BEIJUM MOET KLEURRIJK BRUISEN

Archieffoto KBB

In de sporthal gaat het gebeuren

Dé jaarlijkse traditie in Beijum komt er weer aan. Hoe lang het precies bestaat kan ik niet achterhalen, wel meen ik te weten dat het woordje kleurrijk niet altijd in de naam heeft gestaan. Ik kan me vergissen, maar volgens mij heette het halverwege de jaren negentig nog gewoon Bruisend Beijum. Ik weet niet hoe het de lezer vergaat, maar ik heb bij het festijn Kleurrijk Bruisend Beijum altijd dubbele gevoelens. 

Het is zoals altijd persoonlijk, maar ik heb me nog nooit één dag verveeld in Beijum. De doelstelling om de wijk te laten bruisen heb ik derhalve nooit zo goed begrepen. Want, waarom moét Beijum um Gottes willen eigenlijk bruisen? Mag het ook gewoon Beijum zijn? Wat dat betreft ben ik wel eens jaloers op buurmanwijk De Hunze. Dat hoeft helemaal niet te bruisen, dat mag gewoon zijn wat het is: De Hunze. Recht toe recht aan en zonder opsmuk. Je kunt er bij wijze spreken een kwartiertje op straat gaan liggen om een uiltje te knappen. En dat vooral op zondag. Is daar wat mis mee? Nee, je kunt er nog gewoon vanachter je geraniums naar boven naar de voorbijtrekkende wolken  koekeloeren. Daar is geen Burenhulp, geen Gereedschapuitleen, geen Kleurrijk Koken, geen Stielopbouwbrigade, geen Klankbordgroep, geen Pleinbrainstormsessie, geen wijkdroomavond, geen Samen Actief, geen comité Welkom in de Buurt, geen Heel de Buurt, hopelijk geen Wijkperspectief, geen hondenuitlaatplan, geen Vensterwijk, en volgens mij is er ook geen zeventigplusmonitoring zoals in Beijum, geen straatcomité, er is nooit Sociale Wijkvernieuwing geweest en er heeft nooit een interventieteam door de straten gemacheerd, geen Pluim voor je Tuin, bij mijn weten is er geen enkele werkgroep en hopelijk is er ook geen wijkvisie. Echt, De Hunze lijkt me een ideale wijk om in te wonen. En daar zit niks cynisch bij.

Ga er dan wonen, hoor ik de lezer in gedachten zeggen. Ja, daar zit iets in. Maar wat ik in geval van verhuizing dan vooral zal gaan missen is de dagelijkse gekte die in Beijum wél heerst. Pardon beste buren van de Hunze, jullie hebben een geweldige leuke en leefbare wijk, maar jullie zijn zo vreselijk normaal. Nee, daar is niks mis mee, geniet er van en voel je aub niet minder dan je gestoorde buurwijk. Ik ben blij met een wijk als De Hunze vlakbij, waar je in geval van absolute wijkgekte en wijkpsychose altijd nog asiel kunt aanvragen. En dat je er tegenwoordig zelfs midden in de nacht met extra straatverlichting veilig heen kunt fietsen is helemaal ge-wel-dig. Ok, ok, gekheid en heel veel stokjes. Mag ik even?

Ik bedoel het absoluut niet negatief, (jaja, zeggen ze allemaal) maar ik zou gek worden als ik in De Hunze zou wonen. En ik denk heel veel Beijumers met mij. Hoe dat komt? Nou, gewoon, omdat De Hunze een normale leuke wijk is. Nee, niet saai, we gaan niet negatief doen. Maar als je er als gekke Beijumer gaat wonen wordt je denk ik de hele dag geconfronteerd met je eigen krankzinnigheid. In Beijum hebben we daar geen last van, er is zoveel gekte om ons heen dat onze eigen gekte totaal niet opvalt. Stel dat je in De Hunze gaat wonen en er is geen enkele werkgroep, comité, klankbordgroep, kookgroep, er zijn geen praatsessies en geen overlegrondes: je zou er toch finaal krankzinnig van worden?

