COLUMN UIT LEWENBORG (23)

Durf te vragen. Samen staan we sterk!

Vroeger leerden we het als kind al: Kinderen die vragen, worden overgeslagen. Dit is er zo dusdanig ingeramd dat we nu in het heden, als volwassene niet meer durven te vragen. Om hulp vragen, klinkt als een zwakte van jezelf. Is dat eigenlijk wel zo? Is vragen om hulp een zwakte? Ik zie dat anders…Je bent juist stoer als je om hulp durft te vragen.

Je zou bijvoorbeeld als je om hulp vraagt, een wederdienst kunnen aanbieden. Het leven is zo al moeilijk en gecompliceerd genoeg. Stel dat je hulp nodig hebt en je klopt aan bij een instantie, dan keren ze je eerst helemaal binnenste buiten. Ze willen nog net niet van je weten, welk merk toiletpapier je gebruikt.

Ten tweede duurt het weken voordat je een op een gesprek mag komen. Daarna nog meer weken wachten tot je eindelijk hulp krijgt, waar je om hebt gevraagd. Vervolgens schrik je je de pleuris, als je ziet hoeveel je maandelijks zelf moet bijdragen. Soms werkelijk te zot voor woorden.

In sommige gevallen, kan je beter je benodigde spullen zelf aanschaffen of hulp zelf regelen. Zo ben je op de langere duur goedkoper uit. Dit is helaas alleen mogelijk voor de mensen met geld. Dat is nu juist het probleem. Mensen die een ziekte hebben en daadwerkelijk van hulp afhankelijk zijn, moeten al zoveel (bij)betalen.

Mensen met een tijdelijk probleem heb je natuurlijk ook, die dan wel wat hulp kunnen gebruiken. In welke vorm dan ook…

Zo kwam ik op het idee om een “durf te vragen” groep op te richten. Zoiets als een clubje “Voor wat, hoort wat”. Bijvoorbeeld: Je hebt hulp nodig voor klusjes in huis of in je tuin en je kunt dit zelf niet. Je plaatst een oproepje met je vraag om hulp. Zelf kun je bijvoorbeeld lekker koken en/of bakken. Je nodigt dan zo’n persoon die je komt helpen uit om te blijven eten. Als een soort wederdienst. Sluit compromissen. Mogelijkheden zat!

Kinderen die vragen worden overgeslagen, is dus helemaal niet waar. Mensen vinden het meestal leuk om anderen te helpen.

Egoïsme komt te vaak om de hoek kijken in deze huidige maatschappij. Het is allemaal ikke, ikke en de rest kan stikke… Daar moeten we nu eens vanaf stappen. Denk eens wat meer aan je medemens. Ik weet zeker, dat het veel mensen ook nog voldoening geeft. De één blij met de hulp. De ander houdt er een goed gevoel aan over. Dit kan volgens mij best wel gerealiseerd worden, met een gesloten beurs.

Ik kan wat jij niet kan en jij kan wat ik niet kan, is het idee van zo’n “durf te vragen” groep.

Wanneer heb jij voor het laatst een ander om hulp gevraagd, of zelf iemand geholpen?

2016©Vlindertje73

PS: Wil je meer lezen van mij, dan alleen deze Columns? Kijk dan eens hier.