BEIJUMBORG (34)

(Zie vorig bericht. I.v.m. droevige omstandigheden komt deze column later online) 

Do ist der Bahnhof!

Ja, wie herinnert zich hen niet: de gebroeders Gé en Arie Temmes, die in 1985 (het lijkt alweer een eeuwigheid geleden) de hoofdrollen speelden in de TV-film “Wo ist der Bahnhof?” 

Het is een film die je nog steeds op het internet kunt bekijken (https://www.youtube.com/watch?v=x67rym66tbs): de milde spot die daarin gedreven werd met de Nederlanders, die zo ongeveer allemaal in het verzet gezeten hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog, heeft velen keihard laten lachen, waaronder ikzelf. Soms zou je willen dat de vaderlandse televisie nog van dit soort kwaliteitsprogramma’s had, maar goed: dat zullen komende generaties zeggen van de dingen die nu (anno 2016) op de kijkbuis vertoond worden.

Ik moest erg aan Gé en Arie denken, toen ik vanmorgen op de fiets door onze mooie wijk reed, en de route via het achterste parkeerplein van Winkelcentrum-West nam. Na een flinke slalom tussen de snelheidsverhinderingstangen door (mooi scrabblewoord) kwam ik uit bij het hoofdfietspad dat dagelijks vele honderden, misschien wel duizenden mensen richting de stad brengt, op het punt vlakbij de splitsing naar de Hunze (via het tunneltje), ter hoogte van de Sijgersmaheerd.

Aan het eind van dat fietspaadje staat een bord dat me nog nooit was opgevallen, maar nu wel - daar staan namelijk de namen van twee heerden op, die me bekend voorkwamen: de Bottemaheerd en de Sibrandaheerd. En ik moest echt even mijn ogen uitwrijven, want de pijl die naar die heerden wijst staat precies verkeerd gericht: daar, op dat punt, moet je toch echt naar links, en niet – zoals op het bordje staat – naar rechts, wil je bij deze heerden uitkomen.

Waarheen?

Arie Temmes verwees een Duitse soldaat naar de ‘Bahnhof’, maar zijn ultieme verzetsdaad was het om de soldaat de verkeerde kant op te wijzen, op diens vraag ‘Wo ist der Bahnhof?’. Hij sprak de gedenkwaardige woorden: ‘Do ist der Bahnhof!’ en wees de vijand de verkeerde kant op.

Zo dus ook dit bordje. En dat brengt me eindelijk op het onderwerp van deze column. Met de bewegwijzering in Beijum is het nog steeds treurig gesteld. Vrijwel nergens wordt de hoofdroute aangegeven, niet voor auto’s, laat staan voor fietsers en wandelaars. Nou hebben veel mensen tegenwoordig een gps-systeem op hun mobiele telefoon, maar dat systeem raadplegen terwijl je met 20 km/u op de fiets zit is nou ook niet echt verstandig. Veel van mijn fietsende gasten raken letterlijk de weg kwijt in Beijum, en ik zou dan ook best eens willen pleiten voor een veel betere bewegwijzering in onze wijk. Kent iemand van de lezers betere voorbeelden in onze mooie stad? Of is het overal zo treurig als bij ons?

En nu ik toch aan het klagen ben: het faunatunneltje bij het begin van de Emingaheerd is nog steeds alleen maar geschikt voor vissen en kikkers: bij een beetje regenval staat het onmiddellijk onder water, en dat kan toch echt niet de bedoeling zijn. Dus gemeente Groningen: maak dat nou eindelijk eens voor elkaar en fix het!!!

Ik wens alle lezers van de Beijumblog een mooi begin van het nieuwe seizoen van deze blog.

Han Borg