DE NOODZAAK VAN RATTENBESTRIJDING

Door Willem Pauwelussen

Eind februari kwam ik iemand van Noorderzijlvest tegen die druk bezig was een duiker uit te raggen, en me en passant vertelde hoe de rattenbestrijding wordt aangepakt. We zien in allerlei watergangen van die huisjes drijven, met een appel erin als lokvoer en als het beest dan is gevangen zakt die met kooi en al onder de waterspiegel en verdrinkt.

Hart van steen?

Anoniem commentaar: “wat een misselijke manier om een dier te doden. Is er geen manier wat meer diervriendelijk is? Snap dat ze overlast geven en ook dat ze gedood moeten worden anders komen er te veel maar moet die dood langzaam zijn zodat het dier lekker lang lijdt? Die man moet wel een hart van steen hebben om dat te kunnen doen.”

De rattenvanger zelf

Dus toen ik vanochtend diezelfde man in de sloot door de Hiddemaheerd zag rondbaggeren heb ik hem maar weer eens aangesproken. Een bewoner had zo’n beest zien rondzwemmen en nou was hij op zoek naar het nest. Ja, hij had het ook gelezen. Niet zo leuk natuurlijk maar ja, wel voor te stellen dat mensen zo reageren. Hij heeft in dit jaar (netto 1½ maand werk) al 480 muskusratten gevangen in stadsdeel Noorddijk tussen  Boterdiep  en Damsterdiep) en vorig jaar waren dat er 3500 in het gebied tot aan de Eemshavenweg en de N993 langs St Annen. En het worden er ieder jaar minder, dat is mooi, want dan houden we het beheersbaar.

Overstromingsgevaar

Want hoe zielig het ook is, die beestjes zijn gevaarlijk voor ons. Een onderzoek van STOWA bracht aan het licht dat ze gangenstelsels van vijf meter lengte in de dijken graven. Ook is bekend dat tractoren regelmatig in rattengangen wegzakken. In een folder van de provincie lezen we: “Een paartje muskusratten krijgt jaarlijks zo’n 20 jongen. De jongen zijn binnen een half jaar geslachtsrijp. Met deze gegevens kunnen we dus stellen dat de muskusrat zichzelf elk jaar vertienvoudigt!” Als je nagaat dat ratten nauwelijks natuurlijke vijanden hebben (die wolf laat nog even op zich wachten), dan voorkomt ons waterschap met d rattenbestrijding dus eigenlijk een dijkdoorbraak.

Het succes

Ook meldt de folder: “In 2004 vingen de waterschappen 400.000 muskusratten in Nederland. Nu zijn dit er nog 124.000, wat betekent dat ook de populatie aanzienlijk is teruggebracht.” Een belletje met teamleider muskusrattenbestrijding, Pieter Reitsma, leert dat de aantallen voor het gebied van het waterschap noorderzijlvest zijn afgenomen van 28.000 in 2011, 25.000 in 2012, 23.000 in 2013 tot 17.000 in 2014. De bestrijding mag dus effectief worden genoemd. In Beijum zal de vangst rond de 50 à 60 liggen.

Ik herinner me nog levendig het verhaal van iemand die een rat door de huiskamer had rondrennen. Dat wil je écht niet meemaken!