Speenkruid is inderdaad een woekeraar, het zaait zich gemakkelijk uit en verspreidt zich ook via de wortelstokken. Het kan een bedreiging vormen voor andere, kortlevende soorten die iets later bloeien. Deze soorten krijgen in een met speenkruid bevolkte tuin minder kans zich uit te zaaien en kunnen op den duur helemaal verdwijnen. Maar voor vaste planten vormt speenkruid geen bedreiging. Bovendien is het een goede bodembedekker waardoor ander “onkruid” minder kans krijgt. Na de bloei (eind mei) gaat speenkruid weer ondergronds, het bovengrondse deel van de plant sterft af, de ondergrondse knolletjes van enkele millimeters lengte blijven in leven voor het volgende jaar.
Speenkruid houdt van zonneschijn. Op grijze regenachtige voorjaarsdagen blijven de bloemetjes gesloten, maar wanneer de zon dan toch te voorschijn komt openen de bloemen zich alsnog om volop te kunnen genieten van de zonnewarmte. Er zijn verschillende soorten speenkruid. Maar ook het gewone speenkruid ziet er niet altijd hetzelfde uit. De gele bloemen hebben acht tot twaalf “vettige” kroonbladeren. Oppervlakkig gezien lijkt speenkruid een beetje op een andere, zeer bekende (en eraan verwante) plant: de boterbloem. Maar de boterbloem heeft over het algemeen maar 5 gele kroonbladeren en die zijn veel ronder dan de meestal puntige van speenkruid, die zowel in aantal als in vorm variëren.
De foto linksboven maakte ik om half drie, de zon begon juist voorzichtig te schijnen. De andere foto’s maakte ik een uurtje later. De bloemen spreken duidelijke taal, de grijze wolken waren verdwenen, de zon maakte het leven een stuk prettiger. Voorjaar!
Foto + tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten