zondag 24 maart 2013

FOTO'S UIT DE WIERSHOECK- EN SCHOOLTUIN (140)


De van oorsprong uit China afkomstige streepjesbast esdoorn dankt zijn naam aan zijn mooie groenwit gestreepte bast. Maar minstens zo opvallend vind ik de nieuwe, donkerpurperrode “geringde” twijgen en de iets lichter gekleurde twee-aan-twee staande knoppen. Na verloop van tijd worden de twijgen groen en krijgen ze ook de grijswitte lengtestrepen. Door de zeer langzame groei wordt deze loofboom meestal tot de sierheesters gerekend. De streepjesbast esdoorn bloeit in de periode april-mei. Er verschijnen dan langwerpige trossen geelwitte bloemetjes tussen de bladeren. Na de bloei verschijnen de vruchten. De vruchten hebben een grote vleugel en zitten met z’n tweeën aan een steeltje, ze worden wel “helikoptertjes” genoemd. Door deze vleugeltjes worden de vruchten (zaadjes) goed door de wind verspreid.
Blijkbaar hebben sommige zaadjes moeite met het verlaten van het “ouderlijk nest” (foto). Maar ongetwijfeld wordt ook dit zaadje binnenkort nog wel door de wind meegevoerd en misschien groeit er dan nog wel iets moois uit.

Het hout van esdoorns is goed bestand tegen slijtage, daarom wordt het o.a. gebruikt voor meubels en vloeren. Soms heeft het hout een mooie golftekening en worden er rugbladen voor violen en dure gitaren van gemaakt. Esdoornhout heeft bovendien een krachtige en diepe klank en wordt daarom ook gebruikt voor het maken van drums.
Van het suikerhoudende sap van de esdoorn (vooral van de suikeresdoorn) wordt esdoornsiroop of ahornsiroop gemaakt. In de winterperiode slaan deze bomen vaak suiker op in hun wortels, in het voorjaar stroomt het suiker met het sap door de houtvaten naar boven. Door dit suikerhoudende sap af te tappen en te concentreren ontstaat esdoornsiroop. Canada is de grootste producent van esdoornsiroop. Het esdoornblad (“Maple Leaf”) komt ook voor op de vlag van Canada. Al rond 1700 was het esdoornblad een symbool van de Canadese natuur. Het esdoornblad op de vlag is van de suikeresdoorn.

(Info Wikipedia e.a.)

 Foto + tekst: Luit Staghouwer

Geen opmerkingen:

Een reactie posten