vrijdag 18 november 2016

LUIT STOPT MET FOTO'S UIT DE WIERSHOECK- EN SCHOOLTUIN


Hij stopt ermee, 300 afleveringen vindt hij genoeg. Wat een prestatie, ruim 7 jaar praktisch elk weekend een kleurrijke foto met tekst uit de Wiershoeck- en Schooltuin verzorgen. Aan alles komt een eind, Luit Staghouwer presenteert komend weekend op de bekende tijd, 0.00 uur van zaterdag op zondag, zijn laatste aflevering van Foto's uit de Wiershoeck- en Schooltuin.

In de zomer van 2009 ontmoette de Beijumblogger een man met een fotocamera bij de Wiershoeck. Na een kort gesprekje vroeg de blogger: stuur eens een foto op als je wil.

Op 23 augustus 2009 verscheen deel 1 van de serie Foto's uit de Wiershoeck- en Schooltuin op Beijumnieuws. Het was nog tijdens de experimentele eerste jaren van het wijkweblog.

In deel 1 stond o.a. Ik ben geboren in 1948. Na bijna 40 dienstjaren had ik het geluk gebruik te kunnen maken van de pré-vut. Een regeling waar ik sinds medio 2005 met veel plezier gebruik van maak. Als tiener fotografeerde ik al veel, later werd dat minder. Maar de laatste jaren ben ik weer regelmatig met m’n camera (tegenwoordig een Olympus SP-565UZ) op stap. Mijn favoriete onderwerp is de natuur en dan vooral het kleinere spul (vlinders, insecten enz.).

Ik bezoek regelmatig enkele gebieden die (bij voorkeur) op fietsafstand van Bedum liggen en De Wiershoeck is daar één van. 

Komend weekend wordt een kleurrijke en respectvolle hoofdstuk in de nog jonge geschiedenis van Beijumnieuws beëindigd.

Op de foto zien we Luit struinen in de Wiershoecktuin, camera paraat. Aan een afscheidsinterview heeft hij geen behoefte: "Laat mij maar mooi op de achtergrond blijven, dat vind ik wel zo prettig."

Zijn slotwoord bij het opsturen van de laatste aflevering voor komend weekend: "En dit is dan nummer 300, mijn laatste bijdrage voor Beijumnieuws. Ik kom deze week niet op de tuinen en omdat het afgelopen vrijdag wel prima weer was voor een bezoekje aan de tuinen, stapte ik toen maar weer op de fiets.
Uit een toevallige ontmoeting is zomaar een langdurige ‘samenwerking’ ontstaan. Ik heb het met plezier gedaan en heb in de afgelopen jaren een hoop geleerd over de natuur. Wat is het toch jammer dat we met z’n allen zo slecht met de natuur omgaan, opzettelijk of geheel onbewust.
Ik word er af en toe een beetje moedeloos van. Ik vrees dat de generaties na ons met grote problemen zullen worden geconfronteerd. Het is jammer dat veel mensen dat schijnbaar niet willen zien."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten