MAANDAGOCHTEND (142)

Wat weer een levendigheid op straat en bij de scholen. De eerste schooldag van het nieuwe kalenderjaar is zojuist begonnen. Een klein fietstochtje bracht me op deze eerste echte maandagochtend van 2013 in het Groene Hart van de wijk. Wat je maar groen noemt, het ziet er op het ogenblik allemaal  maar wat kaal en doods uit in onze enige en echte groenstrook die midden door de wijk loopt. Geen mooi wit winterweer, eerder gemiezer dat uit de lucht valt. Het doet wat verlangen naar de lente als je er zo rondloopt of fietst. Zal het er mee te maken hebben dat mensen meer affiniteit met leven en geboorte hebben, en de dood liever wegdrukken? Iedereen is in de regel blij als een kind wordt geboren en verdrietig als een geliefde sterft. Het voorjaar geeft energie en motivatie, want nieuw leven. Een maand als januari is vaak somber en donker, voor veel mensen die last hebben van winter blues een maand die je door moet zien te komen. Terwijl de herfst, de winter en ook de dood toch inspirerende jaargetijden of fenomenen kunnen zijn. Het oude jaar 2012 is dood, 2013 is springlevend, want net geboren

Zware kost op deze maandagochtend? Is niet de intentie, de bedoeling is eerder om een optimistische insteek te nemen. Als iets eindigt, begint er ook weer iets. De eeuwige kringloop van leven en dood.
Om toch nog even met een kop koffie op de vroege maandagochtend door te filosoferen over onze vriend de Dood, hij wordt wel heel vaak weggestopt. In aula's, in crematoria, in parochiehuizen. Waarom zouden we de dood geen plek midden in het leven geven? Bekijk de foto. Wat mij betreft heeft het iets, twee dode bomen tussen levende soortgenoten die met veel geduld op het komende voorjaar staan te wachten.  Ze zullen binnenkort wel worden verwijderd, de mensensoort lust de dood immers niet zo, het moet allemaal groeien en bloeien,  we moeten vrolijk zijn en feest vieren. De dood is onze aartsvijand. Zo wordt ie in elk geval door de mensheid neergezet.

Maar waarom zullen we er geen vriend van maken? Elke seconde, minuut, uur, dag, week of jaar glijdt achter ons weg, het sterft a.h.w. allemaal. Is dat erg? Nee, er is steeds ook weer een nieuw begin. En wie weet is dat ook het geval als je je laatste adem uitblaast.
Het afgelopen weekend is gestorven, de geboorte van de nieuwe week is reeds geschiedt. Komen en gaan heet dat. Ik wens de lezer een optimistische en doodgewone week in het net geboren nieuwe jaar toe.