MAANDAGOCHTEND (121)

Hij staat er al vele jaren. Standvastig, met opgeheven hoofd en trouw. Als je niet anders zou weten zou je denken dat de vorige zin over een grote vriend gaat, of in elk geval over een zeer positief iets of iemand. Maar niet is minder waar. Hij werd gehaat en er werden vuile en vijandige blikken op geworpen. Niemand die hem een warm hart toedroeg. De laatste zinnen zijn in de verleden tijd geschreven, dat is niet zo vreemd want het is einde verhaal voor hem. Althans, op deze plek. Deze eerste maandagochtend van juli 2012 bracht me in alle vroegte bij een eenzame en gehate gluurder, de flitspaal bij het kruispunt Beijum-Zuid. Hij zette jarenlang auto's op de foto die te snel reden of door rood licht scheurden. Of beiden. Maar de verkeerslichten doen het niet meer, althans niet op de oorspronkelijke plek. En of een automobilist de (aangepaste en krom lopende) route met meer dan 60 kilometer per uur durft te passeren betwijfel ik. Nee, het is afgelopen met het geflits op de stadsring ter hoogte van Beijum. Mocht de flitspaal kunnen denken, dan zou hij vol trots en met eigenwaarde verkondigen: "Ik stond er maar mooi voor jullie veiligheid, en misschien heb ik hier wel ongelukken helpen voorkomen." Tja, de onbegrepen stiekeme fotograaf van Beijum Zuidwest heeft het maar hoog in de bol, ook al heeft hij wellicht een punt. De nobele stalen stijve en kille wethouder. Niemand die hem ooit lief heeft gehad. Een geldklopper werd hij genoemd. Verwensingen en woedende blikken waren zijn deel. Menig bekeurde voorbijganger had deze  grijze scherpschutter graag letterlijk omgelegd. Hoeveel zal hij in al die jaren hebben opgebracht? Een miljoen? Meer? Daar sta je dan ineens voor paal werkloos te zijn.
De nieuwe week is weer begonnen. Vanmiddag deel 12 uit de serie Rondom kruispunt Beijum-Zuid. Helaas kan ik in verband met arbeidsverplichtingen vanavond niet bij de feestelijkheden rond het kruispunt van onze geachte buren uit Lewenborg aanwezig zijn. Een fotootje is welkom.
Ik wens u een flitsende week toe.