COLUMN UIT LEWENBORG (9)

Reclamefolders zijn fántastisch.

Ja, echt hoor. Dinsdags komen er een paar van de opgeschoten jongeren de reclamefolders in mijn brievenbus stoppen. Vaak zie ik ze al aankomen, loop dan naar buiten en neem deze van ze aan. Scheelt hun weer een handeling. Ik kan nou eenmaal niet wachten om deze grondig door te spitten op de aanbiedingen van die week. Het plastic gaat er rap af en dan leg ik de supermarktenfolders op een stapeltje. Pen en papier in aanslag. Ik vind het een ware sport om van zo weinig mogelijk geld, toch gezond en gevarieerd te eten.

Buiten het eten om, gaan er hier ook aardig wat kratten bier doorheen en die zijn in de aanbieding toch al gauw een paar euro goedkoper dan de normale prijs. De wekelijkse bierjacht, zullen we maar zeggen. Het liefst natuurlijk ook nog in een dichtstbijzijnde supermarkt, met het oog op de benzinekosten.

Nou vooruit bij de Plus was het Amstelbier in de aanbieding en volgens de handige app; biernet.nl was dat ook de enige supermarkt die die week bier in de aanbieding had. De Plus is niet helemaal in de buurt, maar met 4 euro korting, tja, dan combineer je dat gelijk met wat andere winkels die we hier ook niet hebben. Zo kan het dan best nog wel uit.

Met goede moed vertrokken we naar de Plus en al wandelend door de winkel zagen we nergens de Amstelkratten staan, ook niet in het schap zelf. Die was leeg, gewoon écht leeg. Op zoek dus naar een personeelslid die tegenwoordig minimaal een havo diploma moeten hebben, anders mag je er niet werken, dat begrijpt elke weldenkende inwoner van ons landje wel. Ik trok een lange slungelige jongen aan zijn jasje en vroeg; ‘weet je misschien of er achter nog kratten Amstel staan? Je weet wel die uit de aanbieding?’ 

Onzeker als de pest en hij verschoot gelijk naar de kleur waar een tomaat jaloers op zou zijn. ‘Ik zal even kijken, mevrouw,’ zei hij. Het duurde niet lang voor hij terug was en deze keer, dacht ik dat ik 112 moest bellen, zijn kleur begon aardig op een aubergine te lijken. ‘Sorry, het is uitverkocht,’ zei hij en durfde mij niet eens aan te kijken. ‘Nou dat is dan weer een fraaie boel,’ zei ik, ‘want we zijn hier juist speciaal voor die aanbieding naar toe gekomen.’ Een tegoed bon, kon hij mij nog wel aanbieden. Die hoefde ik niet aangezien het dan qua benzinekosten, toch echt niet meer uit zou kunnen. Met zwaar de pest in rekende ik de andere boodschappen af en keerden we huiswaarts.

Bij ons eigen vertrouwde supermarkt alhier, werd mijn humeur er niet beter op. Ik bedoel maar, wat heb je nou aan aanbiedingen als ze er niet zijn. Lege schappen, heel normaal schijnbaar. Ik stond inmiddels op staat van ontploffing, aangezien ik toch al een kort lontje had. Daar was de whiskey in de aanbieding, één derde van de normale prijs. Echt een top aanbieding. Helaas, schap leeg! Dat op de eerste dag al. Ongelooflijk vind ik dat. Ook hier werd mij een tegoedbon aangeboden, die ik wel aannam. Na een week was er nog steeds geen whiskey. 

Het heeft in totaal wel vier week geduurd, voordat de betreffende whiskey eindelijk weer in het schap stond. Je moest wel even goed kijken, het waren er namelijk maar drie.

Schandalig vind ik het, wanneer producten in de aanbieding zijn en zich niet in de schappen bevinden. Waarom is het een aanbieding dan? Is het gewoon een simpel lokkertje om je naar een bepaalde winkel te krijgen? Of is het gewoon laksheid van de bedrijfsleider van betreffende winkels, die domweg niet op de klanten hun behoeftes inspeelt. Hij weet toch van te voren dat bepaalde aanbiedingen sneller verkocht worden dan de andere?

Ik noem dat logisch incalculeren. Dat hebben ze op de havo toch vast wel geleerd, of hoeft een bedrijfsleider niet een hoog genoten opleiding te hebben voor zijn functie?

2016©Vlindertje73