Afval
scheiden, de natuur gaat er onder lijden.
De
diftar is het gesprek van de week. Heus waar. De één is er wel voor
en de ander niet. In de wandelgangen spitste ik mijn oren en werd er
al luisterend een stuk wijzer van. Nou, dat dacht ik dan.
De
diftar moet gaan zorgen dat wij burgers minder afval produceren. Ja
amma hoela, hoe dan? Het grootste afval wordt ons gewoon opgedrongen
door de verpakkingsindustrie. Koop maar eens een gewoon pakje beleg
in de supermarkt. Moet je eens kijken hoeveel plastic er om die paar
plakjes vlees zit. Zo hermetisch afgesloten, dat zelfs een mens met
artrose het niet eens fatsoenlijk open kan krijgen. Niet te geloven
toch!
Vroeger had je bij de Hema vleeswaren wat vers afgesneden werd,
net als nu nog bij sommige échte slagers. Dan kreeg je er een
papierenzakje omheen. We kunnen dat toch gewoon weer zo doen en dan
leg je het bij thuiskomst in zo’n vershouddoos, die daar voor
bedoeld is. Op deze manier leren we ook weer eens geduld op te
brengen, in onze ‘druk druk’ maatschappij in plaats van graaien
door de vleeswaren en vervolgens thuisgekomen het plastic weggooien,
zonder er verder over na te denken. Vers gesneden is toch altijd nog
het lekkerste? Of het nu om vlees, fruit of groente gaat…
Nu
schijnt dat het in andere delen van Nederland al wel is geregeld dat
je gratis je plastic, blik en drankkarton in kan leveren. (Vergeet
dan niet om de dopjes van je pak melk of toetje af te halen en deze
te bewaren voor de geleide hond) Laten ze daar dan hier in Groningen
ook eerst eens mee beginnen. Kunnen we alvast wat oefenen.
Misschien
vinden we het afvalminderen wel zó leuk, dat we er een heuse hobby
of ware sport van gaan maken. Als in de vorm van een buren
wedstrijdje, wie de minste afval overhoud na een week. Ik bedoel
maar, iedere weldenkende ambtenaar weet toch dat wij Nederlanders een
bloedje hekel hebben aan betalen?
Stel
dat wij echt per kilo afval moeten gaan betalen, dan moet dat bedrag
wel zo hoog zijn dat je er U tegen zegt, anders krijgen we
gegarandeerd meer zwerfafval. Daar heb ik vorig jaar al eens over
geschreven. Wij burgers zijn vast niet te beroerd om ons afval te
scheiden, alleen moet het dan wel een beetje rechtvaardig. De
verpakkingsindustrie zal de eerste stap moeten gaan zetten, lijkt
mij!
Afgelopen
week was er bij de A.H. een vrouw die wel als een goed voorbeeld voor
ons als burgers zou kunnen functioneren, want bij de kassa legde ze
daar 3 losse appels, 4 kiwi’s en 2 sinaasappels op de band. De
caissière keek eens vreemd op, legde soort bij soort op het
weeggeval van de kassa en klaar. Ja, dacht ik bij mezelf, zo kan het
ook. Scheelt alweer drie plastic zakjes! Het deed mij even aan mijn
moeder denken, die hoeft namelijk nooit hondenpoepzakjes te kopen.
Nee, die gebruikt de zakjes van de groente en fruit, net als de
broodzakken voor het poepprobleem. Ze heeft dan ook een grote hond.
Nu
we het toch over poep hebben… Wat te doen met het afvalminderen van
luiers? In welke bak hoort dit dan? Tja, poep is afbreekbaar…dus
misschien in de, nou ja noem het maar…en dan de luier zelf bij het
plastic. Nah, waar gaat het heen. Neem toch gewoon weer die
uitwasbare luiers van vroeger, die zijn milieuvriendelijk, geven geen
afval en de kinderen raken er ook nog eens eerder zindelijk door. Ja,
wil jij met een natte kont rond huppelen?
Wij
als burgers hebben geen probleem, de verpakkingsindustrie veroorzaakt
het probleem!
Van
het woord diftar krijg ik lichtelijk de kriebels. Volgens
milieumensen is de diftar dé oplossing voor het afvalprobleem,
waarbij ze even voor het gemak ‘het milieu’ vergeten. Zijn het
nou milieumensen? Of niet! Als zo’n diftar er wel door komt,
krijgen we veel zwerfafval in de natuur. Dat geef ik je alvast op een
afbreekbaar briefje. (kan bij het oud papier)
2017©Vlindertje73
Wil
je meer van mij lezen dan alleen deze column? Klik hier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten