Gisteravond fietste de blogger tegen half zeven richting stad, toen hij op het kruispunt Isebrandtsheerd met de wijkring een damesschoen zag liggen. Zie foto.Al fotograferend vlogen de associaties door zijn hoofd. Het sprookje over Assepoester vooral:
's Avonds wilde Assepoester weg, en de prins wilde haar naar huis begeleiden, maar ze ontglipte zo snel, dat hij haar niet meer zag. Maar de prins had een list gebruikt en de hele trap met pek laten bestrijken, en haar linkerschoen was bij 't wegvluchten op de trap blijven steken. De prins nam de schoen; klein en sierlijk en van zuiver goud. De volgende morgen ging hij naar de koning en zei: "Niemand wordt mijn vrouw, dan wie dit schoentje past." Beleven.org/verhaal/assepoester
Welke dame in Beijum is een schoen kwijt? De werkelijkheid kan erg saai en grijs zijn, zie de eenzame schoen op het kille en grijze wegdek liggen. Een sprookje is veel leuker. Stel dat een prinselijke jongeman uit Beijum op zoek gaat naar de eigenaresse van de schoen en haar ten slotte ten huwelijk vraagt?
Er was eens een lieve mooie vrouw in het sprookjesachtige en door prinsen en kabouters bewoonde mooie Beijum. Ze ging naar een feestje in het paleis van een rijke edelman die midden in het Groene Hart woonde.....
Een sprookje is in oorsprong een mondeling overgeleverd volksverhaal dat gebruikmaakt van magie en fantasie. Het begint vaak met de woorden "Er was eens..." en speelt zich typisch af op een onbepaalde plaats in een onbepaald verleden. WikiSprookjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten