Zo af en toe kom ik
een insect tegen dat ik nog niet eerder heb gezien. Natuurlijk is dat
bijzonder leuk en als ik hem dan ook nog naar tevredenheid heb kunnen
fotograferen, dan is mijn dag wel weer geslaagd. Maar de vraag is dan
“Wat heb ik gefotografeerd?”.
Gelukkig hebben we internet en zijn
er zoekmachines. Je toets een paar kenmerken in en met en beetje
geluk verschijnt er o.a. een vergelijkbaar plaatje op je scherm. En
zo kwam ik te weten dat dit merkwaardige insect een hongerwesp is.
Hongerwespen zijn
sluipwespen, de familie Hongerwesp telt ruim 30 geslachten. Hun naam
danken ze aan hun zelfs voor wespen zeer dunne taille. In het Duits
heten ze Schmalbauchwespen en in het Engels worden ze o.a. carrot
wasps genoemd (worteltjeswespen).
Deze slanke wespen
vliegen met hangende pootjes. Hongerwespen zijn parasieten en hebben
het met name gemunt op bijen en enkele soorten angeldragende wespen.
Ze worden dan ook vaak bij bijenhotels gesignaleerd. In ons land zijn
tot nu toe negen soorten waargenomen, hoofdzakelijk in Limburg.
Hongerwespen komen vooral voor in de heuvelachtige gebieden in
Zuid-Europa.
Ze zijn moeilijk waar te nemen doordat ze meestal tussen de vegetatie
vliegen. Doordat deze hongerwesp zich op de wilde peen tegoed deed
aan de nectar viel ze op. Hongerwespen zijn duidelijk te herkennen
aan de combinatie van de verbrede achterschenen, het hoog ingeplante
achterlijf, het zeer slanke lichaam en de langs het lichaam gevouwen
vleugels.
Het vrouwtje
hongerwesp legt haar ei in of bij een nestcel van een bij of wesp. De
larve die uit het ei komt eet eerst het ei of de larve van de bij of
wesp op en daarna het voedsel dat bestemd was voor de bijen- of
wespenlarve. En als dat nog niet genoeg is, dan wordt de larve in de
naastgelegen nestcel het volgende slachtoffer. De volgroeide larve
maakt daarna een dunne cocon in het bijennest, overwintert daarin en
verpopt het volgende voorjaar of zomer om daarna als volwassen
hongerwesp op zoek te gaan naar bloemen met gemakkelijk te bereiken
nectar.
Vrouwtjes
hongerwespen hebben een legboor (ovipositor) en antennes met 14
segmenten, mannetjes hebben uiteraard geen legboor en hebben antennes
met 13 segmenten.
Foto + tekst: Luit Staghouwer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten