BOA'S STAD WEER IN OPSPRAAK (Deel 1)

Een dag of tien geleden werd het zoveelste incident met een Buitengewoon OpspringsAmbtenaar (BOA) in Beijum gemeld. Een 66 jarige Beijumer zou 'zo maar' een klap aan een BOA hebben gegeven.

Onderzoek leert dat er voor de zoveelste  keer sprake was van een handgemeen met een en dezelfde  BOA. 

Bij ondergetekende zijn de nodige klachten binnen gekomen over een "intimiderende, zich onbeschoft gedragende en steeds aan je zittende opsporingsambtenaar."  Het gaat steeds om de persoon die ook in dit blogbericht wordt opgevoerd. De '66 jarige' Beijumer meldde zich bij Beijumnieuws en doet hieronder (het begin) van z'n verhaal.

Ik ben een 65-jarige Beijumer, woon sinds 1970 in Groningen en ben sinds 1983 bewoner van onze mooie wijk Beijum. Mijn hele leven ben ik met honden omgegaan, ze getraind en de ruimte gelaten echt hond te zijn.

Ik heb principiële bezwaren tegen het Groningse hondenbeleid en ben daarom sinds dit is door de gemeente is gestart lid van de Vereniging Hondvriendelijk Groningen, de VHG. In grote lijnen ben  ik het eens met de inspanningen van VHG richting de gemeente om haar inzet voor een hondenvriendelijker beleid.

Destijds ben ik naar een commissievergadering inzake het nieuwe hondenbeleid geweest, heb daar voor honden en hun baasjes een pleidooi gehouden tegen het komende, naar mijn oprechte mening, repressieve beleid en gewaarschuwd voor de te verwachten problemen in de handhaving ervan; ook heb ik toen een praktische oplossing aangereikt voor het hondenpoepprobleem zoals in Franse steden, maar jammer genoeg tevergeefs.

Ik heb mij in 2005 mee ingezet om het loslopen van honden in het natuurgebied Kardinge (het zgn. Beijumerbos) toe te staan. Gelukkig heeft dat wel succes gehad en al jaren lopen onze honden daar los rond. Vele hondenbaasjes, ook van buiten Beijum/De Hunze, maken daar met hun trouwe viervoeter vrijwel dagelijks hun rondje en genieten van de voor baasjes en honden rustgevende natuur. Dit heeft in de praktijk nooit problemen opgeleverd; als honden vrij mogen rondlopen zijn ze immers rustiger.

 Wat mij onlangs is overkomen, maar vooral de manier waarop daar door boa's, politie en pers mee is omgegaan tart echter elke beschrijving. Ik ben aangehouden, bekeurd, in de cel gestopt en als een misdadiger behandeld en moet op 30 juli voor de politierechter verschijnen. Mijn relaas:

 "Op woensdag 30 april, om plm. 14:20u, liep ik met mijn Mechelse herder Beau op de Wilkemaheerd, nog geen 20 meter verwijderd van het Spakenpad, een door de gemeente aangewezen loslooproute. Ik had bij de Wiershoeck een boodschap gedaan en was op weg naar huis. Mijn hond was op dat moment niet aan de lijn, er was op dat moment geen mens of hond te bekennen.

Ineens zag ik vanuit een ooghoek een kleine rode personenauto opdoemen, schuin links achter mij en werd aangesproken door een man (naar mij pas later duidelijk werd een stadswacht) die mij op barse toon sommeerde te stoppen en mij een bekeuring aanzegde voor het niet aangelijnd hebben van mijn hond. Ik reageerde met: "mijn hond bezorgt geen enkele overlast, ik ben praktisch in het losloopgebied" en heb mijn weg vervolgd. Het duurde maar even of nog 2 Boa's voegden zich bij de eerste en probeerden mij op het Spakenpad te laten stilstaan, dreigden direct de politie te bellen als ik niet direct meewerkte en mij zou legitimeren. De eerste man, een forse kerel van begin vijftig, begon mij met fysieke dwang tegen te houden en tot stilstaan te dwingen. Ik heb geprobeerd mijn weg te vervolgen, hem en zijn beide collega's negerend en probeerde, voor zover dat lukte, mijn weg te vervolgen. Ik bleef herhalen dat 'ie met z'n handen van me af moest blijven' en begon me meer en meer geïntimideerd te voelen.

Tot en met de Jensemaheerd probeerde ik mijn weg te vervolgen. Bij het einde Jensemaheerd, waar een pad richting Fultsemamaheerd begint, sloten ze me met z'n drieën in (het is daar erg smal, zie foto) en kwam het tot een schermutseling. Ze hadden me toen al zo´n 10 minuten en honderden meters achtervolgd, de situatie escaleerde steeds verder. Geen moment is mij gemeld dat de drie Boa's waren en ze hebben zich ook niet uit eigen beweging gelegitimeerd. Doordat ik ze vanaf het eerste moment probeerde te negeren en niet op of om keek wist ik niet met wie of wat ik te maken had; ze liepen steeds schuin achter mij en naast me terwijl ik, vanaf het eerste moment dat ze me aanspraken, naar voren bleef kijken, ze zoveel mogelijk negeerde en probeerde mijn weg te vervolgen. Al die tijd liep mijn hond los en rustig voor ons uit. Al die tijd hebben ze niets meer gezegd over het loslopen van mijn hond. Blijkbaar ging het niet om het loslopen maar om een bekeuring uit te delen. 

