HOND EN POES IN BEIJUM (snuffelen gezellig aan elkaars achterste)

"Voor een hond is ontlasting hetzelfde als een visitekaartje voor ons."

Er loopt een serie 'Honden in Beijum' en 'Poezen in Beijum' op Beijumnieuws. Maar soms komt het voor dat beide diersoorten elkaar ontmoeten. Het resulteert niet altijd in geblaf (hond) en blazen met een hoge rug (poes). Soms zijn ze zo in elkaar geïnteresseerd dat ze aan elkaars achterste gaan zitten ruiken.

Afgelopen 2e Paasdag liep een frank en vrij poesje over de brug van een sloot langs de Beijumerweg. Ter hoogte van de Boerderijum was dat. Een paar passerende honden werd helemaal raar van de loslopende poes. Want waarom moesten zij aangelijnd lopen en mocht het eelske (Gronings voor aanstellerig) poesje uitdagend los lopen?
Extra lullig voor de veel grotere honden was het feit dat het poesje helemaal niet bang was voor de blaffers. Zie bovenste foto, hoe ruikt het kontje van dit hondje? Direct ook maar even naar de afbeelding beneden, hoe ruikt  het achterwerk van een poesje dan wel?
Op de linker en rechter foto zien we de ontmoeting tussen poes en hond. De blogger heeft geen behoefte aan ranzigheid, maar toch vraagt hij zich af: waarom ruiken dieren toch altijd zo graag aan elkaars bibs?
Op GoeieVraag.nl lezen we een mogelijk antwoord:
Allereerst, ze ruiken niet zozeer aan elkaars geslachtsdeel of anus, maar vooral aan elkaar, en de meeste geuren zitten bij de achterkant. Voor ons is ons geslachtsorgaan heel privé en hebben we allerlei sociale regels die ons vertellen dat het niet netjes is om aan elkaar te gaan zitten ruiken maar voor een dier geldt dat nou eenmaal niet.
Geur is voor een dier met name communicatie. Ze hebben geen gesproken taal, geen geschreven taal, geen image enzovoorts. 
Waarom voor ons geur op z'n hoogst een onbewuste functie heeft is niet te wijten aan fatsoensnormen en toegenomen hygiëne maar ook door onze neus.
Ter vergelijking: een mens heeft 5 miljoen reukcellen maar een wolf wel 200 miljoen.
Voor een hond is ontlasting hetzelfde als een visitekaartje voor ons, ze ruiken identiteit, gezondheid en rang.
Het snuffelen aan elkaar is vergelijkbaar met handenschudden. En er word door de volgorde van het snuffelen aan elkaar, en de manier waarop, onmiddellijk bepaald wie van de twee ondergeschikt moet zijn aan de ander. Ook word geslachtsrijpheid bepaald.

Onze neus is daar gewoonweg niet geschikt voor, wij zijn daar niet op geëvalueerd, bij ons is communicatie in de eerste plaats visueel en verbaal.