DIERENDRAMA TIJDENS VOETBALDRAMA (uiteindelijk voetbalfeest)

Tijdens Nederland-Costa Rica maakte Willem Pauwelussen onderstaande 'drama' mee. De foto's zijn ook door hem gemaakt.

In hetzelfde weitje waar ik eerder een merrie met een veulen rond zag dartelen loopt nu een ponyveulen naast de moeder. 

Een gezin met twee kinderen staat al geruime tijd vertederd toe te kijken. Mooi zeg, zo’n mini-paardje. Die moet op de prent.
Shit, camera vergeten. Gauw ophalen. Kom ik terug, geen paard meer te zien.

Die zijn allemaal naar achteren vertrokken. Ik zie daar wel wat rondtrippelen, maar diep genoeg inzoomen lukt niet.

Maar daarachter staan weer huizen van de Hiddemaheerd en gelukkig is een bewoner zo vriendelijk mij achterom te begeleiden, waar ik er met de neus bijna bovenop sta. Het beestje is net geboren, weet de man me te vertellen. Nou daar moet het blijkbaar nogal van uitrusten, want ik zie het in het gras liggen. De borstkas gaat op en neer dus er wordt nog adem gehaald. Maar ik sta er een paar minuten, de moeder komt er eens bij kijken, en loopt verder, het andere veulen snuffelt er eens aan en gaat ook verder met grazen.

Toch wel vreemd hoor, op discovery zie je die beesten overeind komen en rondlopen, en als ze liggen is dat met de kop omhoog.

Maar deze lijkt echt helemaal uitgeteld.

Internet op, dierenambulance bellen. Als ik een spoedgeval heb moet ik 1 intoetsen.

Nee meneer, wij gaan over huisdieren, niet over vee, daar moet u 144 voor bellen.

Daar moet ik even aan de lijn blijven, en die verbinden me vervolgens door met de politie want misschien kunnen die er iemand langssturen.

Dus ik krijg de politie aan de lijn en begin voor de derde keer met de vraag of het wel normaal is dat een pasgeboren ponyveulen zo lang voor Pampus ligt.

Maar zo ver komt het niet want de dame onderbreekt me en stelt met scherpe stem de vraag of het een kwestie is van leven en dood?

Hoezo?, vraag ik  verbluft.

Nou, u heeft 112 gebeld.

Dat heb ik niet gedaan hoor, ze hebben me van de dierpolitie naar u doorverbonden, en of het over leven en dood gaat weet ik niet maar… en ik vertel alsnog mijn verhaal.

Oh, ik zal u doorverbinden met de politie in uw regio misschien dat die er wat mensen langs kunnen sturen.

Het is al ver over tienen maar ik hoor nog geen gejuich dus er zal tegen Costa Rica nog wel niet zijn gescoord.

Ik draai mijn verhaal weer af, moet mijn telefoonnummer, naam, postcode en huisnummer opgeven (geen idee waarvoor dat is), en ik vraag of ik wel een berichtje kan krijgen hoe het is afgelopen want dat is leuk voor de site waar ik voor schrijf. Die moet ik dus nu met naam en toenaam noemen, maar beloven kan ze niks, dat wordt dan weer overlegd met geen idee wie.

Inmiddels is het alweer half elf, ik ga maar eens kijken hoe het staat met de fopduiken van Robben en de vliegende kopballen van Van Persie.

Kort voor elven zie ik een politiewagen voorbij rijden, de sloot langs, richting Zadelpad.

Ik de deur uit, vertellen waar ze heen moeten. Driftig met de armen zwaaien, geen sjoegem.

Dus een sprint er achteraan. Maar de auto blijft onverstoorbaar doorrijden, het lijkt wel of die kar is afgeleverd zonder achteruitkijkspiegels.

Op de T-splitsing gaat het ding linksaf, terwijl ik toch duidelijk heb gezegd dat het op het paardenweitje is bij de zwaluwtil, dus ze moeten hier RECHTSAF.

Ondanks mijn 63 lentes heb ik toch zo stevig gesprint dat ik de achterruit van de auto tot op 20 cm ben genaderd. Ik kan er nog net niet op kloppen, maar ze zullen me nu toch wel zien en stoppen?

Nee hoor, het gaspedaal wordt ingedrukt, mij zwaaiend met de armen achterlatend, verderop zie ik de remlichten aangaan als ze linksaf gaan en dat was het dan.

Lichtelijk verbijsterd van deze bizarre ervaring loop ik terug naar huis.

Midden in de nacht word ik dorstig wakker. Naar beneden, beetje drinken. Daar ligt de mobiel aan het infuus.

Hey, ze hebben teruggebeld, Maar ik stond al in de badkamer. Op de voice-mail hoor ik dat men er is geweest maar het bijzonder lastig vindt om de exacte locatie van het dier te vinden, dus of ik wel de meldkamer wil bellen om dit nog even door te geven.

Het is vier uur in de nacht, maar toe maar dan. En opnieuw vertel ik dat het op het weitje bij de zwaluwtil is, en me erover verwonder dat men mij niet gezien heeft.

Uitleg: dat zijn agenten die hier niet wonen, dus een zwaluwtil aan het Zadelpad, dat zegt die mensen niet zoveel.

Ik word doorverbonden naar de patrouillewagen, maar die nemen de telefoon niet op.

Terug bij 0900-8844: ze zijn net bezig met een oproep, ze bellen terug.

Dus mobiel nu maar naast het bed, maar gebeld werd er niet meer.

De volgende ochtend om pakweg 9 uur in het weitje gaan kijken.

Alle paarden en pony’s staan te grazen. Ook de merrie met haar veulen.

Van het pony-veulen geen spoor.

Tot zover dit dierendrama tijdens het voetbaldrama.