Inmiddels was de gewaarschuwde politie gearriveerd: twee niet onvriendelijke dames, die mij tot mijn stomme verbazing meldden dat ik was aangehouden en mee moest naar het politiebureau Kardinge. Ik heb beide dames uitgelegd dat ik mij door de hele gang van zaken ernstig geschoffeerd en geïntimideerd voelde, maar werkte verder rustig mee. Lopend ben ik onder begeleiding van beide agentes naar mijn huis gegaan, waar ik de steeds loslopende Beau in huis heb gedaan, in afwachting van de  komst van een tweede politieauto, nog steeds in aanwezigheid van beide agentes, die erkenden dat mijn hond heel vriendelijk en goed opgevoed was.

Door het volgende tweetal vrouwelijke agenten ben ik op transport gesteld naar bureau Kardinge. Daar aangekomen heb ik al mijn persoonlijke bezittingen, schoenen en broekriem moeten afgeven en werd ik in een cel opgesloten. Na ongeveer een half uur ben ik door een adjudant van politie,hulpofficier van justitie, gehoord en werd mij meegedeeld dat ik werd verdacht van mishandeling en daarom verder vervolgd zou worden. Binnen het daaropvolgende ½ uur ben ik gefouilleerd en verder geïntimideerd, waarbij er op enig moment wel 5 of 6 streng kijkende wetsdienaren in en om de cel aanwezig waren.

Na dik een uur daar in de cel te hebben doorgebracht werd mij verteld dat ik naar het hoofdbureau van politie aan de Rademarkt zou worden overgebracht "wegens capaciteitstekort", Ik kon het niet laten te zeggen: "Dat ik me voorstellen, als jullie zoiets kleins zó groots aanpakken. 

Om ongeveer 4 uur werd ik naar het hoofdbureau aan de Rademarkt overgebracht en weer van al mijn persoonlijke bezittingen beroofd en in een arrestantencel opgesloten door een - alweer - zeer strak en autoritair optredende, als burger geklede kale man, die op zijn rechterheup - dat wilde hij wel aan mij kwijt - een Walther P99Q droeg, naar zijn zeggen sinds vorig jaar het nieuwe dienstwapen van de politie, met een magazijn voor 16 kogels. Uiteindelijk werden er vingerafdrukken afgenomen, een foto gemaakt en werd mij tegen 19 u tot mijn stomme verbazing meegedeeld dat de officier van justitie had besloten mij te vervolgen voor mishandeling (vuistslag en trappende bewegingen werden daarbij genoemd) en werd mij, vlak voor vrijlating om plm. 19u een dagvaarding met bijbehorende tenlastelegging en toelichting uitgereikt. Ik werd even na 19uur de poort uitgezet door dezelfde agent in burger, die zei dat hij had gezien dat ik geld bij me had en dus zelf maar moest zien hoe naar huis te gaan; ik heb nog gezegd dat hij z'n werk heel goed deed, maar hij een beetje empathie miste" .

 Al met al voel ik mij door het optreden van de Boa's en de politie als een misdadiger behandeld en riskeer ik een strafblad wegens mishandeling, waar door het optreden van de Boa's een op zich onschuldige situatie onnodig is geëscaleerd en ik doorlopend ben geïntimideerd. Er zijn 3 Boa's, een brigadier in zijn hoedanigheid van hulpofficier van justitie, een boa-baas en wel 8 agenten betrokken geweest om deze kwestie van niets tot het door hun blijkbaar gewenste einde te brengen. Daarvoor zijn ook nog 4 voertuigen ingezet. Betalen we daarvoor (honden-)belasting? 

Wat een verspilling van mankracht en energie; wat een gruwelijke manier om dit mislukte beleid te handhaven... En dat terwijl in het gemeentelijke hondenbeleid is vastgelegd, de zogenaamde "discretionaire bevoegdheid", wat zoveel wil zeggen als:  er kan, er zal niet bekeurd worden; aanspreken, waarschuwen en pas in laatste instantie bekeuren, dat is officieel, althans in theorie, de te volgen lijn. Helaas is de praktijk der Boa's heel anders: confronterend en bekeuren, zelfs kinderen met een verstandelijke beperking, invaliden en bejaarden. 
Let op stadjers, de BOA -constrictor loert op je!

Binnenkort deel 2.  Met daarbij inbegrepen dat een andere Beijumer, niet de genoemde 65 jarige, vertelt dat als dezelfde BOA hem nog een keer aanraakt en intimideert, hij hem op de grond gaat leggen en aan gaat pakken. "Als het zo door gaat gaan er doden vallen." En ook: " Hoe kan Janny Visscher zich met de zaak bemoeien en oordelen zonder dat het onder de rechter is geweest?"