Omstreeks elf uur vanochtend ging de deurbel. Een wat verlegen man aan de deur. Waarschijnlijk kwam hij niet iets doen of vragen waar hij trots op was.
Of ondergetekende een hond heeft, want daar moet belasting voor betaald worden. Het was een aardige man, toch had de Beijumblogger de neiging om te antwoorden: "Dat laat ik in het midden, komt u binnen en doorzoek zelf het huis. Maar blijf van mijn hennepplantage af."
Maar dat zou een beetje erg flauw zijn geweest, de goede man deed gewoon z'n werk. Maar het ergert, privésfeer en openbaar belang overlappen elkaar hier.
Normaal gesproken slaat een hond(je) aan als de deurbel gaat. Dan weet je als controleur: hier is wat te halen of te controleren.
De vraag hoeveel mensen in het huis wonen waar ondergetekende bivakkeert irriteerde helemaal, dat gaat niemand wat aan. Kom op gemeente Groningen, bemoei je niet met gewone zaken die zich achter de voordeur afspelen.
Zal het trouwens qua kosten en baten wat opleveren om tientallen controleurs in Stad langs de huizen te laten gaan? Dat kost toch al met al een aardig centje, het is vast geen vrijwilligerswerk. En een betrapt iemand zal hoogstwaarschijnlijk verkondigen dat de betrapte hond tijdelijk in huis logeert.
Het zijn geen populaire beroepen, snelheidscontroleurs, hondenbelastingcontroleurs. Een collectant wil altijd wel op de foto...., voor het goede doel.
Daar was bij de hondencontroleur geen sprake van. En dat wekt geen verbazing.
Dit soort controles zijn elders in de stad niet.
BeantwoordenVerwijderenPas sinds ik in beijum woon heb ik standaard deze meneer elk jaar voor mijn deur.