Een vroege wandeling bracht me vanochtend achter in de Nijensteinheerd. Achter een schutting ontwaarde ik drie televisieschotels binnen pakweg zestien vierkante meter. Klik de foto desgewenst groter, de rechter schotel is amper te zien i.v.m. de aandurende groene kleuren van de bladeren in de achterliggende boom. M'n eerste gedachte was, en ik kan er natuurlijk naast zitten: dat zijn vast drie schotels van drie verschillende buitenlandse gezinnen. Tegelijkertijd kwamen gedachten van Grunninger knieperigheid in me op. En van Hollandse koopmansgeest: waarom alle drie een eigen schotel, kan dat niet samen? Even vriend Google raadplegen. Jawel hoor, samen doen met één schotel is geen enkel punt: Met een verdeler en schotel zoals afgebeeld is het mogelijk om met meerdere gebruikers op een schotelantenne van 80 cm aangesloten te worden. Te denken valt hierbij aan 4 tot 16 gebruikers of een veelvoud hiervan. Elke gebruiker heeft dan een eigen satelliet ontvanger, en kan onafhankelijk van de andere gebruikers naar zijn of haar favoriete programma kijken. Op dit systeem kan eventueel ook een conventionele TV/FM antenne worden aangesloten. Lees hier.
Ik ken Nederlandse gezinnen, buren van elkaar, die samen draadloos internet gebruiken die bij een van hen is aangesloten. Ook worden wel abonnementen van kranten gedeeld. Waarom de mensen hier op een afstand van vier bij vier meter niet alles via een schotel doen is me niet bekend. Buitenlanders en Nederlanders moeten dan wel integreren, maar buitenlanders onderling natuurlijk even zo. Contact zoeken met elkaar, van elkaar lenen, helpen waar het nodig is, schoteltje delen. Ok, niks moet, maar het zit in m'n systeem, want opgegroeid in een dorp. Noaberhulp heet dat. Twee dingen die je nieuwkomers in Beijum m.i. dwingend moet opleggen, moi zeggen tegen de buren en bekenden als je elkaar tegen komt, en ze de betekenis van het woord noaberhulp bijbrengen.
Ok ok, beetje moraliserend op de vroege maandagochtend. Maar goed. Het ontbijt bij AH gaat beginnen, de winkel bestaat dertig jaar in Beijum. Koopmansgeest, gratis ontbijtje, noaberschap, kijken hoe het met die en gene gaat en elkaar groeten, zullen ondergetekende de komende uren weer voortdrijven.
Een prettige en verbonden week toegewenst. En deel desgewenst je schotel, je ochtendkrant of internetverbinding. Komende vrijdag bestaat deze blog vijf jaar. Over (informatie) delen en verbonden voelen gesproken. Tel uit je winst, al bijna vijf jaar compleet gratis voor alle wijkgenoten: een digitale wijktheater, genaamd Beijumnieuws.
Ik ken Nederlandse gezinnen, buren van elkaar, die samen draadloos internet gebruiken die bij een van hen is aangesloten. Ook worden wel abonnementen van kranten gedeeld. Waarom de mensen hier op een afstand van vier bij vier meter niet alles via een schotel doen is me niet bekend. Buitenlanders en Nederlanders moeten dan wel integreren, maar buitenlanders onderling natuurlijk even zo. Contact zoeken met elkaar, van elkaar lenen, helpen waar het nodig is, schoteltje delen. Ok, niks moet, maar het zit in m'n systeem, want opgegroeid in een dorp. Noaberhulp heet dat. Twee dingen die je nieuwkomers in Beijum m.i. dwingend moet opleggen, moi zeggen tegen de buren en bekenden als je elkaar tegen komt, en ze de betekenis van het woord noaberhulp bijbrengen.
Ok ok, beetje moraliserend op de vroege maandagochtend. Maar goed. Het ontbijt bij AH gaat beginnen, de winkel bestaat dertig jaar in Beijum. Koopmansgeest, gratis ontbijtje, noaberschap, kijken hoe het met die en gene gaat en elkaar groeten, zullen ondergetekende de komende uren weer voortdrijven.
Een prettige en verbonden week toegewenst. En deel desgewenst je schotel, je ochtendkrant of internetverbinding. Komende vrijdag bestaat deze blog vijf jaar. Over (informatie) delen en verbonden voelen gesproken. Tel uit je winst, al bijna vijf jaar compleet gratis voor alle wijkgenoten: een digitale wijktheater, genaamd Beijumnieuws.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten