UIT DE OUDE DOOS (115)

Het kan zijn dat er lezers zijn die dit uit 1995 gedateerde artikel uit Nieuwsblad van het Noorden niet groot op hun scherm kunnen krijgen. Sla het eventueel eerst op en open het vervolgens zodat de tekst groter te klikken is. Het geeft een interessant tijdsbeeld weer, 17 jaar geleden lag Beijum zwaar in de verdediging i.v.m. een negatief imago. Het was de tijd dat ondergetekende neerstrijk in Beijum, zich hier direct op z'n gemak en thuis voelde en zich er over verbaasde dat de wijk zo'n negatieve stempel had. Hij zegt nadrukkelijk 'had,' de heisa lijkt voorbij, Beijumers komen volwassener en weerbaarder over als er weer eens kritiek over hun woonwijk staat genoteerd, en de noordelijke pers, persoonlijke indruk, vergroot onevenwichtigheden die hier plaatsvinden niet meer onnodig uit. 

De vetgedrukte tekst boven het artikel spreekt boekdelen:

Wie de vele, vele verhalen leest die onder meer in deze krant over de Groninger wijk zijn gepubliceerd, houdt er geen zonnig humeur aan over. Natuurlijk, er is met regelmaat geschreven over leuke dingen die er zijn gedaan, over mensen die met veel inzet ijveren voor een zo groot mogelijk welbehagen voor de bewoners en over legio projecten die bepaalde problemen moeten uitbannen. Maar het nare is dat al die verhalen niet de onaangename bijsmaak van andere verhalen kunnen wegnemen. Die verhalen gaan over overlast door druggebruikers, vandalisme, brandstichting, leegstand, onaantrekkelijke winkelcentra en onaangepast gedrag van een aantal jongeren. Die verhalen appelleren aan het beeld dat de massa van Beijum heeft. Nog altijd staat deze wijk op de laatste plaats om te willen wonen. Al jaren vechten Beijumers om van het negatieve imago af te komen.

Ondergetekende kan zich vergissen, en lezers kunnen een andere mening zijn toegedaan, maar het lijkt er sterk op dat het beeld over Beijum de laatste jaren ten voordele is gekanteld. Het 'gevecht' van Beijumers om van hun negatieve imago af te komen bespeurt hij niet meer. Zijn de jongeren minder onaangepast geworden? Zijn er hier tegenwoordig minder druggebruikers, en wordt er minder vernield? Is er überhaupt minder overlast te bespeuren? Of wordt er de laatste jaren  milder over Beijumer aangelegenheden geschreven? Waarschijnlijk snijdt het mes aan twee kanten. Beijumers zijn minder defensief en pieperig geworden, en de pers hakt minder op Beijum in. Het landelijk nieuws dat Beijum vorig jaar april trof, u weet wel, over het jonge meisje dat van een kindje beviel, zou in 1995 heel anders in Nieuwsblad van het Noorden voor het voetlicht zijn gehaald dan dat het vorig jaar in concreto in Dagblad van het Noorden heeft gestaan. Een evenwichtig staaltje verantwoordelijkheidsgevoel en respect voor de wijk in de berichtgeving, geen gehak en gebeuk, want kon Beijum er wat aan doen dat het drama hier plaatsvond?

De tijden zijn veranderd.

(Het artikel is ook goed te lezen via www.dekrantvantoen/nvhn. Of: http://www.dekrantvantoen.nl/vw/article.do?id=NVHN-19950909-AE0041006&vw=org&lm=beijum%2Ckleium%2CDVHN%2CNVHN)