WORDT ER WEL EERLIJK MET DE WIJK GECOMMUNICEERD?

Op Lijn6 staat een opmerkelijk bericht, zie hier. De teloorgang van wat ooit een wijkkrant was, zou niets te maken hebben met geld. Immers, drukkerij Noordpers zou de kranten sinds jaar en dag gratis hebben gedrukt, en verder kunnen drukken, en ze zouden zelfs een bedrag aan bezorgkosten meebetalen.
Afgelopen voorjaar werd door een paar enkelingen besloten dat het einde verhaal is wat betreft papieren informatie vanuit de wijkclub. Hans Koopman van Lijn6 had een voorstel gedaan de krant in leven te houden. Zie nog even dit bericht. Hij wou het niet 'overnemen' maar de krant voor de wijk willen blijven behouden.
Het genoemde artikel op Lijn6, zie bovenste link, opent opmerkelijk:
Weten de Beijumers eigenlijk wel dat de Beijumkrant sinds jaar en dag voor NIETS wordt gedrukt. Zelfs de bezorgkosten worden ruim vergoed door Noordpers uit Uithuizen. Dat de ambities naar meer dan 16 pagina’s, meer kleur en dikker papier opliepen tot een redelijk grote kostenpost heeft vooral te maken met de ambities van het bestuur van Bewonersvereniging Beijum (BOB) die het hoog in de bol had wat dat betreft. Uiteindelijk had de Beijumkrant voort kunnen bestaan met een gratis krant in zwart/wit met enkel de vrijwilligersvergoeding per maand. In het door Lijn6 voorgestelde vervolg had de krant met afschrijving van programmatuur en andere kosten op zijn hoogst niet meer dan een paar honderd euro per maand gekost.
Ondergetekende heeft geen behoefte om weer naar papier terug te keren, hij had in het geval van een doorstart alleen leentjebuur willen spelen, maar hij vraagt zich af of het spel wel eerlijk wordt gespeeld. Voor werkelijk een schijntje had Beijum een krant kunnen blijven houden. Een schijntje? Gratis! Het mocht niet zo zijn, de krant was er immers niet voor de wijk, maar was het speeltje van een paar enkelingen binnen de wijkclub geworden.

Het is de verwachting dat de wijkperikelen langzaam uitdoven. Immers, de ondergang van wat ooit een wijkkrant was heeft enkel en alleen te maken met een gebrek aan vrijwilligers, en vooral ook een gebrek aan gedelegeerd vertrouwen naar andere vrijwilligers en eerlijk met de wijk communiceren. Over een maandje is het voorbij, geen krant meer en geen website van betekenis. De non-profitorganisaties in Beijum hebben al aangegeven zich niet te lenen voor bijdragen in een per vier maanden uit te geven magazine. Die zijn niet gek, ze hebben eigen websites en voorlichtingsmogelijkheden. 

Einde verhaal voor statutair moeten 'communiceren met de wijk.'
En dientengevolge ook einde verhaal voor wat ooit een bloeiende bewonersorganisatie was. De aftakeling gaat z'n laatste fase in. Tientallen gemotiveerde en enthousiaste vrijwilligers hebben de club die zou moeten zorgen voor binding in de wijk de afgelopen jaren de rug toegekeerd. Dat krijg je als je alles monopoliseert en centraliseert, en andersdenkenden en frisse initiatieven de nek om draait. (Buitenfitness, het voorstel van Koopman, tegen het Beijumboek zijn, etc.)

Beijum hoeft, denkt de blogger, niet rouwig te zijn omtrent de lopende ontwikkelingen. Er gaat een deur dicht, en meestal gaat er dan ergens anders weer een deur open. Beijum is immers een wijk met veel potentie en met creatieve initiatiefrijke mensen. En die laten zich niet dicteren of smoren binnen een politiek van verdeel en heers en van list en bedrog. Beijumnieuws en Lijn6 zijn daar schoolvoorbeelden van. Maar niet alleen, er verlangen meer mensen naar een frisse nieuwe wind in de wijk.