wiershoeck. Het publiek kiest het winnende gedicht. Hapjes en drankjes zijn van De Groene Zon. Lees hier!
(Een beetje een rare verspringing in de tekst halverwege. Soms gaat Blogger z'n eigen gang. Foto links werd omstreeks half acht genomen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten