DE OPEN DAG VAN DE BOERDERIJUM

Op de achtergrond staat Carien, zie tekst.

Door Willem Pauwelussen

Als ik om pakweg half twee Boerderijum binnenloop is de grootste drukte eigenlijk achter de rug. De tafels zaten vol met mensen die figuren maakten van brooddeeg. Nu is er nog één tafeltje bezet, waar koffie achter wordt gedronken, en buiten zitten ouders met kinderen waarvan er een paar met de speeltoestellen in de weer zijn.

Maar het knutselen met Carien Lugtenberg gaat nog altijd door. Kindertjes en moeders samen rond een tafel die bezaaid ligt met krantenbladzijden en gekleurde stukken papier. Lugtenberg houdt de kosten laag door, inderdaad, gekleurd typepapier te gebruiken, maar ook wel soepverpakkingen. De ouders maken driedimensionale kaartjes, daar blijft ook altijd wat van over, goed materiaal voor de kinderfantasie. Vandaag worden vlinders en zonnebloemen gemaakt, volgende keer gaat men aan de herfstukjes, en de kerst- en paasstukjes staan ook op het programma. “We hebben al van alles gemaakt.”

Aan een tafeltje, buiten, zitten inmiddels Mirjam van Dalen en Sippie van den Berg te wachten tot het laatste kind op toilet is geweest zodat de natuur-rondleiding in Beijum kan beginnen. We rijden de poort uit, gaan linksaf en stoppen bij de voormalige pelsdierenfokkerij waar nu de Wiershoeck is gevestigd. Net buiten het hek groeit een flinke struik met gele besjes. Dat is geen lijsterbes, maar een duindoorn, zo leren we. Inderdaad, die groeit veel op duinen. In het Lauwersmeer vind je ze ook veel.

Links Mrjam, rechts Sippie, zie tekst

De besjes zijn niet alleen eetbaar maar ook reuze gezond, twee op een dag levert je genoeg vitamine C. Ze zijn wel behoorlijk zuur. Willen jullie proeven – en iedereen krijgt een besje toegestopt. Inderdaad flink zuur, net als de veenbes (cranberry). Maar als ze bevriezen worden ze zoeter, de vogels eten ze dan en kunnen er zelfs dronken van worden omdat die bessen al zijn gaan gisten. Er wordt wel jam van gemaakt en Weleda maakt er schoonheidsproducten van. Maar plukken is lastig wegens die scherpe doorns. Dus ze halen die takken eraf, zetten ze in de vriescel en daarna kun je de besjes eraf schudden.

De reis gaat nog verder naar de vlindertuin, de hazelaars van het Beijumerbos, de oude zwaluwnesten bij de Noordermolen – best mogelijk dat er nog jongen in zitten van een laat broedsel die door de ouders in de steek zijn gelaten – we gaan nog wilde peen opgraven en na het plukbos proeven we tamme kastanjepuree.

Dat heb ik niet meer meegemaakt, ik heb nu wel kopij genoeg. Als ik de groep verlaat begint het zachtjes te regenen, het wordt een aardig buitje. Tja, voor de natuur moet je wat over hebben.