ZAL DIT BEESTJE NOG LEVEN?

Gisteravond fietste de blogger na een gezonde afbeul-beurt terug van Sportschool  DijkmanSport naar huis. Wat een genot, een hevig uurtje zweten en daarna douchen en op de fiets stappen, vooral als de vorst qua temperatuur in de buurt komt. Lekker afkoelen. Was het om het vriespunt? Een graad boven nul? 

Halverwege huiswaarts diende zich de gave van 'oog voor detail hebben' weer aan. Het is vaak een zege. Soms ook een vloek. Want, wat liep daar nou opeens over het fietspad door Kardinge genaamd Meedenpad? Och mien God, een egeltje. De stumper had een snelheid van om en nabij de tien meter per uur. De zieligheid ten top. Of?

Kijk, bedenkt de blogger zich na de voorgaande tekst, dit is nu typisch een menselijke interpretatie. Want waarom deze egel, zie foto, een stumper noemen? Juist, omdat we het zielig vinden. Waarom het geen held noemen? Wat een bikkel, deze egel. Wat een natuurkracht.
Met vertwijfelde gevoelens besluit de blogger dit blogbericht en hij programmeert het voor dinsdagochtend 8.40 uur. Vriest dit egeltje vannacht dood?

Wat kunnen mensen toch klagen, zeuren, meuren, zemelen, jeuzelen en neuzelen om allerhande kleinzieligheden. Neem een voorbeeld aan deze held, een egel, die bijna zo sloom als een slak door de vrieskou schuifelt.  Geen dakopvang. Geen sociale voorzieningen. En nait soezen. Dit heet op jezelf teruggeworpen zijn.

 Nogmaals, een bikkel, maar de blogger is er niet gerust op. Zal hij of zij nog leven?

Hebben we een Partij voor de Dieren nodig? Of toch meer een Partij voor de Mensen?