Zie bovenstaande foto. Beijumse Jansje is de hartelijkheid zelve. "Ja hoor, zet alles maar op de foto." De blogger overwoog afgelopen vrijdagmiddag om haar met de hond die in haar voortuin zat te portretteren voor ' Honden in Beijum'. Kijk toch eens wat een lief beestje. Jansje paste even op de hond: "De eigenaren wonen achter me (Froukemaheerd), ze zijn even wat aan het klussen en het is niet handig dat er dan een hond vrij rondloopt." Wat lief, je hebt oppasmoeders, maar ook hondenoppasmoeders. Leve de zorgzame samenleving en de mantelzorg (voor mens én dier..).
Ondergetekende is behept met een grenzeloze nieuwsgierigheid (voor dingen die zich in zijn woonwijk afpelen). Wat heb je daar voor tekst op je voordeur Jansje? Mag ik even kijken en een foto maken? Natuurlijk mocht dat. Zie en lees, je kunt een hartelijke Beijumse zijn, maar daar horen wel grenzen bij. Want wat staat er op haar voordeur?
Zie foto links, klik groter: NEE, DANK U. Ik wil niks kopen. Ik wil ook geen ABONEMENT. Ik wil niet over GOD praten. Ik heb genoeg ENERGIE en produceer mijn eigen GAS. Geen kleingeld dus geen kleine bijdragen. Ik ruik toch niet aan mijn container. Ik zie PRIMA door mijn ramen. Dus blijf van mijn BEL af. Probeer het bij de BUREN.
Klare taal. Allerhande bedelaars worden afgepoeierd. Van Jehova's, energie-verkopers, containerreinigers...opzouten jullie. Weg bij mijn voordeur!
Heb je nog meer van die leuke en treffende teksten, Jansje? "Ja hoor, kom maar even binnen."Beijumers zijn een gastvrij volkje. In het algemeen dan, je hebt overal verschillend volk rondlopen. Maar dit kon niet mis gaan. De blogger huppelde verwachtingsvol naar binnen.
Haha, een uil op de meterkast, direct rechts binnen na de voordeur. Zie foto rechts. Mocht een Jehova-gek of energieleverancier met mooie verkooppraatjes toch naar binnen lopen, dan wordt hij geconfronteerd met een priemende uilen-blik. Oprotten.
Even verder lopen richting woonkamer. Altijd handig, daar hangen de huisregels. In 't Grunnings nog wel. Weet je precies waar je aan toe bent. Juust, in dit hoes moaken we vouten, vergeven we mekoar, doeken we mekoar en hol'n wie van mekoar. Zie afbeelding links.
De blogger voelde zich direct helemaal thuis en zou zo bij het gezin dat hier woont in kunnen trekken. Wat lief menselijk, vouten maken, elkaar vergeven, knuffelen en van elkaar houden. Zie tekst. Nog meer te wensen?
"We hebben ook nog wat leuks op de wc hangen. Loop maar even mee." Het kon niet op.
Ondergetekende stiefelde gelukzalig met de dame des huizes mee richting het kleinste huisje. "We hebben een hele creatieve overbuurvrouw, die heeft dit gemaakt. Let op de moer en de bouten."
De blogger maakte de foto, zie beneden. Het moest even tot hem doordringen wat er stond. Er hing een- hoe kan het ook anders, want wc- bruine plank, met daarop een sterretje, negen woorden, een gelijmde moer en twee gelijmde bouten.
De lezer mag de (rebus)tekst zelf lezen.
Ondergetekende is nog lang niet uitgekeken op de openbare ruimte in de wijk. Maar als meer lezers hem willen uitnodigen voor een kijkje achter de voordeur, graag met een kop koffie erbij, mail dan.
Als lezers willen volgt een nieuwe serie: "De blogger op huisbezoek." Deel 1, 2, enz.
Beijumnieuws@ziggo.nl
Heren,plas met vergulde hand,
BeantwoordenVerwijderenin de WC en niet op de rand!