FOTO'S UIT DE WIERSHOECK- EN SCHOOLTUIN (292)

In de zomer zie je regelmatig honingbijen met klompjes stuifmeel aan de achterpoten. Stuifmeel is ruwweg het plantaardig equivalent van de dierlijke zaadcellen, en wordt aangemaakt in de meeldraden van bloemen. De bloemen van in meerdere opzichten vaak heel verschillende planten leveren ook in meerdere opzichten verschillend stuifmeel. Bijen oogsten dit stuifmeel als bron van eiwitten, vetten en vitaminen. 

Bijenlarven hebben vanaf de derde dag nadat ze uit het ei zijn gekropen deze voedingsstoffen nodig. Omdat het stuifmeel van verschillende planten verschilt in samenstelling is een gevarieerde consumptie van stuifmeel zeer belangrijk. Indien er slechts een eenzijdig aanbod van stuifmeel is dan kan dat in het bijenvolk leiden tot gebrekkige uitvoering van bepaalde taken. Bijen die bijvoorbeeld hoofdzakelijk zijn opgegroeid met stuifmeel van de paardenbloem zijn niet in staat was te produceren. 

In stuifmeel van de paardenbloem ontbreekt namelijk het daarvoor essentiële eiwit Arginine.

Stuifmeel van sommige plantensoorten (o.a. adderwortel en scherpe boterbloem) bevat voor bijen giftige stoffen. Meestal komt het door een bijenvolk verzamelde stuifmeel van zoveel verschillende planten, dat het effect van het stuifmeel met giftige stoffen zozeer wordt 'verdund' dat het geen nadelige effecten sorteert.

Het stuifmeel van verschillende planten heeft voor de bijen verschillende voedingswaarde en is daardoor van grote invloed op de levensduur van de bij. Onderstaand worden er een paar met elkaar (en met geen stuifmeel) vergeleken:

geen stuifmeel: bijen leven 29 – 30 dagen (hier ontvangen de larven hun eiwit dus enkel door uitputting van het eiwitlichaam van de voedsterbijen), mais: bijen leven 29 – 30 dagen (het stuifmeel van mais lijkt dus geen toegevoegde waarde te hebben), paardenbloem : bijen leven 39 dagen,

appel: bijen leven 42 – 49 dagen, wilg: bijen leven 46 dagen.

Bijen verzamelen niet alleen stuifmeel, maar ook nectar. Nectar wordt opgezogen en verzameld in de

honingmaag. In de maag maakt de bij honing van de nectar. Bij het verzamelen van nectar komen bijen meestal in aanraking met de meeldraden van de bloem en er blijft dan veel stuifmeel zitten op het behaarde lichaam van de bij. Bij een volgende bloem komt dat stuifmeel op de stamper en is de bestuiving gelukt. De honingbij rechts had wel erg veel stuifmeel verzameld (waarschijnlijk van de zonnebloem) en ze probeerde dat zoveel mogelijk van het lichaam af te poetsen.

Bron: http://www.imkerpedia.nl/

Foto + tekst: Luit Staghouwer