BEIJUMBORG (1)

Het is een warboel met het weer: de blaadjes zijn nog niet allemaal van de bomen, en de eerste (natte) sneeuw is toch alweer gevallen. In Beijum betekent dat een dubbel risico: gladheid door vallende bladeren (die nog lang niet allemaal zijn opgeruimd) en slechts strooien op de hoofdslagader van de wijk (de Amkema- en Emingaheerd), terwijl de ‘gewone’ heerden soms in ware ijsbanen veranderen. 

Bij mij voor de deur is een verkeersdrempeltje gelegen, en op de een of andere manier wordt het daar iedere (sneeuw)winter spekkiespekkie-glad. Auto’s in de slip, fietsers onderuit, wandelaars schuifelend op weg naar bushalte en postbus of –andersom- naar huis. Zelf strooi ik er wel eens wat wegenzout, maar daarvan heb je bij een beetje winter dan nooit genoeg in huis, en ook de eigen oprit wil ik toch graag schoon, of in ieder geval ijsvrij houden.

Straatverwarming zou wat zijn, maar daarvan kun je alleen maar dromen. Bovendien kost dat een hoop energie (gas!), en dat gebruiken we liever voor andere doelen. Over gas gesproken: het is alweer een tijdje rustig in Beijum wat betreft de  ‘bevings’, maar dat we in een risicogebied wonen lijkt me wel zeker. In het recente verleden rammelden de glazen wel eens in de kast, of zei mijn echtgenote dat ik niet zo hard met de deuren moest smijten, terwijl ik die deur nou net heel zachtjes had dichtgetrokken.

Leven en wonen houdt nu eenmaal risico’s in, zo bleek een aantal jaren geleden, toen ik op een doordeweekse aprilmorgen mezelf terugvond onder mijn computertafel. Een lichtflits en –tegelijkertijd- een enorme dreun gaven me het gevoel dat de wereld verging: het bleek ‘slechts’ om blikseminslag bij de buren van onze 2-onder-1-kap te gaan. Hun schoorsteen lag aan barrels, de stopcontacten waren letterlijk uit de muur komen vliegen, alle denkbare elektrische apparatuur was aan gort (ook bij ons trouwens)….en dat terwijl we toch in een boomrijke omgeving wonen, met o.a. populieren die de hoogte van onze huizen echt overstijgen.

Het vreemde is dat we dit elders in de wijk ook al eens meegemaakt hadden: toen we nog aan de Bottemaheerd woonden kregen onze buren eens een ware bolbliksem te verwerken. Beijum en het weer….alle seizoenen  blijft het spannend wat het nu weer gaat opleveren.

Han Borg