BEIJUMBORG (74)

Herrie en vertier

Laat ik maar beginnen met het laatste. Wat is het toch fantastisch om met deze zomerweken veel buiten te kunnen zitten. Mijn achtertuin is werkelijk maar een klein vlekje, maar tegelijkertijd ook één groene oase. Als het 35m2 is, is het veel. Ik heb het nooit opgemeten, maar een ruwe schatting brengt me op dat getal. De tuin ligt ook nog eens op het zuidoosten, wat ‘m behoorlijk zonnig maakt. Pas aan het begin van de avond is de zon er weg, en dat maakt dat het er vooral in het voor- en najaar ook al vaak lekker vertoeven is.

Als ik zo naar buiten kijk, dan zie ik alleen maar groen en bloemen (vooral rozen….). Het is ook een soort van decor, dat laag begint (met wat rozenstruiken van zo’n anderhalve meter hoog) en op een meter of veertig afstand eindigt met populieren van zo’n kleine twintig meter. En daar tussenin: boompjes, die naar achteren toe aldoor hoger worden. Soms waan ik me in een soort van bos, terwijl ik toch echt gewoon midden in een heerd in Beijum woon, en het Kardingerbos de andere kant op ligt. 

Al dat groen heeft één nadeel: het moet onderhouden worden. Om te beginnen die populieren. Die staan op gemeentegrond, en ik had eigenlijk al verwacht dat ze aan het eind van de winter het loodje zouden legen. Er breken bij harde wind steeds meer takken af, en ze vormen dus op den duur een gevaar voor omwonenden en passanten. Maar goed: kennelijk vindt de gemeente Groningen of het wijkbeheer het nog geen tijd, en ach: ze ruisen nu ook zo mooi, nu ze in het volle blad staan. Het onderhoud van mijn eigen tuin vind ik ook een dingetje. Ik heb er –eerlijk gezegd-  en bloedhekel aan, maar goed: af en toe eens flink aan het werk (of een tuinman inhuren), en het lijkt al weer heel wat.

Maar de groene sfeer wordt soms grondig verpest door herrie. En dan heb ik het bijvoorbeeld over buren iets verderop, die tot diep in de nacht hun tuin als een soort van sociëteit gebruiken, met alle lawaai van dien. Zelf slaap ik aan de andere kant van het huis, en heb er niet zoveel last van, maar logé’s klagen af en toe dat ze de gesprekken soms letterlijk kunnen volgen, en al helemaal wakker schrikken als een buurvrouw in haar bekende bulderende lach uitbarst (om 1 uur ‘s nachts…..). Tot nu toe heb ik er nog niets van gezegd: een zwaktebod, ik weet het.

Wat ook enorm veel herrie maakt is sommige tuinapparatuur. Op mijn vrije maandagmiddag zat ik lekker even buiten, en was er een andere buurman die met een mega-strimmer het onkruid op zijn terras te lijf ging. En dat minstens een uur lang. Weinig vertier in het groen, maar wel veel herrie dus. Maar in de stille uurtjes is het er heerlijk om te zijn.

Han Borg