HONDEN IN BEIJUM (3)

Bovenste twee honden wonen aan de Isebrandtsheerd. De foto is vorige week in de tuin van het baasje gemaakt. Er lag nog een laagje sneeuw zoals is te zien, het wit wordt onderbroken door pootafrukken. Onbedoeld hebben de twee hondjes een schutkleur, de achtergrond van sneeuw en zwarte vlekjes harmonieert perfect met de vacht van beide heren of dames, of heer en dame. Ze doen me denken aan een bekend gedichtje van Godfried Bomand: Ik zit mij voor het vensterglas onnoemelijk te vervelen. Ik wou dat ik twee hondjes was dan kon ik samen spelen. De beestjes zitten zich vast ook wel eens te vervelen voor het vensterglas. Maar omdat ze zo klein zijn kunnen ze zelfstandig via het kattenluik naar buiten. Keffertjes zijn het, wat een hoog en schel geluid komt er uit de bekken. Wat klinkt dat lelijk, bek en bekken, maar goed het zijn honden. En die hebben poten, zoals paarden weer benen hebben.  Dat schelle gescheldt kan irritant zijn voor het baasje. En de verwarming moet ook nog eens extra stomen om de koude lucht dat via het luik naar binnen komt te verdrijven. Maar goed, er staat ook wat tegen over. Ongewenste nachtelijke indringers hebben geen schijn van kans, die zullen in het geval van worden weggeblaft. Onvoorwaardelijke loyaliteit en trouw is ook gegarandeerd.

Uw hond ook in deze serie? Beijumnieuws@online.nl