Nee, daarom verheug ik me op aanstaande zondag. Kleurijk Bruisend Sporthal-Beijum. Leuk die deining in de wijk, de levendigheid, de zie ons eens, wat zijn we een leuke wijk en helemaal geen achterstandswijk, wat leven alle kleurtjes hier gezellig bij elkaar en eet je een hapje mee, wat maken we er met z'n allen wat moois van als wijk, wat zijn we toch allemaal actief en sluit je bij ons aan en...nou ja...Beijum. Shirley Bassey zong ooit: impossible to live with you, but I know I could never live without you. En zo is het maar net. Een krankzinnige wijk dat Beijum, maar ik zou doordraaien als ik ergens elders zou moeten gaan wonen.

Daarom gewoon aanstaande zondag Kleurrijk Bruisend Beijum. De naam klopt volgens mij niet helemaal meer. Acht jaar geleden reden er nog dubbeldekkers door de wijk die Bruisende Beijumers van buurthuis naar buurthuis vervoerden. Met activiteiten in drie verschillende buurtcentra leek Beijum destijds in de verte wel wat te bruisen. Als je in een vliegtuig boven de wijk had gezeten had je de luchtbellen en andere vibraties kunnen zien en voelen. Wat bruist het daar beneden zeg!
Nu is er gewoon een sporthal waar iedereen zich mag manifesteren, profileren en presenteren. Daar is niks mis mee. Maar het is eigenlijk gewoon de opening van het seizoen in Beijum, een soort van uitmarkt. In Lewenborg noemen ze zoiets gewoon neutraal en nuchter 'Startmanifestatie.' Lewenborg hoeft niet persé te bruisen, maar wel werd daar onlangs een gezellig wijkfeest gehouden, compleet met kraampjes en andere troelala er omheen. Eigenlijk gaat Beijum dat komende zondag ook doen, via standjes gaan organisaties zichzelf promoten, er staat vast weer een luchtkussen en een draaimolen en als het goed is kun je je als kind laten schminken en krijg je een suikerspin. Leuk toch? Jawel hoor. Enneeh, het is niet alleen een Kleurrijk Bruisend Beijumachtig iets, er is ook nog eens een uit- en doemarkt. Jaja.



Hoe gaan we samen bruisen?

De absolute gekte slaat m.i. toe als de Fakkeltrofee weer uitgereikt gaat worden. Dat gebeurt namelijk ook aanstaande zondag. Tijdens Bruisend Beijum vier je als Beijumer eigenlijk dat je in een leuke, bruisende en leefbare wijk woont. Tenminste, dat willen we met zo'n ronkende titel (KBB) neem ik aan graag uitdragen. Toch is dat bij nader inzien niet helemaal waar, het is hier namelijk niet helemaal leefbaar. Want anders zou er toch geen Fakkelproject bestaan die de 'leefbaarheid in de wijk' moet bevorderen? De termen Fakkeltrofee en achterstandswijk zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dé ultieme leefbaarheidsbevorderende actie in de wijk zou derhalve zijn de Fakkel ten grave te leggen.

Maar ik heb liever niet dat dat gebeurt, hou de Fakkel aub in stand! En, lekker toch, de comités, de projecten, de brainstormsessies, de overlegrondes en klankbordgroepen, de 'Ik ben er ook' en 'Plek voor iedereen' werkgroepjes en de burenuitleen enzovoort, hou het alsjeblieft in ere. Want, oei oei, we zijn zo'n actieve wijk..

Soms word ik er hardstikke mesjogge van, maar laat dat probleem maar mooi bij mij. Stiekem geniet ik ook steeds van de mallotigheid, ik kan niet zonder Beijum en de heersende gekte hier. En als het al te gek wordt, geen nood, dan fiets ik gewoon even naar De Hunze.

Naschrift: Ondergetekende zit komend weekend van vrijdag t/m zondagavond op een waddeneiland. Dat heeft niks met bovenstaande column te maken. Er worden enige blogberichten gedurende het weekend geprogrammeerd, o.a. Beijumskap en een foto van Luit Staghouwer. Foto's of video's van Kleurrijk Bruisend Beijum zijn welkom voor publicatie.
Morgen of overmorgen nog een aankondiging van het KBB-festival in de Sporthal, opgestuurd vanuit de BIB, Buurthuizen in Beijum.