COLUMN UIT LEWENBORG (26)

Zucht…waar is die goede oude tijd gebleven?

Ik herinner me nog de tijd op de basisschool. De pauzes, die waren magisch. De hele pauze knikkeren, tikkertje en voetballen met elkaar. We hadden de grootste pret, er werd niet gescholden en niemand werd uitgesloten.

Ouders vertrouwden elkaar hun kinderen toe. Er was geen angst voor elkaar en klasgenootjes gingen met elkaar mee naar huis om tussen de middag samen te eten, om vervolgens weer samen naar school te gaan. Het moment dat de bel ging om naar huis te gaan was wonderbaarlijk! Mieters, wat je allemaal wel niet kon doen met al je vrije tijd. Dan heb ik het nog niet eens over de vrije woensdagmiddag.

Het was rennen naar huis, oude kleren aan en meteen weer naar buiten om al je vrienden en buurtgenootjes op te trommelen. Geen mobiele telefoon of internet, maar gewoon langs alle deuren gaan en als moeder opendeed met puppy-oogjes deze vriendelijke woorden uitspreken: “Mag Jantje buitenspelen?”

Alle vrije tijd werd op straat doorgebracht en wat was er toch veel te beleven. Ik en mijn vriendin gingen vaak voetballen met de jongens en deden mee met oorlogje spelen van Pvc-buizen waar we zelfgemaakte pijltjes uit de Wehkamp of uit het dikke speelgoedboek van de Intertoys instopten. We werden geroepen als we moesten eten, daarna gingen we meteen weer naar buiten als het nog licht was. Niet één straaltje zonlicht werd onbenut gelaten en overal zag je spelende kinderen. Met de hele buurt speelden we dan spoorzoekertje, stoeprandje of verstoppertje.

Wat een avonturen beleefden we op straat, wat een onbezorgdheid en wat een tijd. Niemand werd buitengesloten en zelfs de kleintjes mochten meedoen, wel voor spek en bonen. Je speelde de hele dag met elkaar totdat degene met de bal naar binnen werd geroepen, of dat je ruzie kreeg om een spontane zelfverzonnen regel.

Stinkend naar gras, buitenlucht en met de nodige schaafwonden op je lichaam dook je onder de douche en ging je vredig naar bed. Wat een tijd!

We gebruikten de garages als goal, dit tot ergernis van de buurtbewoners. Alleen werden we gewoon gezien als spelende kinderen en niet als overlast gevende raddraaiers of hangjeugd. Hoe anders is alles nu? Iedereen ontmoet en spreekt elkaar online en de kinderen uit de buurt zijn niet meer spelend op straat te vinden. Het is een sporadisch verschijnsel aan het worden. Het lijkt ook alsof de sfeer in de samenleving toen veel aangenamer was, veiliger. De wijken waren gezellig, meer menselijk contact en er mocht meer. De economie liep goed, men had meer respect voor elkaar. 

Ik wil niet zeggen dat ‘vroeger’ alles beter was. Het is alleen anders dan hoe de samenleving er nu uitziet. Nu is het angstig en zelfzuchtig.

Of komt het omdat we toen nog jong waren, geen verantwoordelijkheidsgevoel hadden, het internet nog voor de elite was en onze kijk op de wereld zich beperkte tot de speelpleintjes?

Zucht, die goeie ouwe tijd.

Wat mis ik die tijd vaak...

2016©Vlindertje73