BEIJUMBORG (24)

Hottime, summer in the city!

Ja, wie kent het nummer niet? Hot Time, Summer in the City! van de band The Lovin’ Spoonful. Je hoeft de eerste maten maar te horen, en je wordt er onmiddellijk vrolijk van.

 Ik weet nog dat het een ieder jaar weer terugkerende zomerhit was: tweede helft jaren ’60 (het nummer zelf werd in 1966 uitgebracht), toen mijn wereld groter werd door het fantastische fenomeen van de Tienertoer. Dat was een kaart van de spoorwegen, waarmee je als jongere acht dagen voor een habbekrats door het land mocht reizen. Ik heb het nog even opgezocht: zo’n kaartje kostte fl. 25 (in 1971), welgeteld 11,36 euro…….dat waren nog eens tijden.

Ik woonde toen in Enschede, waar ik het mooie jaar 1956 ter wereld gekomen was, maakte net de overstap naar de middelbare school en mocht samen met mijn vriendje R. van onze ouders zo’n tienertoer maken. We schrijven 1968: het jaar waarin Parijs in brand stond, de Vietnamoorlog in alle hevigheid woedde, Apple Records werd opgericht (door de Beatles), paus Paulus VI de encycliek Humanae Vitae uitgaf (tegen geboortebeperking), kortom: een andere wereld. En wij begonnen, als jonge pubers van 12, de wereld te verkennen zonder dat onze ouders daar veel invloed op hadden.

Wat deed je met zo’n kaart? Wel: je wilde natuurlijk heel Nederland bereizen, of tenminste zoveel mogelijk van Nederland zien. Amsterdam natuurlijk, en Maastricht, maar ook Middelburg en Den Helder stonden op het programma. Groningen was op de laatste dag aan de beurt, en de stad maakte een onuitwisbare indruk op me.

Spoorboekje, klik groter

 Die enorme V&D, de Martinitoren waar je zo maar helemaal op kon klimmen (wat een uitzicht!), dat taaltje waarin zo lekker geknauwd werd….allemaal exotisch.

Andere hoogtepunten van deze eerste tienertoer: Valkenburg met zijn grotten, het Evoluon in Eindhoven (in 1966 geopend, en het allermooiste wat je op het gebied van techniek kon vinden was daar te zien), en natuurlijk het strand van Zandvoort. Met mijn eerste transistorradiootje (een Blaupunkt) lagen we op het strand en luisterden we er naar Radio Veronica: de zender die je bij ons in Enschede natuurlijk niet kon ontvangen. 1.2.3.4.5.6.7.8.9 Tineke!!!!

Een pukkel

Ik had natuurlijk zo’n spoorbijbel aangeschaft, die bekend stond onder de naam ‘spoorboekje’. Tegenwoordig moet je dat al wel haast uitleggen, want wie zoekt de vertrek- en aankomsttijden van de trein nog op in het spoorboekje? Internet is de bron die we allemaal gebruiken, en op de perrons van de stations zijn de gele borden met vertrektijden en bestemmingen ook al langzaam aan het verdwijnen.

 Dat loodzware boekje ging, samen met een deeltje van de toen net opnieuw vertaalde trilogie In de Ban van de Ring, een veldfles met drinken, een stapel boterhammen en wat snoep, mee in de pukkel. “Wat is een pukkel?”, zo hoor ik de jongeren onder de lezers denken. Wel: dat was een vierkante schoudertas, waar je normaal gesproken je schoolboeken in deed, je agenda, je pakje shag met vloei en je portemonnee.

Ik heb op die manier het Nederlandse spoorwegnet goed leren kennen, en ook de alternatieve routes wanneer er ergens een omleiding was. Sterker nog: daar heb ik nog steeds profijt van, want als ik bijvoorbeeld naar België moet, en er zit ergens tussen Zwolle en Utrecht een verstopping op het net, dan weet ik dat ik altijd in Zwolle over kan stappen naar Roozendaal (en sinds een paar jaar ook naar Schiphol)…. die oude Hanzelijn, van Zwolle naar –destijds- Middelburg vind ik nog steeds één van de leukste spoorlijnen van Nederland. 

En als het weer zo lekker warm is, zoals deze dagen waarin deze column ontstond, dan denk ik nog vaak met weemoed terug aan die tijd, waarin we onze vleugels begonnen uit te slaan, net als binnenkort de koolmaasjes in ons vogelhuisje dat zullen gaan doen. Geniet er van, zou ik zeggen: van die heerlijke zomerse dagen en avonden.

Han Borg