Afgelopen vrijdagavond belden ze aan bij bewoners uit Beijum Zuid. Moeder en dochter. Ze hadden een collectebus voor Amnesty International bij zich. Of daar even wat muntstukken of meer in gedeponeerd konden worden. Voor het goede doel. Voor de verdrukten op de wereld, de mensen die zonder proces vast zitten, worden gemarteld, verkracht of erger. De rechtelozen, de machtelozen, u weet wel de mensen die door moordlustige regimes zonodig monddood gemaakt moeten worden. Wat moet je er verder van zeggen. Hoe zijn jullie er toe gekomen om dit te doen? "We werden gebeld en dachten, ja dat gaan we doen." Het stelt ondergetekende op z'n gemak dat de directeur van Amnesty een aanvaardbaar inkomen heeft, lees
hier. Niks ergers dan voor een goed doel langs de deuren te gaan om eerst een half miljoen voor de directeur te moeten 'regelen.' Moeder en dochter waren of zijn écht voor een goed doel bezig. Mensenrechten.
Ja, dat is inderdaad een feit; een groot deel van de collecte gaat richting bestuur van de stichting of vereniging. Dat moet zo langzaamerhand toch overal doorgedrongen zijn in Nederland. Tenminste dat deel van de bevolking dat het nieuws bijhoudt. Slechts een klein deel gaat naar het goede doel.
BeantwoordenVerwijderenJan Bakker